ابتلا به سرطان آلت تناسلی مردها در جهان به‌سرعت رو به افزایش است

عدم درمان به‌موقع سرطان آلت ممکن است به قطع جزئی یا کامل آن منجر شودبی بی سی: در سال ۲۰۱۸، ژوآئوا، مرد بازنشسته برزیلی، پس از مشاهده زگیلی روی آلت تناسلی خود، به پزشک مراجعه کرد.

این مرد ۶۳ ساله به یاد می‌آورد: « رفتم به درمانگا‌ه‌ تا بفهمم این زگیل چیست. اما همه پزشکان به من گفتند که دلیلش جمع شدن پوست اضافی است و داروهایی تجویز کردند.»

با وجود استفاده از دارو، زگیل به رشد خود ادامه داد و به تدریج بر زندگی زناشویی‌اش تاثیر گذاشت و ارتباط جنسی ژوآئوا و همسرش کاهش یافت.

اومی‌گوید رابطه جنسی نداشتیم و مصمم بوده علت این عارضه را بفهمد.

به مدت پنج سال، ژوآئوا ، که نام واقعی او نیست، به متخصصان مختلف مراجعه ‌کرد که داروهای بیشتری را تجویز کردند و نمونه برداری‌های جدید سفارش ‌دادند اما نتیجه‌ای نداشت.

سپس، در سال ۲۰۲۳، تشخیص داده شد که ژوآئوا به سرطان آلت تناسلی مبتلا شده است.

او می‌گوید: «برای خانواده‌ام، خبر غیرمنتظره و بسیار ناخوشایند بود، و بیشتر به این دلیل که مجبور بودم قبول کنم که قسمتی از آلت مرا ببرند هرچند احساس می‌کردم که دارند سرم را می‌برند.»

این یک نوع سرطان است که نمی‌توان در مورد آن با راحت صحبت کرد زیرا ممکن است موضوع شوخی شود.

سرطان آلت تناسلی نادر است، اما میزان ابتلا و مرگ و میر در اثر آن در سراسر جهان در حال افزایش است.

بر اساس آخرین مطالعات، برزیل، یعنی کشور موطن ژوآئوا ، دارای یکی از بالاترین نرخ‌های ابتلا به این بیماری است و نرخ آن به ۲.۱ مرد در هر ۱۰۰ هزار مرد می‌رسد.
موریسیو دنر کوردیرو، عضو انجمن اورولوژی برزیل«ترس از جراحی»
بر اساس آمار وزارت بهداشت برزیل، بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۲، ۲۱۰۰۰ مورد ابتلای به سرطان آلت گزارش و به مرگ بیش از ۴۰۰۰ نفر منجر شد. در طول دهه گذشته هم بیش از ۶۵۰۰ مورد قطع آلت ثبت شده است یعنی به طور متوسط، هر دو روز یک آلت در آن کشور قطع شد.

مرانهیانو، فقیرترین ایالت برزیل، با ۶.۱ مورد ابتلا در هر ۱۰۰۰۰۰ مرد، بالاترین نرخ ابتلا به این سرطان را در سراسر جهان دارد.

علایم سرطان آلت تناسلی اغلب با یک زخم روی آلت تناسلی شروع می‌شود که التیام نمی‌یابد و دارای ترشحات بدبو است.

در صورت تشخیص به موقع، از طریق درمان‌هایی مانند برداشتن ضایعه با جراحی، رادیوتراپی و شیمی‌درمانی شانس بالایی برای بهبودی وجود دارد.

اما در صورت عدم درمان به موقع، قطع جزئی یا کامل آلت تناسلی و احتمالا بخش‌های دیگر دستگاه تناسلی مانند بیضه‌ها ممکن است ضروری شود.

ژوآئوا در ژانویه تحت عمل قطع عضو قرار گرفت و می‌گوید که دوران سختی را گذراند.

او می‌گوید: «این چیزی است که ما هرگز تصور نمی‌کنیم برایمان اتفاق بیفتد، و وقتی اتفاق می‌افتد، نمی‌توانیم به دور و بر برویم و ماجرا را به دیگران بگوییم».

او می‌گوید: «من از عمل جراحی می‌ترسیدم، اما هیچ جایگزین دیگری وجود نداشت. احساسم در هفته‌های اول پس از جراحی غم و اندوه بود، نمی‌توانم آن را انکار کنم. از دست دادن بخشی از آلت تناسلی وحشتناک است.»

برخی از بیماران تحت عمل قطع کامل عضو قرار می‌گیرند که زندگی آنها را کلا تغییر می‌دهد.

تیاگو کاملئو موریانو، متخصص بخش اورولوژی مرکز سرطان ای سی کاماراگو در سائوپائولو، می‌گوید: «در مورد قطع جزئی، ادرار از طریق آلت تناسلی خارج می‌شود اما در قطع کامل، روزنه مجرای خروج ادرار را می‌توان به ناحیه بین کیسه بیضه و مقعد منتقل کرد و بیمار مجبور خواهد بود به طور نشسته ادرار کند.»

به گفته متخصصان، چندین عامل خطر در بروز سرطان آلت تناسلی وجود دارد از جمله عارضه تنگی پوست ختنه‌گاه به نام فیموز و اعتیاد به سیگار.

