آیا ادعای اجبار دانشآموزان بریتانیایی به یادگیری اسلام واقعیت دارد؟
+6
رأی دهید
-23
یورونیوز: در شبکه‌های اجتماعی بریتانیا، پست‌هایی دست‌به‌دست می‌شود که ادعا می‌کنند دولت این کشور کودکان ۹ تا ۱۶ ساله را مجبور کرده اسلام را به‌عنوان یکی از دروس اصلی بخوانند. اما آیا این واقعیت دارد؟
در برخی از این مطالب با لحنی تند گفته شده که نظام آموزشی بریتانیا سقوط کرده و والدین باید فرزندان خود را از مدرسه بیرون بکشند. برخی دیگر هم می‌گویند قرار است اسلام جایگزین مسیحیت و هندوئیسم در مدارس شود.
با اینکه بیشتر این پست‌ها با روایت‌هایی همراه است که از این موضوع انتقاد می‌کنند، با این حال در این میان افرادی نیز هستند که از این موضوع ابراز خوشحالی کرده‌اند.
اما این موضوع واقعیت ندارد. هیچ رسانه معتبر بریتانیایی چنین خبری منتشر نکرده و هیچ اعلامیه رسمی از سوی دولت نیز در این‌باره منتشر نشده است.
جستجوی ساده‌ای در گوگل درباره «اجباری بودن آموزش دینی در بریتانیا» ما را به گزارشی از مجلس اعیان این کشور می‌رساند که در ژانویه ۲۰۲۴ منتشر شده و به کیفیت آموزش دینی در مدارس بریتانیا می‌پردازد.
در این گزارش آمده که آموزش دینیدر تمام مدارس دولتی بریتانیا الزامی است اما جزء برنامه درسی ملی نیست. ضمن اینکه والدین طبق قانون می‌توانند فرزندانشان را به‌طور کامل یا جزئی از این کلاس‌ها معاف کنند. همچنین، دانشآموزان پس از رسیدن به سن ۱۸ سالگی خودشان می‌توانند تصمیم بگیرند در این کلاس‌ها شرکت نکنند.
برنامه درسی ملی مجموعه‌ای از دروس و استانداردهایی است که مدارس برای هماهنگی بیشتر آن را دنبال می‌کنند اما آموزش دینی ممکن است از مدرسه‌ای به مدرسه دیگر متفاوت باشد؛ به‌ویژه اگر مدرسه وابسته به کلیسای بریتانیا باشد.
در این گزارش آمده است: «مدارس دولتی که گرایش مذهبی ندارند باید برنامه درسی آموزش دینی را طبق آنچه در جلسه محلی تعیین می‌شود، اجرا کنند؛ این جلسه به‌طور موردی و توسط نهادهای محلی برگزار می‌شود.» همچنین گفته شده «در مدارسی که گرایش مذهبی دارند، آموزش دینی باید طبق اساسنامه مدرسه یا مطابق با باورهای دینی باشد که مدرسه بر اساس آن تعریف شده است.»
در گزارشی جداگانه که آوریل ۲۰۲۴ توسط «آفستد»، سازمان نظارت بر آموزش بریتانیا منتشر شد، آمده که سنت‌های مسیحی بیش از هر دین دیگری در تمام مقاطع سنی در این کشور تدریس می‌شود. در این گزارش تاکید شده که این موضوع با انتظار قانونی منطبق است، مبنی بر اینکه محتوای درسی مدارس باید بازتاب‌دهنده این واقعیت باشد که سنت‌های دینی در بریتانیا «عمدتا مسیحی» هستند.
در واقع، در قانون آموزش و پرورش بریتانیا (مصوب ۱۹۹۶) آمده: «هر برنامه درسی مورد توافق باید بازتاب‌دهنده این واقعیت باشد که سنت‌های دینی در بریتانیای کبیر عمدتا مسیحی‌اند، هرچند باید به آموزه‌ها و آیین‌های سایر ادیان اصلی نیز توجه شود.»
در گزارش آفستد همچنین آمده که در مدارس ابتدایی، پس از سنت‌های مسیحی، آیین‌های یهودی و اسلامی بیشتر از بقیه تدریس می‌شوند. در مقطع متوسطه اول یعنی بین دانشآموزان ۱۱ تا ۱۴ ساله پس از مسیحیت، بودیسم جایگاه دوم را دارد. و در مقاطع چهار و پنج یعنی دانشآموزان ۱۴ تا ۱۸ ساله دو دین اصلی مورد آموزش، مسیحیت و اسلام هستند.
