پالس‌های الکتریکی ممکن است بتوانند فلج بدن پس از شکستن گردن را بهتر کنند

ملانی رید پیشرفت‌های کوچکی در حرکات دست خود داشته است که تغییر بزرگی در زندگی او ایجاد کرده استبی بی سی: دست‌های ملانی رید از ۱۴ سالگی، بعدازآنکه گردنش در اثر حادثه اسب‌سواری شکست، «مثل یک دسته موز آویزان بودند.»

او حالا می‌تواند با کمک یک روش درمانی جدید که در آن از پالس‌های الکتریکی استفاده می‌شود، از دست‌هایش برای بالا و پایین کشیدن صفحه گوشی هوشمند استفاده کند و کمربند ایمنی اتومبیل را باز کند.

گمان می‌رود این روش درمانی وقتی با فیزیوتراپی همراه شود، بتواند کمی حرکت به اندام افرادی که از گردن به پایین فلج هستند، برگرداند. در مطالعه‌ای که با ۶۰ بیمار انجام شد، ۴۳ نفر آن‌ها نشانه‌هایی از پیشرفت در استفاده از بازو و دست‌هایشان نشان دادند.

گروه متخصصان سازنده این روش هم‌اکنون برای دریافت تأییدهای نظارتی اقدام کرده‌اند تا از آن برای درمان بیماران در بیمارستان‌های آمریکا استفاده کنند.

در این روش از الکترود در نزدیکی ناحیه آسیب‌ دیده استفاده می‌شود. با فرستادن پالس‌هایی با فرکانس بالا، موج‌های الکتریکی که مغز از طریق سلول‌های عصبی (نورون‌ها) به دست‌ها و بازوها می‌فرستد، تقویت می‌شوند. این امواج مغزی در فردی مانند ملانی به دنبال آسیب نخاعی که دیده است، ضعیف شده‌اند.
گرافیکی که نحوه عملکرد درمان را نشان می‌دهدملانی ۶۷ ساله، خبرنگارروزنامه تایمز لندن و یکی از اولین بیمارانی است که قرار است این روش را امتحان کند. او در ناحیه بازوها و دست‌ها دچار محدودیت حرکتی است و خصوصاً دست چیش را اصلاً نمی‌تواند حرکت بدهد.

او دو ماه تحت درمان با پالس‌های الکتریکی و همراه با فیزیوتراپی سنگین قرار گرفت. . او می‌گوید درنتیجه این دوره درمانی بهبود کوچک و پایداری در وضعیتش ایجادشده اما همین تغییر جزئی توانسته تغییر بزرگی در زندگی روزمره او ایجاد کند.

او می‌گوید: «مثلاً می‌توانم کمربند ایمنی اتومبیل را با انگشت شست دست چپم بازکنم. حالا با اطمینان می‌توانم یک فنجان قهوه را با دست چپ بلند کنم، می‌توانم اشیا کوچک را بردارم و همین‌طور برنج را آب بکشم.»

بیشتر کسانی که درمان آزمایشی داشتند وقتی دستگاه فرستنده روشن بود، می‌توانستند حرکت بیشتری داشته باشند. هنوز نمی‌توان گفت وقتی بیمار از دستگاه استفاده نمی‌کند، تأثیرات روش چقدر طولانی‌مدت خواهند بود. از طرفی مشخص نیست این بهبود حرکت چقدر به پالس‌های الکتریکی وابسته است یا به فیزیوتراپی.

پرفسور رابرت براون استون، جراح و متخصص عصب‌شناسی در دانشگاه کالج لندن که مستقل از محققان این روش کار می‌کند، می‌گوید: «وقتی کسی را برای آزمایش و مطالعه یک روش درمانی جدید ثبت‌نام می‌کنید، در طول چندین ماه توجه زیادی به آن فرد می‌کنید و طبیعی است که در وضعیتشان مقداری پیشرفت به وجود بیاید.»

جدا از فیزیوتراپی، احساس امیدواری و حمایتی که هنگام شرکت در آزمایش‌های درمان‌های جدید وجود دارد هم می‌تواند در شرایط فرد را تغییر دهد.

ملانی می‌گوید بعضی کارها را فقط وقتی‌که دستگاه فرستنده پالس‌های الکتریکی می‌فرستاد، می‌توانست انجام بدهد. کارهایی مثل چلاندن یک حوله کوچک یا بلند کردن یک شیء. اما او درمجموع فکر می‌کند دوره درمانی باعث شده، نیروی بیشتری پیدا کند و این تغییری پایدار بوده است.

