محققان راز «درخت حیات» را حل کردند

معروف‌ترین بائوباب یعنی «بائوباب غول پیکر» در ماداگاسکار
براساس مطالعات با کمک دی‌ان‌ای این درختان نمادین، ابتدا ۲۱ میلیون سال قبل در ماداگاسکار ظاهر شدند.

تخم آنها بعدا با جریان‌های آب اقیانوس به استرالیا و همچنین آفریقا رسید، و در آنجا به گونه‌های متمایزی بدل شد.

محققان خواهان تلاش‌های وسیعتر محافظتی برای نجات این درختان هستند که به گفته آنها ممکن است بیش از آنچه قبلا تصور می‌شد به انقراض نزدیک‌ باشند.

درختان بائوباب به دلیل ظاهر عجیب و عمر طولانی همچنین به «درختان حیات» یا «درختان وارونه» شهرت دارند. آنها به دلیل تغییر اقلیم و قطع گسترده درختان در خطر هستند.

دکتر ایلیا لیچ، از باغ‌های گیاه‌شناسی کیو در لندن، در کنار همسرش پروفسور اندرو لیچ از دانشگاه کوئین مری لندن در این مطالعه شرکت داشت.

او به بی‌بی‌سی گفت: «ما قادر بودیم روی سرمنشا بائوباب انگشت بگذاریم. این یک گونه مهم نمادین است که طیف وسیعی از گونه‌های جانوری و گیاهی و همچنین انسان‌ها به آن وابستگی دارند.»

دکتر ایلیا لیچ افزود: «داده‌ها به ما امکان داد تا شناخت مهم تازه‌ای ارائه کنیم که به تنظیم تلاش‌های محافظتی برای نجات این درختان در آینده کمک خواهد کرد.»

محققان هشت گونه بائوباب را بررسی کردند که شش نوع آنها در ماداگاسکار پیدا می‌شود، یکی به طور گسترده در آفریقا رشد می‌کند، و یکی دیگر هم در شمال غربی استرالیا.
بائوباب آفریقایی در بخش اعظم این قاره رشد می کندآنها خواهان اعطای موقعیت بالاتر محافظتی به دو گونه در معرض خطر از جمله بزرگترین و معروف‌ترین آنها یعنی «بائوباب غول‌پیکر» در ماداگاسکار هستند.

بائوباب‌ها از چشمگیرترین درختان زمین‌اند و ریشه عمیقی در فرهنگ‌ها و سنن بومی دارند و در زبان مالاگاسی به آنها «مادر جنگل» هم گفته می‌شود.

این درختان می‌توانند هزاران سال عمر کنند، فوق‌العاده قد بکشند و حجم بزرگی آب را در تنه خود ذخیره کنند که به بقای آنها در فصل‌های خشک کمک می‌کند.

میوه آنها یک «ابرغذا» تلقی می‌شود و تنه آنها می‌تواند برای تولید الیافی که با آن طناب یا لباس درست می‌کنند استفاده شود.

آنها گل‌های سفید خیلی بزرگی تولید می‌کنند که در ساعت غروب باز می‌شود، و خفاش‌ها را برای گرده‌افشانی جذب می‌کند. این پرندگان فاصله‌های زیادی را برای تغذیه از شیره این گل طی می‌کنند. درختان همچنین محیط مهمی برای پرندگان است تا در آن آشیانه بسازند.

نتایج مطالعه تازه در نشریه «نیچر» منتشر شده است. این مطالعه با همکاری باغ‌های گیاه‌شناسی ووهان چین، باغ‌های گیاه‌شناسی رویال (کیو در لندن)، دانشگاه آنتاناناریوو ماداگاسکار و دانشگاه کوئین مرسی لندن انجام شد.