بازگشت به زیبایی طبیعی؛ چرا بعضی زنان اوکراینی پروتز پستان خود را برمی‌دارند؟
+7
رأی دهید
-0
کاترینا کروپکینا قبل و بعد از برداشتن پروتزهای پستان و فیلر لببی بی سی: یک ترند غیرمنتظره در اوکراین در حال شکل‌گیری است – زنان فیلرهای لب و پروتزهای پستان خود را برمی‌دارند تا به زیبایی طبیعی بازگردند.کاترینا کروپکینا، بلاگر و متخصص تغذیه، با انتشار ویدیویی که در آن اعلام کرد پس از ۱۱ سال تصمیم گرفته پروتزهای پستان خود را بردارد، در شبکه‌های اجتماعی اوکراین غوغا به پا کرد.
این زن ۳۲ ساله در این ویدیو می‌گوید: «این فکر ذهنم را درگیر کرده بود.» نسخه کوتاه ویدیوی او در اینستاگرام بیش از ۷/۵ میلیون بار دیده شده است.
کاترینا به بی‌بی‌سی اوکراینی می‌گوید: «من در شبکه‌های اجتماعی درباره پذیرش بدن صحبت می‌کنم، اما خودم لب‌های تزریقی و پستان‌های بزرگ‌شده داشتم.»
اما این دلیل اصلی تصمیمش نبود.
«فقط فهمیدم که داشتن پستان‌های بزرگ‌تر، نه مرا شادتر می‌کند، نه سالم‌تر و نه زیباتر.»
کاترینا می‌گوید که «بیش از هزار» زن پس از دیدن ویدیوی او پیام داده‌اند و گفته‌اند که از تصمیمشان برای گذاشتن پروتز منصرف شده‌اند. او همچنین می‌گوید که یکی از دنبال‌کنندگانش به او خبر داده که پروتزهای پستان‌هایش را برداشته است.
پس از جراحی پستان و برداشتن پروتز‌ها، کاترینا لب‌های خود را نیز به حالت طبیعی بازگردانده و دیگر برای پنهان کردن چین‌وچروک‌های صورتش بوتاکس تزریق نمی‌کند.
کاترینا می‌گوید: «امیدوارم که این کار من به یک ترند و جریان تبدیل شود و زنان دست از وسواس درباره ظاهرشان بردارند.»
اما آیا واقعا چنین اتفاقی می‌افتد؟ آیا متخصصان زیبایی و جراحان پلاستیک در اوکراین شاهد کاهش علاقه به تزریق و جراحی‌های زیبایی شده‌اند؟
هشدار: این مقاله تنها جنبه اطلاع‌رسانی دارد و نباید به‌عنوان جایگزینی برای توصیه‌های پزشکی یا نظرات متخصصان حوزه سلامت در نظر گرفته شود. همچنین، این مقاله هیچ‌گونه توصیه‌ای برای استفاده از محصولات یا خدمات ذکرشده ارائه نمی‌دهد. در صورت بروز مشکلات جسمانی یا نگرانی درباره وضعیت سلامتی خود، حتما با پزشک مشورت کنید.
ماجرای جراحی برداشتن پروتز پستان
کاترینا کروپکینا درباره دلیل انجام عمل‌های زیبایی در سال‌های گذشته می‌گوید: «فکر می‌کردم هرچه زیباتر باشم، موفق‌تر خواهم بود.»
اما حالا نظرش تغییر کرده است: «این تغییرات ظاهری تنها مردان سطحی‌نگری را جذب می‌کند که فقط به ظاهر اهمیت می‌دهند.»
او می‌گوید که به طور کلی مشکلی با پروتز‌ها نداشته، جز کمردرد که برای کسانی که پستان‌های بزرگ دارند، امری طبیعی است.
اما حدود یک سال قبل از جراحی، احساسش تغییر کرد. او می‌گوید کم‌کم از این فکر که «در پستان‌هایم سیلیکون دارم» احساس شرم می‌کردم.