او می‌گوید: «نمی‌توانم بگویم تمام این پیشرفت به دلیل محرک الکتریکی بوده است اما حس می‌کنم در سرعت بخشیدن و پیشبرد آن تأثیر زیادی داشته است.»

«واقعیت این است که هیچ درمان جادویی برای آسیب‌های نخاعی وجود ندارد اما اگر این دستگاه قادر است به فردی که دچار فلج گردن به پایین است، قدرت بدهد که دست و بازو خود را بالا ببرد و غذا دردهان خود بگذارد یا چیزی بنوشد، در زندگی بیمار تغییر فوق‌العاده خواهد شد.»
پالس‌های الکتریکی قبلاً برای افرادی که به دلیل آسیب بخش تحتانی کمر دچار فلج هستند هم استفاده‌ شده و کمک کرده بود بتوانند راه بروندبه نظر می‌رسد بیماران دچار آسیب نخاعی هر چه با فاصله زمانی کمتری از آسیب واردشده از این روش استفاده کنند، بهترین نتیجه را از درمان خواهند گرفت. افرادی که برای آزمایش انتخاب‌شده بودند، بین یک سال تا ۳۴ سال قبل دچار صدمه شده بودند و بعد از بهبود اولیه، هیچ پیشرفتی در کسب مجدد قدرت حرکت نداشته و یا پیشرفت بسیار جزئی داشتند.

ماریل پورسل، مدیر تحقیقات مرکز نوآوری‌های آسیب نخاعی اسکاتلند در بیمارستان ملکه الیزابت گلاسکو، ۱۴ سال است ملانی را از زمانی که دچار آسیب شد، تحت درمان دارد.

واحد درمانی آن‌ها که یکی از پیشرفته‌ترین مراکز تحقیق در این زمینه است، برای شرکت در این مطالعه دعوت‌شده بود.

خانم پورسل می‌گوید تابه‌حال چنین پیشرفتی در بیماری که برای مدتی چنین طولانی دچار فلج بوده است، ندیده است.

او می‌گوید: «در حال حاضر، هیچ داروی بخصوص یا وسیله‌ای که تأییدشده و از جهت درمانی برای بیماران مفید باشد، وجود ندارد.»

این وسیله نتیجه پیشرفت پروژه گروهی از محققان سوئیسی است. پروفسور گرگور کورتین از آزمایشگاه تحقیقات پزشکی‌ای گی اف ال در لوزان یکی از مدیران این گروه است. آن‌ها تاکنون به ۲۶ بیمار که از ناحیه پایین‌تر از گردن دچار آسیب نخاعی شده‌اند، کمک کرده‌اند بتوانند راه بروند. آن‌ها با یک جراحی دستگاه تحریک‌کننده الکتریکی را در ستون فقرات بیمار قرار داده‌اند. اما این کار تنها در محیط آزمایشگاهی انجام‌شده است.

روش جدید نیازی به جراحی ندارد و اولین تلاش گروه برای پیدا کردن درمان برای افرادی است که دچار شکستگی گردن شده‌اند وتوان حرکت دادن بازو و دست‌های خود را ازدست‌داده‌اند.

پروفسور کورتین شواهدی را منتشر کرده است که نشان می‌دهد تحریک الکتریکی همراه با فیزیوتراپی می‌تواند آسیب واردشده به سلول‌های عصبی را تا حدی‌ترمیم کند.

او به بی‌بی‌سی می‌گوید: «ما به‌روزی که بتوانیم تکنولوژی جدید در اختیار این بیماران قرار دهیم، بسیار نزدیک شده‌ایم. این تکنولوژی زندگی آن‌ها را تغییر خواهد داد.»

سازمان غذا و دارو ایالات‌متحده آمریکا (اف دی‌ای) در حال بررسی داده‌های مطالعات بالینی این روش است که در مجله نیچر مدیسین منتشرشده تا بتواند تأیید کند که این روش برای بیماران امن است و می‌تواند فواید قابل‌توجهی برای آن‌ها داشته باشد.

اگر این سازمان از نتایج به‌دست‌آمده راضی باشد، مجوز ساخت دستگاه‌های پزشکی که با این روش کار می‌کنند را برای شرکتی دیگر صادر خواهد کرد تا بتوان از آن در بیمارستان‌های ایالات‌متحده برای درمان بیمارانی که از گردن به پایین فلج هستند، استفاده کرد.

اگر این دستگاه در آمریکا مجوز تولید به دست بیاورد، گروهی که تکنولوژی آن را طراحی کرده‌اند برای دریافت مجوز آن در نقاط دیگر جهان هم اقدام خواهند کرد.