مهدی نصیری - سهم شما از قدرت در آینده ایران بیعت با پای مجتبی خواهد بود!
این که کسانی به ادله مختلف سخن از روزنه گشایی می کنند و توصیه به شرکت در انتخاباتی نمایشی می نمایند، ایرادی ندارد. بالاخره این هم از مصادیق دموکراسی است که افراد و جریانهای مختلف دیدگاه و نظر خود را بدون واهمه ابراز دارند.
اینان از هیولای جمهوری اسلامی هراس دارند و گویا هیچ افقی هم پیش روی خود برای رهایی از این هیولا نمی بینند.
اشکال اساسی روزنه گشایان این است که تجربه ۳۵ ساله رهبری آقای خامنه ای را که با هوشمندی و تاکتیکهایی موفق همه منتقدان خود را از صحنه سیاست حذف و قلع و قمع کرد، نمی بینند و امیدوارند که دل رهبر نرم شود و روزنه ای برای ورود دیگران بگشاید.
شگفتی ماجرا اینجاست که آقای خامنه ای تمام این ۳۵ سال برای رسیدن به چنین روزهایی که همه قدرت را در اختیار بگیرد و با خیالی آرام سر به بالین ارتحال بگذارد، سیاست ورزی کرد، اما روزنه گشایان بر این باورند که الا و لابد دل حضرتشان نرم خواهد شد و گوشه چشمی به دوستان و ارادتمندان و مقامات سابق نشان خواهد داد و یا این که روند سیاست در جمهوری اسلامی را تغییر خواهد داد و مردم نفسی خواهند کشید.
انتخابات دوم خرداد ۷۶، یکی از مدنی ترین و مسالمت آمیزترین کنشهای سیاسی مردم ایران بود اما با سرکوب شدید نظام و رهبری مواجه شد. آقای خامنه ای می داند که منتقدی نجیب تر و در عین حال محتاط تر از خاتمی در سپهر سیاسی جمهوری اسلامی وجود ندارد اما او را تحمل نکرد و در حصر قرار داد.
در تاریخ آمده است که یکی از اصحاب معروف پیامبر که حاضر نشده بود با امام علی ع و امام حسن ع که در روندی دموکراتیک متناسب با آن روزگار به قدرت رسیده بودند، بیعت کند و عمری دراز یافت، برای بیعت به سراغ خلیفه سفاک و خونریز اموی حجاج بن یوسف ثقفی رفت و دستش را برای بیعت دراز کرد. حجاج گفت دستم بند است با پایم بیعت کن، و این صحابی مشهور و دائم الحج با پای حجاج بیعت کرد!
به نظر می رسد کسانی که امروز حاضر نیستند در کنار اکثریت مردم بایستند و خطرات احتمالی را به جان بخرند، سهمشان از قدرت در آینده ایران، بیعت با پای مجتبی خواهد بود.