اما آنچه تصمیم او را قطعی کرد، پرسش دختر کوچکش بود که از او پرسید: «آیا من هم در آینده پستان‌هایی به بزرگی تو خواهم داشت؟»
کاترینا می‌گوید که این اتفاق او را به فکر فرو برد که مبادا الگوی نادرستی برای دخترش باشد.
پس از آن، او جست‌وجوی دشواری را در سراسر اوکراین برای یافتن جراحی مناسب آغاز کرد.
او می‌گوید برخی از پزشکان از او می‌پرسیدند که آیا به این فکر کرده که «اندامش چقدر نامتناسب خواهد شد» و این که همسرش چه واکنشی به این موضوع نشان خواهد داد.
اما او می‌گوید همسرش از این تصمیم حمایت می‌کرد.
در جریان جست‌وجوی جراحی که این عمل را بپذیرد، او به یک متخصص سرطان‌شناسی و بیماری‌های پستان مراجعه کرد و پس از آن تمایلش برای برداشتن پروتز‌ها «ده برابر شد».
پروتز‌هایی که او داشت، محصول شرکت «آلرگان» بودند. پزشکش توضیح داد که برخی از پروتزهای این شرکت در سال ۲۰۱۹ از بازار جمع‌آوری شدند، چون ممکن بود باعث سرطان لنفوم سلول بزرگ شوند.
با وجود اینکه شرکت ادعا کرده بود که شواهد علمی کافی در این زمینه وجود ندارد، پزشکان توصیه می‌کردند که در صورت مشاهده علائمی مانند تورم پستان، ضایعات پوستی، توده‌های جدید یا درد، پروتز‌ها برداشته شوند.
او که نگران شده بود، تمام آزمایش‌های لازم را انجام داد و مشخص شد که جای هیچ نگرانی نیست.
در شبکه‌های اجتماعی کاترینا کروپکینا می‌توان عکس‌های زیادی با یقه‌های باز در لباس‌هایش پیدا کرد، اما از سال گذشته، به گفته خودش، او شروع به پوشاندن سینه‌هایش کرده استکاترینا شروع به جست‌وجو در گروه‌های آنلاین و انجمن‌های مخصوص زنان دارای پروتز کرد. در آنجا بسیاری از زنان از مشکلات سلامتی نامشخصی شکایت داشتند که پزشکان توضیحی برای آن نداشتند. این موضوع باعث شد او به یاد بیاورد که در پنج سال اخیر، نتایج برخی از آزمایش‌هایش نیز بدون دلیل مشخصی نامطلوب بوده است.در نهایت، او پزشکی را یافت که حاضر شد عمل جراحی‌اش را انجام دهد.
جراحی او که در شهر اوژهورود انجام شد، پنج ساعت طول کشید.
الکساندر چورنومیز، جراح پلاستیکی که عمل کاترینا را انجام داد، به بی‌بی‌سی اوکراینی گفت که پس از برداشتن پروتز‌ها (که همراه با بافت کپسولی اطرافشان خارج شدند)، ممکن است در ناحیه جراحی مایع التهابی (سروما) جمع شود. سایر عوارض احتمالی هم مشابه عوارضی است که پس از هر جراحی ممکن است رخ دهد.
او همچنین مجبور شد عمل لیفت سینه (ماستوپکسی) را انجام دهد، چون استفاده طولانی‌مدت از پروتز‌ها باعث شده بود که پوست پستان‌هایش «بیش از حد کشیده شود».
کاترینا می‌گوید که با وجود جای زخم‌های باقی‌مانده از عمل، اکنون احساس شادی و آرامش دارد.
«کاملا احساس راحتی می‌کنم و هیچ‌کس نمی‌تواند مرا قانع کند که به پستان‌های بزرگ نیاز دارم. در نهایت، این‌ها چیزی جز پروتز نیستند. چرا باید چیزی مصنوعی در بدنم داشته باشم؟»
این جراحی در مجموع حدود ۳۹۰ هزار گریونا (۹ هزار یورو) برای او هزینه داشت، که از عمل بزرگ کردن پستان گران‌تر تمام شد.
نظر پزشکان چیست؟
مواردی مانند کاترینا کم نیستند.
