اوتیسم یک اختلال رشدی است که منجر به مشکلاتی در تعامل اجتماعی میشود. ناسازگاری جنسیتی پدیدهای است که در اثر آن فرد دچار مشکلات سلامت روان میشود زیرا جنسیتی که به آن منتسب است با هویت جنسیتی وی مطابقت ندارد.
پژوهشی که اخیرا توسط محققان دانشگاه کنت بریتانیا انجام شد، و نتایج آن در نشریه علمی معتبر «ژورنال اوتیسم و اختلالات رشدی» منتشر شد، معلوم کرد که اوتیسم و ناسازگاری جنسیتی با هم رابطه دارند.
محققان فهمیدند که بین خصوصیات اوتیسم و ناسازگاری جنسیتی رابطه مثبت وجود دارد، ناسازگاری جنسیتی در میان افراد اوتیست شایع است، و علائم اوتیسم در افراد دارای ناسازگاری جنسیتی مشاهده میشود.
بر این اساس، محققان نتیجه گرفتند که بین اوتیسم و ناسازگاری جنسیتی ارتباط وجود دارد. به گفته آنها، بررسی مکانیسمهای این ارتباط میتواند به جامعه بهداشتی و پزشکی برای کمک موثرتر به افراد اوتیست و دارای ناسازگاری جنسیتی مفید افتد.
پژوهشگران در نتیجهگیری تحقیق خود تاکید کردند که یافتن شواهدی درباره پیوند بین اوتیسم و ناسازگاری جنسیتی میتواند توسعه آموزشهای مناسب برای افزایش آگاهی عمومی را رقم بزند، به طوری که افراد دارای ناسازگاری جنسیتی برای علائم اوتیسم و افراد اوتیست برای مسائل مربوط به جنسیت مورد نظارت قرار گیرند.
به گفته کارشناسان، پژوهش دانشگاه کنت به دلایل علمی و عدالت اجتماعی قابل توجه است. از دیدگاه علمی، آزمایشهای اولیه روشن میکند که کودکان با سطح بالایی از علائم اوتیسم احتمالاً رفتارهای سازگاری جنسیتی از خود نشان دهند.
از منظر عدالت اجتماعی، این تحقیق اهمیت مفهوم «گونهگونی اِدراکی» را برجسته می کند. بر اساس وبسایت سلامت دانشگاه هاروارد، گونهگونی ادراکی به این معناست که افراد مختلف به شیوههای مختلفی با دنیای اطراف خود ارتباط برقرار میکنند، و هیچ «راه درست»ی برای تفکر، یادگیری، و رفتار وجود ندارد، و اختلافات رویکردی نباید به عنوان ایراد یا بیماری تلقی شود.