درگذشت جین هکمن؛ ستاره درخشان و هزارنقش هالیوود

رادیو فردا: جین هکمن، بازیگر توانمند و برنده دو جایزه اسکار که بیش از ۶۰ سال در دنیای سینما فعالیت داشت، در کنار همسر پیانیستش، بتسی آراکاوا، و سگ خانگی‌شان در خانه‌شان درگذشت.

پلیس سانتافه، نیومکزیکو، روز پنجشنبه ۹ اسفنداعلام کرد مأموران پلیس روز چهارشنبه حوالی ساعت ۱:۴۵ بعدازظهر پیکر بی‌جان هکمن ۹۵ ساله و آراکاوا ۶۴ ساله را پیدا کردند.

آرکاوا همسر دوم هکمن بود که از ۳۴ سال پیش با او ازدواج کرده بود و با هم روزگار می‌گذراندند.

طبق اعلام پلیس، در محل زندگی این دو نفر نشانه مشکوکی مشاهده نشده، با این حال هنوز از علت قطعی مرگ آن‌ها اطلاعی در دست نیست و بررسی‌ها ادامه دارد.
حرفه بازیگری و افتخارات سینمایی
جین هکمن، که پیش از ورود به عرصه بازیگری در نیروی دریایی خدمت کرده بود، با صدای خش‌دار و چهره خاص خود در بیش از ۸۰ فیلم سینمایی و همچنین در تلویزیون و تئاتر نقش‌آفرینی کرد، اما در هر فیلم با نقشی متفاوت تا جایی که کم‌کم به ستاره‌ای هزارنقش تبدیل شد.

اولین نامزدی اسکار او برای فیلم «بانی و کلاید» (۱۹۶۷) بود که در آن نقش برادر کلاید بارو را ایفا کرد. او همچنین در سال ۱۹۷۱ برای فیلم «هیچ‌گاه برای پدرم آواز نخواندم» بار دیگر نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل شد.

نقطه‌عطف کارنامه او با فیلم «ارتباط فرانسوی» (۱۹۷۱) ساخته ویلیام فریدکین رقم خورد؛ جایی که در نقش پاپای دویل، یک کارآگاه سرسخت نیویورکی که به تعقیب قاچاقچیان مواد مخدر می‌پردازد، درخشید.

این نقش، علاوه بر تضمین شهرت جهانی او، جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را هم برای او به ارمغان آورد؛ ضمن آن‌که اسکار بهترین کارگردانی و بهترین فیلم نصیب «ارتباط فرانسوی» شد.

هکمن دومین جایزه اسکار خود را در سال ۱۹۹۳ برای نقش کلانتر بی‌رحم در فیلم «نابخشوده» (۱۹۹۲) به کارگردانی کلینت ایستوود دریافت کرد. همچنین در سال ۱۹۸۸ برای نقش یک مأمور اف‌بی‌آی در فیلم «میسیسیپی می‌سوزد» نامزد اسکار شد.
اسکار ۱۹۷۲؛ ویلیام فریدکین (سمت راست)، برنده جایزه بهترین کارگردانی برای فیلم «ارتباط فرانسوی» در کنار جین فوندا، بهترین بازیگر زن برای فیلم «کلوت»، جین هکمن، بهترین بازیگر مرد برای «ارتباط فرانسوی» و فیلیپ دانتونی، تهیه‌کننده «ارتباط فرانسوی» برنده جایزه بهترین فیلممسیر زندگی و دوران کودکی
جین هکمن در ۳۰ ژانویه ۱۹۳۰ در سن برناردینو کالیفرنیا به دنیا آمد. خانواده‌اش بعدها به ایلینوی نقل مکان کردند. پدرش که در یک چاپخانه روزنامه کار می‌کرد، در دوران نوجوانی هکمن خانواده را ترک کرد.

هکمن بعدها تعریف کرد که پدرش هنگام رفتن از پشت پنجره برایش دست تکان داد و او بلافاصله فهمید که دیگر بازگشتی در کار نخواهد بود. مادر هکمن هم بعدها در یک حادثه آتش‌سوزی جان خود را از دست داد.

او در ۱۶ سالگی برای پیوستن به نیروی دریایی درباره سن خود دروغ گفت تا بتواند به خدمت اعزام شود. پس از ترک ارتش، مدتی در دانشگاه ایلینوی روزنامه‌نگاری خواند، اما خیلی زود جذب بازیگری شد.