آندری ریزنیک، رئیس بخش جراحی پلاستیک بیمارستان زیبایی شهر لِویو و جراح باسابقه‌ای که از سال ۱۹۹۸ مشغول به فعالیت است، درباره این موضوع با بی‌بی‌سی اوکراینی صحبت کرده است.
او می‌گوید زنان به دلایل مختلفی ممکن است پروتزهای خود را بردارند، از جمله زخم‌های ناشی از فشار، عفونت یا شرایطی که در آن دیگر نمی‌توان پروتز را نگه داشت.
به گفته او مواردی که فرد به دلیل ترس از لنفوم پروتز‌هایش را برمی‌دارد، نادر است اما رخ می‌دهد.
عمل افزایش حجم پستان از ۶۰ سال پیش شروع شده و در این مدت، اتفاقات مختلفی در ارتباط با کیفیت پروتز‌ها رخ داده است؛ گاهی به دلیل نقص پوشش محافظ پروتز، سیلیکون نشت کرده و بدن را مسموم کرده است، و گاهی هم به دلیل استفاده از سیلیکون صنعتی به جای سیلیکون پزشکی، پروتز‌ها شکل خود را از دست داده‌اند.
تمام این عوامل باعث شد که بسیاری از زنان تصمیم به برداشتن پروتزهای خود بگیرند.
پس از آنکه تعدادی از زنانی که پروتز داشتند به سرطان سیستم لنفاوی مبتلا شدند - که اکنون «لنفوم مرتبط با پروتز» نامیده می‌شود - جنجال گسترده‌ای به راه افتاد.
آندری رزنیک می‌گوید: «این سرطان روی لایه داخلی کپسولی که از بافت همبند در اطراف پروتز شکل می‌گیرد، رشد می‌کند.»
این نوع سرطان بسیار نادر است و به جای درگیر کردن مستقیم پستان، بر سیستم لنفاوی تاثیر می‌گذارد. این جراح می‌گوید که این بیماری معمولا چندین سال پس از گذاشتن پروتز بروز می‌کند و به طور میانگین ۸ تا ۹ سال بعد از جراحی ظاهر می‌شود.
پروتزهای پستاندر سال ۲۰۱۹، نتایج یک پژوهش چندساله منتشر شد. این بررسی نشان داد که از میان ۵۷۳ زن مبتلا به سرطان لنفاوی، ۴۸۱ نفر دارای پروتزهای بافت‌دار شرکت آلرگان بودند، همان پروتزهای کاترینا کروپکینا.در همان سال، شرکت آلرگان این پروتز‌ها را به‌طور کامل از بازار جمع‌آوری کرد، اما باز هم تأکید داشت که «بر اساس داده‌های علمی، مزایای پروتزهای بافت‌دار در برابر خطرات آنها همچنان بیشتر است.»
شرکت آلرگان به زنانی که تصمیم به تعویض پروتزهای خود گرفتند، پیشنهاد جبران بخشی از هزینه‌های این جایگزینی را داد.
برخی از زنانی که به سرطان مبتلا شده بودند، به دادگاه شکایت کردند و پرونده‌های حقوقی آنها همچنان در جریان است.
علاوه بر این، مواردی از سرطان لنفاوی در زنانی که از پروتزهای شرکت‌های دیگر استفاده کرده بودند نیز مشاهده شد.
از آن زمان، انجمن بین‌المللی جراحان پلاستیک و ترمیمی توصیه می‌کند که جراحان پلاستیک حتی در صورتی که بیماران پرسشی در این باره نداشته باشند، آنها را از خطر احتمالی ابتلا به لنفوم آگاه کنند.
اما ریزنیک می‌گوید که همه جراحان پلاستیک این توصیه‌ها را رعایت نمی‌کنند.
زنان نیز نسبت به این هشدارها واکنش‌های متفاوتی دارند.
الکساندر چورنومیز، جراح پلاستیک، در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی اوکراین می‌گوید که بیماران جوان اغلب هشدارهای او را نادیده می‌گیرند و می‌گویند: «سرطان برایشان مهم نیست و این مسئله باعث تغییر تصمیمشان نمی‌شود.»