بنابراین هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد اسلام به‌عنوان «درس اصلی» به مدارس تحمیل شده و در مقابل، شواهد فراوانی هست که نشان می‌دهد مسیحیت همچنان محور اصلی آموزش دینی اجباری در مدارس بریتانیاست.
در برخی از این مطالب با لحنی تند گفته شده که نظام آموزشی بریتانیا سقوط کرده و والدین باید فرزندان خود را از مدرسه بیرون بکشند. برخی دیگر هم می‌گویند قرار است اسلام جایگزین مسیحیت و هندوئیسم در مدارس شود.
با اینکه بیشتر این پست‌ها با روایت‌هایی همراه است که از این موضوع انتقاد می‌کنند، با این حال در این میان افرادی نیز هستند که از این موضوع ابراز خوشحالی کرده‌اند.
-Advertisemnet-
اما این موضوع واقعیت ندارد. هیچ رسانه معتبر بریتانیایی چنین خبری منتشر نکرده و هیچ اعلامیه رسمی از سوی دولت نیز در این‌باره منتشر نشده است.جستجوی ساده‌ای در گوگل درباره «اجباری بودن آموزش دینی در بریتانیا» ما را به گزارشی از مجلس اعیان این کشور می‌رساند که در ژانویه ۲۰۲۴ منتشر شده و به کیفیت آموزش دینی در مدارس بریتانیا می‌پردازد.
در این گزارش آمده که آموزش دینیدر تمام مدارس دولتی بریتانیا الزامی است اما جزء برنامه درسی ملی نیست. ضمن اینکه والدین طبق قانون می‌توانند فرزندانشان را به‌طور کامل یا جزئی از این کلاس‌ها معاف کنند. همچنین، دانشآموزان پس از رسیدن به سن ۱۸ سالگی خودشان می‌توانند تصمیم بگیرند در این کلاس‌ها شرکت نکنند.
برنامه درسی ملی مجموعه‌ای از دروس و استانداردهایی است که مدارس برای هماهنگی بیشتر آن را دنبال می‌کنند اما آموزش دینی ممکن است از مدرسه‌ای به مدرسه دیگر متفاوت باشد؛ به‌ویژه اگر مدرسه وابسته به کلیسای بریتانیا باشد.
در این گزارش آمده است: «مدارس دولتی که گرایش مذهبی ندارند باید برنامه درسی آموزش دینی را طبق آنچه در جلسه محلی تعیین می‌شود، اجرا کنند؛ این جلسه به‌طور موردی و توسط نهادهای محلی برگزار می‌شود.» همچنین گفته شده «در مدارسی که گرایش مذهبی دارند، آموزش دینی باید طبق اساسنامه مدرسه یا مطابق با باورهای دینی باشد که مدرسه بر اساس آن تعریف شده است.»
در گزارشی جداگانه که آوریل ۲۰۲۴ توسط «آفستد»، سازمان نظارت بر آموزش بریتانیا منتشر شد، آمده که سنت‌های مسیحی بیش از هر دین دیگری در تمام مقاطع سنی در این کشور تدریس می‌شود. در این گزارش تاکید شده که این موضوع با انتظار قانونی منطبق است، مبنی بر اینکه محتوای درسی مدارس باید بازتاب‌دهنده این واقعیت باشد که سنت‌های دینی در بریتانیا «عمدتا مسیحی» هستند.
در واقع، در قانون آموزش و پرورش بریتانیا (مصوب ۱۹۹۶) آمده: «هر برنامه درسی مورد توافق باید بازتاب‌دهنده این واقعیت باشد که سنت‌های دینی در بریتانیای کبیر عمدتا مسیحی‌اند، هرچند باید به آموزه‌ها و آیین‌های سایر ادیان اصلی نیز توجه شود.»
در گزارش آفستد همچنین آمده که در مدارس ابتدایی، پس از سنت‌های مسیحی، آیین‌های یهودی و اسلامی بیشتر از بقیه تدریس می‌شوند. در مقطع متوسطه اول یعنی بین دانشآموزان ۱۱ تا ۱۴ ساله پس از مسیحیت، بودیسم جایگاه دوم را دارد. و در مقاطع چهار و پنج یعنی دانشآموزان ۱۴ تا ۱۸ ساله دو دین اصلی مورد آموزش، مسیحیت و اسلام هستند.
بنابراین هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد اسلام به‌عنوان «درس اصلی» به مدارس تحمیل شده و در مقابل، شواهد فراوانی هست که نشان می‌دهد مسیحیت همچنان محور اصلی آموزش دینی اجباری در مدارس بریتانیاست.