کنسرت ابی, شاهزاده رضا پهلوی و شگرد جمهوری اسلامی

عبدالستار دوشوکی
مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن

کنسرت ابراهیم حامدی (معروف به ابی) خواننده ۷۶ ساله در استانبول با حضور چهره های وابسته به جمهوری اسلامی در ردیف جلو بار دیگر همانند کنسرت وی در امارات جنجالی شد. وی در امارات حاضر نشد ترانه خلیج فارس را بخواند و آن را نفی کرد. قیمت بلیط کنسرت وی در استانبول از ۱۲۰ دلار تا ۵۰۰ دلار بود. مشخص نیست آیا مهمانان ویژه ردیف اول پانصد دلار را پرداخته اند یا "میهمان ویژه" بوده اند که به باور نگارنده از امثال ابی و بقیه خواننده های دوره گرد که در شهرهایی مثل لس آنجلس, دبی و استانبول نان به نرخ روز می خورند و پول جارو می کنند, ابدا بعید نیست که برای جلب محبت جمهوری اسلامی نمایندگان ویژه رژیم را در ردیف جلو قرار دهد و هنگام معرفی هدفمندانه تک تک آنها, این فرستادگان ویژه از صندلی خویش برخاسته و بوسه بسوی "صندلی های عقب" پرتاب کنند و هزاران به اصطلاح هموطن با کف و سوت و هورا از آنها استقبال کنند. صحنه های بسیار رقت انگیز و مایوس کننده ای بود. صحنه های سوال برانگیز که آیا ما واقعا لایق دموکراسی هستیم یا نه؟
 
در طی قیام های چند سال گذشته از جمله دی ۹۶, آبان ۹۸, جنبش ژینا (مهسا) هزاران جوان وطن پرست جان و چشم و هستی خود را از دست دادند. اما با این حال هزاران هموطن برای کنسرت های "هماهنگ شده" با جمهوری اسلامی با پرداخت هزینه های گزاف و خرید بلیط های چند صد دلاری و دیدن کنسرت های خوانندگانی که هم از توبره می خورند و هم از آخور, به کشورهای همسایه سفر می کنند. این در حالی است که میلیونها ایرانی به نان شب محتاج هستند و این بی غمان ذره ای "غم" آنها را ندارند اما برای امثال ابی چند صد دلار دارند.
 
ابی در حالی که طبق معمول دولا شده بود در معرفی تک تک صادراتی های ردیف جلو می گوید: آقای رشیدپور هم امشب مهمون ما هستن...ای جوون". و با کف و سوت تماشاچیان مواجه می شود. رشیدپور بعنوان "خون شور" و طرفدار پروپاقرص رژیم, قاسم سلیمانی و سپاه می باشد. ابی نیز بعد از انقلاب با معلق ۱۸۰ درجه ای ترانه " مولای سبز پوش ای اعتبار عشق" را برای خمینی خواند و گفت " شب بی دریغ بود, من تلخ و نا امید, تو می رسیدی و خورشید می رسید؛ اعجاز تو به من جان دوباره داد". وی در مورد امتناع از خواندن ترانه خلیج فارس در دبی گفت "خلیج فارس ربطی به وی ندارد و موضوع سیاسی بین امارات و ایران است".
 
حضور چهره های وابسته به جمهوری اسلامی در کنسرت چند روز پیش ابی در استانبول مرا بیاد حضور شاهزاده رضا پهلوی و همسر گرامی ایشان در کنسرت ابی در آمریکا می اندازد, که نشان می دهد برای امثال ابی پرنسیب و وطن معنا ندارد. آنچه که مهم است منافع شخصی و پول است که مرا بیاد آهنگ دیگری از گروه بوم تاون راتس (Boomtown Rats) بنام (Looking After Number One) می اندازد که دو سال قبل از انقلاب نواخته شده بود. شوربختانه در آن کنسرت شاهزاده رضا پهلوی بعنوان یکی از اعضای گروه موسیقی ابی به نوازندگی جاز درام و همراهی با صدای ابی پرداختند. جالب و گویاتر از همه اینجاست که رسانه های طرفدار شاهزاده که در اینگونه موارد همراهی یک خواننده با مامورین جمهوری اسلامی را پیراهن عثمان کرده و با حملات و اتهامات و توهین های بیشمار بقول عامیانه "ول کن معامله" نخواهند بود, در مورد کنسرت چند روز پیش ابی در استانبول سکوت اختیار کرده اند. چرا؟ من واقعا نمی دانم. اگرچه شیوه برخورد گزینشی این نوع رسانه های عمدتا لندنی بر همگان عیان است.
 
کلام آخر اینکه نوشتن در مورد فرصت طلبی امثال ابی و طرفداران متمول وی, اگرچه باید کاملا بی اهمیت باشد (که است), اما در چارچوب سابقه ٤۶ سال فریب و نیرنگ و دورویی جمهوری اسلامی برای بقا و مهم تر از همه, مذاکرات جاری سازش و مماشات با آمریکا, نشان از آن است که متاسفانه حداقل بخشی از ملت ایران با غفلت و مسامحه و فرویش از اصول, بازیچه دست جمهوری اسلامی و عوامل آن شده است. و از آنجایی که حفظ نظام از اوجب واجبات و به گفته خمینی حتی برتر از حفظ جان امام زمان است, در این سال سرنوشت ساز به احتمال زیاد بعد از جام های زهر جنگ و برجام, خامنه ای سرانجام جام زهر نافرجام را خواهد نوشید تا امثال ابی ها از کنسرت های تایید شده با حضور مهمانان ویژه مثل رضا رشیدپور و شاهزاده رضا پهلوی درآمدهای هنگفت کسب کرده و اپوزیسیون غافل همچنان در اندرخم همان "کوچه اول" مثل همیشه سرگرم زد و خورد با یکدیگر باشند. زیرا به طرز ساده لوحانه, هرگز پیچیدگی حیله بازی و شگرد مزورانه "آخوندها" و مکاری آنها را به درستی درک نکرده ایم و با خوشخیالی از کنسرتی به کنسرت دیگر در می غلتیم.  و با این خوش بینی ساده لوحانه, بقول سعدی باید گفت: "ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی که این ره که تو میروی به ترکستان است", مگر اینکه در این سال سرنوشت ساز از خواب غفلت بیدار شویم, و دوست و دشمن را از یکدیگر "تمیز" بدهیم؛ قبل از آنکه دیر شود.