اما بسیاری از زنانی که پیش‌تر پروتز گذاشته بودند، دچار نگرانی شدند.
آنها با پیوستن به انجمن‌های مختلف آنلاین، شروع به مطرح کردن مشکلات خود کردند؛ از بی‌خوابی و حملات اضطرابی گرفته تا ریزش مو، دردهای عضلانی، خستگی مفرط و احساسی شبیه به «مه‌آلودگی ذهنی».
آندری ریزنیک می‌گوید: «در معاینات دقیق و کامل هیچ مشکل مشخصی یافت نشد. اما واکنش زنان متفاوت بود؛ برخی با این وضعیت کنار آمدند و به زندگی عادی خود ادامه دادند، در حالی که برخی دیگر تصمیم گرفتند پروتز‌هایشان را بردارند.»
اما برخی از زنانی که پروتز‌هایشان را برداشتند، مشکلاتشان همچنان ادامه داشت. به همین دلیل، این جراح این علائم را نوعی «واکنش روان‌تنی شایع» می‌داند.
اما رزنیک اشاره می‌کند که برخی پس از برداشتن پروتز‌ها واقعا احساس بهتری داشتند.
به همین دلیل، علائمی که این زنان از آن شکایت دارند، با عنوان «بیماری پروتز پستان» شناخته می‌شود. این پدیده در سراسر جهان در دست بررسی است، اما به دلیل گستردگی و تنوع علائم، هنوز به عنوان یک تشخیص پزشکی رسمی پذیرفته نشده است.
سازمان غذا و داروی آمریکا می‌گوید: «دلیل بروز این علائم و میزان ارتباط آنها با پروتزهای پستان هنوز مشخص نیست.»
به گفته رزنیک، موج برداشتن پروتزهای پستان، چه در اوکراین و چه در غرب، گاهی شدت می‌گیرد و گاهی فروکش می‌کند.
به عنوان نمونه، در کلینیک دکتر کلاوس اکسنر در فرانکفورت که رزنیک با آن همکاری دارد، از هر سه مراجعه‌کننده، دو نفر برای گذاشتن پروتز می‌آیند، در حالی که یک نفر تصمیم به برداشتن آنها دارد.
چورنومیز می‌گوید: «برداشتن پروتز‌ها هنوز به یک روند فراگیر تبدیل نشده، اما تقریبا هر دو ماه یک بار، چنین ماجراهایی در دنیا خبرساز می‌شود.»
جراحان می‌گویند زنی که پروتز پستان دارد باید بداند که این ممکن است آخرین جراحی او روی سینه‌هایش نباشد، بلکه با گذر زمان، ممکن است به اصلاح نیاز داشته باشند و روزی حتی بخواهد به‌طور کامل آنها را خارج کندرزنیک می‌گوید: «در چند سال ابتدایی قرن ۲۱ بر این باور بودیم که کسی که پروتز می‌گذارد، دیگر هرگز تصمیم به برداشتن آن نمی‌گیرد. اما کمتر از یک چهارم قرن گذشته و حالا دیگر نمی‌توانیم با چنین قطعیتی صحبت کنیم، چون هرگز نباید گفت هرگز.»دوران طبیعی بودن
وضعیت افزایش حجم لب‌ها چگونه است؟
در اوکراین، آمار دقیقی از تعداد زنانی که حداقل یک بار لب‌های خود را تزریق کرده‌اند، در دست نیست.
اما بر اساس آمار، در آمریکا در اوج محبوبیت این کار در سال ۲۰۱۵، هر ۲۰ دقیقه یک تزریق لب انجام می‌شد و در سال ۲۰۱۹، حدود ۴/۳ میلیون زن در سراسر جهان این کار را انجام دادند.
رسانه‌های بین‌المللی گزارش می‌دهند که تب افزایش حجم لب‌ها در حال فروکش کردن است.
متخصصان زیبایی اوکراینی نیز این روند کاهشی را تایید می‌کنند.