برای تحصیل در رشته بازیگری به پاسادنا پلی‌هاوس در کالیفرنیا رفت و در آن‌جا با داستین هافمن همکلاس شد. در آن دوران، هکمن و هافمن و رابرت دووال که هنوز به شهرت نرسیده بودند، در نیویورک با هم زندگی می‌کردند، مشاغل موقتی انجام می‌دادند و به دنبال فرصت‌های بازیگری می‌گشتند.
جین هکمن در کنار هم‌بازی‌اش کریستوفر ریو در فیلم «سوپرمن»، ۱۹۷۸نقش‌های ماندگار و سبک بازیگری
هکمن ابتدا در چند تئاتر بازی کرد و سپس در سینما با فیلم «مد داگ کال» (۱۹۶۱) و «لیلیت» (۱۹۶۴) شناخته شد، اما «بانی و کلاید» (۱۹۶۷) به سکوی پرتاب او تبدیل شد.

در ادامه، او در فیلم‌های متفاوتی نقش‌آفرینی کرد، از جمله «قهرمان اسکی» (۱۹۶۹) در نقش مربی اسکی، «شاپرک‌های کولی» (۱۹۶۹) در نقش یک چترباز و «مارونید» (۱۹۶۹) در نقش فضانورد.

حین هکمن با روش «بازیگری متد» (بازیگری همذات‌پندارانه) بازی می‌کرد و از تجربه‌های شخصی‌اش برای خلق شخصیت‌های عمیق و واقع‌گرایانه بهره می‌برد. بازی‌های او گاه خشن و پرتنش بود و گاه احساسی و درون‌گرا.

منتقدان او را بازیگری توصیف می‌کردند که می‌توانست هم ترسناک و هم مهربان باشد، با صورتی که خودش در مصاحبه‌ای آن را «چهره یک کارگر معدن» توصیف کرده بود.
جین هکمن هنگام بازی در فیلم «هدف» ساخته آرتور پن، پاریس، ۱۹۸۵از لکس لوتر تا آخرین نقش‌ها
با وجود این‌که هکمن بیشتر به خاطر نقش‌های درام جدی شناخته می‌شود، اما نقش‌های متفاوتی را نیز پذیرفت، از جمله ابرشرورِ لکس لوتر در فیلم «سوپرمن» (۱۹۷۸ و دنباله‌های آن، فیلم «مترسک» (۱۹۷۳) در کنار آل پاچینو، در نقش یک مأمور اطلاعاتی بازنشسته در «دشمن ملت» (۱۹۹۸)، و در نقش پدر خانواده‌ای عجیب و غریب در فیلم «خانواده اشرافی تتنبام» (۲۰۰۱).

روزنامه گاردین در سال ۲۰۰۲ درباره او نوشت: «هکمن حتی در شادترین نقش‌هایش همیشه چیزی از یک آتشفشان خفته در خود دارد.»
بازنشستگی و زندگی شخصی
هکمن در دهه ۷۰ زندگی‌اش از بازیگری کناره گرفت و گفت پیشنهادهایی که دریافت می‌کند، بیش از حد کلیشه‌ای و به‌قول او پدربزرگ‌وارانه است. آخرین نقش مهمی که او بازی کرد در فیلم «به مسوپورت خوش آمدید» در سال ۲۰۰۴ بود.

با این حال چهار سال بعد در مصاحبه‌ای گفت: «دلم برای بازیگری تنگ شده، چون این کاری بود که تقریباً ۶۰ سال انجام می‌دادم و عاشقش بودم. اما صنعت فیلم برای من بسیار استرس‌زا بود و دیگر نمی‌خواستم ادامه دهم.»

جین هکمن پس از بازنشستگی، در شهر سانتافه در نیومکزیکو سکونت داشت و به نویسندگی رو آورد و زندگی آرام و بی‌سروصدایی را در پیش گرفت.

او دو بار ازدواج کرد و سه فرزند داشت: کریستوفر، الیزابت جین و لزلی آن. همسر اولش، فی مالتیز، در سال ۲۰۱۷ درگذشت. او در سال ۱۹۹۱ با بتسی آراکاوا ازدواج کرد.
هکمن در فیلم «جزر و مد سرخ» (۱۹۹۵)میراث جین هکمن
با درگذشت جین هکمن، سینمای جهان یکی از بهترین بازیگران قرن بیستم را از دست داد. او با ایفای نقش‌های ماندگار، از پلیس‌های سرسخت تا شرورهای کتاب‌های کمیک‌، از معلمان الهام‌بخش تا سیاستمداران فاسد، میراثی بی‌بدیل از خود به جا گذاشت.

هکمن همچنین الهام‌بخش بسیاری از بازیگران نسل‌های بعد بود. سینماگران برجسته‌ای مانند کوئنتین تارانتینو و کریستوفر نولان نیز از او به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین بازیگران تاریخ سینما یاد کرده‌اند.

هنوز علت دقیق مرگ او و همسرش اعلام نشده، اما دوستداران سینما به یاد خواهند سپرد که او همیشه یکی از «مردان سرسخت» و فراموش‌نشدنی سینمای جهان باقی خواهد ماند.
جین هکمن و همسرش بتسی آراکاوا، ۲۰۰۳