رادیو فرانسه: علی ربیعی، دستیار ویژه رئیس جمهوری در امور اجتماعی، گفته است که "فقر در ایران پایه بسیاری از ناآرامیهای ساختارشکن و غیرساختارشکن است" و در جریان خیزش "زن، زندگی، آزادی" در سال ۱٤٠۱ علاوه بر عامل فقر یا به تعبیر او "بقاء"، عامل ارزشهای ستیزنده با ارزشهای تحمیلی حکومت مذهبی ایران منشاء اصلی ناآرامیهای اجتماعی بودند. علی ربیعی سپس تصریح کرده است که در ایران "فقر یک موضوع امنیتی است."
در نشستی با حضور علی ربیعی، دستیار ویژه رئیس جمهوری در امور اجتماعی، و شمار دیگری از مقامات حکومت تهران از جمله اسماعیل گرجیپور، معاون رفاه و امور اقتصادی وزیر کار، ابراهیم صادقی، رئیس مؤسسه کار و تأمین اجتماعی، فقر در ایران به عنوان موضوعی امنیتی توصیف و همچنین گفته شد که در اعتراضهای سال ۱٤٠۱ طبقات متوسط که با ارزشهای تحمیلی رژیم اسلامی سر ستیز دارند طبقات فقیر را به میدان اعتراضها کشاندند.
در این نشست ابراهیم صادقی، رئیس مؤسسه کار و تأمین اجتماعی، گفت که حدود ٢٧ درصد از جمعیت ایران زیر خط فقر و ناتوان از تأمین مایحتاج اولیه خود هستند. او افزایش خروج کودکان از چرخه تحصیل، رشد بیماریهای مزمن و نابرابری میان مناطق مختلف کشور را از پیآمدهای جدید فقر دانست و افزود : جمعیت زیر خط فقر در ایران بیش از میانگین جهانی است و مشکلاتی نظیر بیماری، خشکسالی، تحریم و غیره باعث تشدید فقر در ایران شدهاند.
در اظهاراتی جداگانه علی ربیعی، دستیار ویژه رئیس جمهوری در امور اجتماعی، گفت که "فقر در ایران پایه بسیاری از ناآرامیهای ساختارشکن و غیرساختارشکن است" و در جریان خیزش "زن، زندگی، آزادی" در سال ۱٤٠۱ علاوه بر عامل فقر یا به تعبیر او "بقاء" عامل ارزشهای ستیزنده با ارزشهای تحمیلی حکومت مذهبی ایران منشاء ناآرامیهای اجتماعی بودند. علی ربیعی اعتراف کرده است که در آغاز این اعتراضها شاهد بروز ارزشهای طبقات متوسط بودیم که در ادامه اعتراض گروههای فرودست را در پی داشت. علی ربیعی سپس تصریح کرده است که در ایران "فقر یک موضوع امنیتی است."
ربیعی رفع تحریمها را نخستین گام جدی برای از میان بردن فقر در جامعه دانست و سپس اعتراف کرد که مشکل جمهوری اسلامی نظام تخریب شده دیوان سالاری است که خود نتیجه تحریمها و تورم و البته فساد و تعارض منافع و مدیریتهای خویشاوندسالار است. به گفته علی ربیعی در نتیجه این فساد پولهای زیادی حیف و میل و خود فقر در جامعه به قاعده تبدیل شده و همین "مبارزه با آن را بسیار دشوارتر می کند."
به گفته علی ربیعی تحریمها "فقر را به قاعده تبدیل کرده" و در نتیجه کلیه "سیاستهایی که رفع تحریمها را به تعویق انداختند به فقر گسترده منجر شدند."
علی ربیعی کلیه دولتهای جمهوری اسلامی را در زمینه کاهش فقر ناکام خوانده و نخستین عامل را در زمینه تشدید فقر در ایران سیاستهایی دانسته "که دستیابی به ثروت را نابرابر میکند." او تأکید کرده است که "در ذات این نوع سیاستها نابرابری و فقر نهفته است" و هر چقدر این سیاستها ادامه پیدا کنند نابرابری تشدید خواهد شد و امید به بهبود از میان خواهد رفت.