اولگا دیدیک، متخصص پوست و زیبایی که در دوران جنگ بین شهرهای ایوانو-فرانکیفسک در اوکراین و ناپل ایتالیا در رفت‌وآمد است و در هر دو شهر فعالیت می‌کند، در دسامبر سال گذشته نوشت که تنها در یک ماه گذشته، او و همکارانش بیش از ۳۰ مورد مواد تزریق‌شده در لب‌ها، گونه‌ها و چانه زنان اوکراینی را حل کرده و از بین برده‌اند.
این پزشک در شبکه‌های اجتماعی خود نوشت: «سرانجام شاهد آغاز دوره‌ای جدید هستیم، دوره‌ای که در آن زیبایی طبیعی و پوست سالم در اولویت قرار دارد.»
حل کردن مواد تزریقی در لب‌ها همیشه به معنای بازگشت به حالت طبیعی اولیه نیست. برخلاف افزایش حجم پستان که یک عمل جراحی محسوب می‌شود، حجم‌دهی لب‌ها با تزریق فیلرهای مبتنی بر اسید هیالورونیک انجام می‌شود.
گاهی نتیجه آن‌طور که زنان انتظار دارند نیست و باعث نارضایتی‌شان می‌شود.
دکتر یاروسلاو لاتا، متخصص پوست کلینیک «اوبریگ» کی‌یف، به بی‌بی‌سی اوکراینی می‌گوید مثلا فردی لب‌هایش کاملا صاف بود، اما تصمیم گرفت مدل «لب‌های جوکری» را امتحان کند، که این تغییر چهره‌اش را کاملا دگرگون کرد.
برای اصلاح شکل لب‌ها و ایجاد فرم جدید، فیلر با استفاده از آنزیمی به نام هیالورونیداز تجزیه می‌شود.
بسیاری از زنان در شبکه‌های اجتماعی می‌گویند که این روش بسیار دردناک است، اما گزینه دیگری ندارند، زیرا فیلر یا به طور کامل در بدن تجزیه نمی‌شود، یا فرآیند آن زمان زیادی می‌برد.
علاوه بر این، فیلرها می‌توانند حرکت کنند و به نواحی بالای لب یا حتی زیر بینی برسند.
اولگا دیدیک توضیح می‌دهد: «در این وضعیت، لب‌ها حالتی شبیه به «لب‌های اردکی» پیدا می‌کنند که به آن «سبیل هیالورونی» هم گفته می‌شود.» او اضافه می‌کند که برخی زنان از این نتیجه ناراضی‌اند.
اما به گفته او، امروزه مشتریانی که پس از حل شدن فیلرها دوباره مراجعه می‌کنند، دیگر به دنبال لب‌های بسیار بزرگ و غیر واقعی نیستند.
در اینستاگرام می‌توان تبلیغات زیادی را دید که در آن متخصصان لب‌های بیماران خود را قبل و بعد از حجم دادن نشان می‌دهنداولگا دیدیک می‌گوید: «من هم فیلر به لب‌هایم تزریق می‌کنم، اما سعی می‌کنم از فرم طبیعی خارج نشود. فقط آنها را کمی برجسته‌تر می‌کنم و شاید برخی نواقص را هم اصلاح کنم.»او از این روند جدید استقبال می‌کند، چرا که مد تزریق لب باعث شده بود بسیاری از دختران بیش از حد شبیه به هم شوند.
«گاهی در خیابان به دخترانی برمی‌خورم که از شدت شباهت نمی‌توانم تشخیص دهم که خواهرند یا دوقلو! حتی مراجعانی داشتم که هیچ نسبت خانوادگی با هم نداشتند و فقط دوستان معمولی بودند، اما به دلیل مراجعه به یک متخصص زیبایی، کاملا شبیه هم شده بودند.»
«می‌خواستم تا حد امکان زیبا باشم»
آنا پاوچلوک، زن ۲۷ ساله اهل کی‌یف، می‌گوید که برای اولین بار در ۱۹ سالگی لب‌هایش را تزریق کرده است.
او می‌گوید در دوران مدرسه ظاهرش را دست می‌انداختند و به همین دلیل با احساس عدم اعتماد به نفس بزرگ شد. برایش شبیه به معجزه بود که می‌توانست همه این مشکلات را با کمک یک متخصص زیبایی برطرف کند.