موریسیو دنر کوردیرو، عضو انجمن اورولوژی برزیل می‌گوید بهداشت شخصی نیز می‌تواند یکی از عوامل رایج کمک به ابتلای به این بیماری باشد.

او می‌گوید: «وقتی مردی سرآلتش را به خوبی بیرون نمی‌آورد و زیر پوست ختنه‌گاه را به درستی تمیز نمی‌کند، ترشحی تولید و انباشته می‌شود و این وضعیت محیط بسیار مطلوبی را برای بروز عفونت‌های باکتریایی ایجاد می‌کند و اگر این اتفاق به طور مکرر رخ دهد، به یک عامل خطر برای ایجاد تومور تبدیل می‌شود.»

کوردیرو می‌گوید علاوه بر رعایت بهداشت، عفونت مداوم ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، نامی‌که به گروهی از ویروس‌ها داده شده، «یکی از عوامل اصلی» است. در برخی موارد، HPV می‌تواند به سرطان‌هایی از جمله سرطان دهان و آلت تناسلی منجر شود.

او می‌گوید: «واکسیناسیون گسترده علیه HPV به دلیل اثربخشی بالای آن در پیشگیری از ضایعات مرتبط ضروری است»، اما می‌افزاید که میزان واکسیناسیون در برزیل کمتر از سطح مورد نیاز برای اثربخشی واقعی است.
واکسیناسیون گسترده HPV به کاهش موارد ابتلا به بیماری سرطان آلت کمک می‌کندکوردیرو می‌گوید: «در برزیل، علی‌رغم در دسترس بودن واکسن، نرخ واکسیناسیون HPV برای دختران کم است - تنها ۵۷٪ - و برای پسران، از ۴۰٪ تجاوز نمی‌کند. پوشش ایده‌آل واکسیناسیون برای پیشگیری از بیماری ۹۰٪ است.»

او معتقد است که اطلاعات نادرست در مورد واکسن، به تردیدها در مورد اثربخشی آن و فقدان کمپین‌های واکسیناسیون به مصرف کم آن انجامیده است.

اما این وضعیت فقط مختص برزیل نیست. بر اساس آخرین تحقیقات در مورد سرطان آلت تناسلی، تعداد موارد ابتلا در سراسر جهان در حال افزایش است.

در سال ۲۰۲۲، نشریه بهداشت و نظارت عمومی جی‌ام‌ای‌آر ، نتایج یک تجزیه و تحلیل آماری در مقیاس بزرگ را منتشر کرد که شامل آخرین داده‌ها از ۴۳ کشور است.

این بررسی نشان داد که بیشترین میزان بروز سرطان آلت تناسلی بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ در اوگاندا (۲.۲ در هر ۱۰۰۰۰۰) و پس از آن برزیل (۲.۱ در هر ۱۰۰۰۰۰) و تایلند (۱.۴ در هر ۱۰۰۰۰۰) روی داده است. کمترین میزان مربوط به کویت (۰.۱ در هر ۱۰۰۰۰۰) بوده است.

تیم محققان به سرپرستی لیون فو و تیان تیان از دانشگاه سون یات‌سن در چین، دریافتند: «اگرچه کشورهای در حال توسعه هنوز هم دارای میزان بالای بروز و مرگ و میر در نتیجه سرطان آلت تناسلی هستند، اما این میزان در اکثر کشورهای اروپایی هم رو به افزایش است.»

آنها گزارش کردند که در بریتانیا افزایش سرطان آلت تناسلی مشاهده شده که بین سال‌های ۱۹۷۹ تا ۲۰۰۹ از ۱.۱ به ۱.۳ در هر ۱۰۰۰۰۰ و در آلمان بین سال‌های ۱۹۶۱ تا ۲۰۱۲ موارد ابتلا با ۵۰ درصد افزایش از ۱.۲ به ۱.۸ در هر ۱۰۰۰۰۰ رسیده است.

این ارقام رو به افزایش است و تخمین زده می‌شود که تا سال ۲۰۵۰، ابتلای جهانی به سرطان آلت تناسلی بیش از ۷۷ درصد افزایش یابد.

این تغییر را می‌توان تا حد زیادی به پیری جمعیت نسبت داد. کارشناسان می‌گویند بیشترین میزان ابتلا در مردان در دهه ۶۰ سالگی رخ داده است.

کوردیرو می‌گوید: «سرطان آلت تناسلی یک بیماری نادر است اما بسیار قابل پیشگیری است. مهم است که مردان در هر سنی هر روز و بعد از رابطه جنسی آلت تناسلی خود را با آب و صابون تمیز بشویند.»

او همچنین توصیه کرده است که «استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی و انجام عمل جراحی برای برداشتن پوست ختنه‌گاه در موارد بروز فیموز می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان آلت تناسلی کمک کند.»

ژوائو در حال حاضر منتظر آخرین نتایج آزمایش خود است که اواخر امسال دریافت خواهد کرد. او می‌گوید: «اطمینان دارم که‌ این معاینات نشان خواهد داد که من درمان شده‌ام.»

او می‌گوید: «اکنون، با قطع آلت، درد از بین رفته است، و حالم خیلی بهتر شده است. اما باید تا آخر زندگی با نتیجه قطع جزئی آلت تناسلی خود دست به گریبان هستم.»