حمله روزنامه کیهان به ناصر ملک‌مطیعی، ۶ سال پس از درگذشت وی

بنده از طرفداران پر و پا قرص "سینمای قبل از ۵۷ ایران" هستم -به زبانزد خودمانی، طرفدار دوآتیشه‌ی فیلم‌فارسی‌ هستم-. - تمام فیلم‌های قبل از ۵۷، یا سرگرم‌کننده و نشاط‌آور بودند، و یا دارای مفاهیم و آموزه‌های اخلاقی‌ برای خانواده. - صد البته که با توجه به فضای آزاد آن‌زمان، فیلم اگر نیاز بود، برهنگی یک زن را نشان می‌داد، زنی‌ که سبب گمراهی یک مرد می‌شد، خانواده‌اش را کنار می‌گذاشت، و اما در انتها، هرکدام از این نوع فیلم‌فارسی‌ها، دلیل لغزش مرد که ریشه در رفتارهای همسرش نیز داشت را بررسی‌، و همچون یک مدرسه، آموزه‌های خوب را به مخاطب یاد می‌داد. - یکی‌ از بهترین نمونه‌های فیلم‌فارسی‌ که آموزه‌های بسیار خوب اخلاقی‌ داشت، فیلم "رقاصه‌ی شهر - ۱۳۴۹" به‌کارگردانی "شاپور قریب"، و بازی مسلط زنده‌یادان "ناصر ملک‌مطیعی" و "فروزان" می‌‌باشد. همچنین فیلم "اکبر دیلماج - ۱۳۵۲" نیز بسیار آموزنده هست (با بازی زنده‌یاد "ارحام صدر"). - از دید کوچک بنده، تنها فیلم مبتذل قبل از ۵۷-تی، فیلم "ماه عسل - ۱۳۵۵" می‌باشد.‌‌ -‌ ای کاش که بهروز خان، در این فیلمه -از جهت اخلاقی‌ بسیار زشت-، بازی‌ نمی‌کرد.