به همین دلیل لب‌هایش را حجیم‌تر کرد، سه بار چانه‌اش را کشید تا صورتش لاغرتر به نظر برسد، مژه کاشت، در تمام بدنش لیپولیتیک (چربی‌سوز) تزریق کرد و تصمیم گرفت موهایش را مشکی کند تا ظاهری «اغواگر» داشته باشد.
به گفته خودش، هر کاری می‌کرد تا «بر اساس معیارهای اینستاگرام، تا حد امکان زیبا» باشد، اما باز هم عکس‌هایش را فتوشاپ می‌کرد.
آنا پاوچلیوک یک سال پیش، پس از هشت سال تزریق، شروع به بازگشت به ظاهر طبیعی خود کرداو می‌گوید ظاهرش آن‌قدر تغییر کرده بود که «وقتی از کنترل گذرنامه رد می‌شدم، ماموران با دیدن گذرنامه سال ۲۰۱۷ مرا نمی‌شناختند» و دوستانش کم‌کم به او گوشزد می‌کردند که شاید لب‌هایش «بیش از حد بزرگ» شده باشد.تزریق‌ها هم برایش دردسرساز شده بودند. او می‌گوید که هر روز صبح «با ورم لب‌ها و صورتش» دست‌وپنجه نرم می‌کرد.
این وضعیت هشت سال ادامه داشت تا اینکه یک سال پیش، آنا از شغلی که دوست نداشت استعفا کرد، زندگی جدیدی را آغاز کرد و کم‌کم به این نتیجه رسید که کسی که در آینه می‌بیند «خود واقعی‌اش نیست».
او تصمیم گرفت فیلرهایش را از بین ببرد و دیگر موهایش را رنگ نکند تا به رنگ طبیعی خودش بازگردد.
آنا به بی‌بی‌سی اوکراینی می‌گوید: «سخت بود. هنوز هم به لب‌های کوچک‌تری که حالا دارم عادت نکرده‌ام، چون سال‌ها ظاهر متفاوتی داشتم. اما هر روز که می‌گذرد، تصویرم در آینه را بیشتر دوست دارم. تقریبا دو ماه احساس نارضایتی از چهره خودم، باعث شده بود از دیدار با دوستانم اجتناب کنم. اما حالا دوباره شروع به عکس گرفتن از خودم کرده‌ام.»
والریا دمیدنکو از دنیپرو نیز امسال تصمیم گرفت فیلرهای لبش را حل کند و از بین ببرد.
او هیچ‌وقت تصور نمی‌کرد که لب‌هایش نازک باشند، تا اینکه یک روز دوستی به او گفت: «چرا لب‌هایت را حجیم‌تر نمی‌کنی؟»
وقتی دید که دوستانش لب‌هایشان را حجیم‌تر می‌کنند، او هم پس از مشورت با مادرش جرات این کار را پیدا کرد.
او دو سال با لب‌های تزریقی و حجیم‌شده زندگی کرد و آنها را آن‌قدر دوست داشت که از شنیدن نظر همسرش که می‌گفت «لب‌های طبیعی خودت زیبا بودند» ناراحت می‌شد.
والریا دمیدنکو می‌گوید که از بازگشت به لب‌های طبیعی خود پشیمان نیستاما یک بار در کلینیک، پس از تزریق، لب‌هایش به شکل «کاملا وحشتناکی» درآمد و او از نتیجه اصلا راضی نبود. ابتدا از حل کردن فیلرها می‌ترسید، اما وقتی دید که مواد تزریقی جابه‌جا شده‌اند، تصمیم گرفت آنها را از بین ببرد.تعریف‌های همسرش از زیبایی لب‌های طبیعی‌اش به او کمک کرد تا راحت‌تر با ظاهر جدیدش کنار بیاید.
«الان ذره‌ای پشیمان نیستم که فیلرها را حل کردم. شاید روزی بخواهم دوباره چیزی به لب‌هایم تزریق کنم، شاید هم نه. اما در حال حاضر، نه. لب‌هایم آن‌قدرها هم که فکر می‌کردم باریک نیستند.»
دلایل دیگر برای از بین بردن فیلر لب‌ها
یاروسلاو لاتا، متخصص زیبایی کلینیک «اُبِریگ»، می‌گوید که زنان با دلایل متفاوتی برای از بین بردن فیلرهای لب به او مراجعه می‌کنند.
برخی از مراجعان از سنین پایین، حدود ۱۴ تا ۱۶ سالگی، تزریق را آغاز کرده‌اند. اما با گذشت زمان «می‌خواهند چهره‌ای طبیعی‌تر و متعادل‌تر داشته باشند تا توجه دیگران روی نقاط خاصی از صورتشان متمرکز نشود».
به گفته لاتا، گروه دیگری از زنان، آن‌هایی هستند که تازه وارد دنیای حرفه‌ای شده‌اند، به‌ویژه در محیط‌های اداری که به گفته آنها، «استانداردهای نانوشته و کلیشه‌هایی درباره ظاهر افراد حاکم است.»
هرچند که «اوج هنر و مهارت در پزشکی زیبایی، اصلاحاتی است که به‌قدری طبیعی به نظر برسند که هیچ‌کس متوجه انجام آنها نشود.»
لاتا توضیح می‌دهد که برخی عوارض رایج تزریق لب می‌توانند باعث تغییرات فیزیولوژیکی یا ظاهری در لب‌ها شوند، و همین مسئله باعث می‌شود که برخی زنان تصمیم بگیرند فیلرهایشان را از بین ببرند.
اولگا دیدیک، متخصص پوست، می‌گوید که یکی دیگر از مشکلات، بازار سیاه مواد زیبایی است، که داروهای ارزان و بی‌کیفیت در آن به فروش می‌رسند و «نیمی از دختران حتی نمی‌دانند چه چیزی به آنها تزریق شده است».
چنین فیلرهایی معمولا با یک جلسه به طور کامل از بین نمی‌رود و زنانی که این فرایند را تجربه می‌کنند، ممکن است دیگر هرگز به فکر تزریق مجدد لب نیفتند.
اما آیا این روند ماندگار است؟
یاتوسلاو لاتا می‌گوید که این تصور اشتباه است که همه در حال از بین بردن فیلرهای لب خود هستند.
او می‌گوید که در واقع، هم درخواست برای حجیم‌تر کردن لب‌ها وجود دارد و هم تمایل به بازگرداندن ظاهر طبیعی آنها، و این دو روند به‌طور هم‌زمان ادامه دارند.
برخی از زنان تازه به این کار علاقه‌مند شده‌اند، در حالی که برخی دیگر از آن دل‌زده شده‌اند.
این متخصص پوست می‌گوید که گاهی، به طرز عجیبی، حتی جنگ نیز بر این روند تاثیر می‌گذارد. او چندین بار شاهد بوده که پس از یک حمله هوایی شبانه گسترده یا مجموعه‌ای از حملات به کی‌یف، درخواست برای انجام درمان‌ها و تزریقات به طور قابل‌توجهی افزایش یافته است.
به گفته یاتوسلاو لاتا «برخی زنان می‌گویند: قبلا به نظرم این کار خیلی گران می‌آمد، اما بعد با خودم فکر کردم اگر موشکی به اینجا برخورد کند و من حتی یک‌بار هم امتحانش نکرده باشم چه؟»
پزشکان می‌گویند که گرایش به حجیم‌سازی لب‌ها و گرایش به بازگرداندن آنها به ظاهر طبیعی‌شان، به‌طور هم‌زمان وجود دارداو اضافه می‌کند که در میان گروه‌های اجتماعی مختلف، معیارهای زیبایی متفاوت است و در برخی جوامع، همچنان لب‌های حجیم مد و محبوب هستند.در نهایت، پزشکی زیبایی در حال پیشرفت است. فیلرهای بهتر و داروهای جدید وارد بازار می‌شوند و جراحان پلاستیک روش‌های جدیدی برای افزایش حجم پستان‌ها ارائه می‌دهند.
بنابراین هیچ کس با اطمینان نمی‌تواند بگوید که این گرایش ناپایدار به سمت ظاهر طبیعی تا چه مدت ادامه خواهد داشت.