هر آنچه که باید درباره «سندرم خودآبجوسازی بدن» بدانید

در مبتلایان به سندرم خودآبجوسازی بدن" باکتری‌های روده به سرعت کربوهیدرات‌ها را به الکل تبدیل می‌کنند.دویچه وله: در سال‌های اخیر، خبرگزاری‌ها داستان‌های افرادی را منتشر کرده‌اند که ادعا می‌کنند به سندرم خودآبجوسازی بدن یا سندرم تخمیر روده مبتلا هستند، اما محققان هنوز در حال کشف علل آن هستند. در این گزارش به این موضوع می‌پردازیم که سندرم خودآبجوسازی بدن چیست، چه چیزی باعث آن می‌شود و درمان‌های احتمالی آن کدام است؟

نشریه اشپیگل ۲۴ آوریل طی مقاله‌ای ماجرای یک مرد بلژیکی را گزارش داد که به دلیل خطای رانندگی توسط پلیس متوقف شده و بعد از انجام تست الکل به دلیل مستی حین رانندگی بازداشت شده بود. از آنجا که مرد مصرف هرگونه الکل را کتمان کرد، کارشناسان به بررسی‌های تکمیلی پرداختند و آزمایش‌های بعدی نشان داد که بدن او به‌طور خودکار الکل تولید می‌کند. راننده در دادگاه از اتهامش تبرئه شد.

در سال ۲۰۱۵ نیز بی‌بی‌سی داستانی درباره مردی منتشر کرد که ادعا می‌کرد پس از خوردن کربوهیدرات علائم مستی را تجربه می‌کند. این مرد به دوستانش گفت که مشروبات الکلی مصرف نکرده ولی آنها تصور کردند که او دروغ می گوید.

به نوشته نشریه پزشکی مدیکال نیوز تودی، سندرم خودآبجوسازی بدن که بارها و بارها در ادبیات پزشکی به کار برده می‌شود، شامل بیمارانی است که بدنشان توسط مقدار زیادی از باکتری‌ها، مخمرها یا قارچ‌های مضر در روده، الکل تولید می‌کند. این سندرم می‌تواند علائمی مشابه علائم مستی ایجاد کند.

میکروارگانیسم‌های متعددی در دستگاه گوارش زندگی می‌کنند. باکتری‌ها اکثریت قریب به اتفاق این موجودات را تشکیل می‌دهند. قارچ‌ها نیز کمتر از یک درصد میکروب‌های داخل روده انسان را تشکیل می‌دهند.

باکتری‌ها و قارچ‌ها از قندها و نشاسته‌های موجود در غذا تغذیه و آنها را به انرژی تبدیل می‌کنند. این فرآیند همچنین باعث ایجاد گاز به شکل دی‌اکسید کربن و اتانول می‌شود. اتانولی که از تخمیر قارچ تولید می‌شود وارد جریان خون شده و در سراسر بدن حرکت می‌کند.

افرادی که به سندرم خودآبجوسازی بدن مبتلا هستند، سطح الکل خونشان به طور غیرعادی بالاست، حتی اگر الکل مصرف نکنند.

سندرم خودآبجوسازی بدن در نتیجه یک بیماری زمینه‌ای مانند بیماری گوارشی و عدم تعادل میکروبیوم رخ می‌دهد.

برخی از شرایط پزشکی می‌توانند درصد ابتلای فرد به سندرم خودآبجوسازی بدن را افزایش دهند. این عوامل می‌تواند شامل بیماری کرون، سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS)، رشد بیش از حد باکتری‌های روده کوچک، سندرم روده کوتاه، دیابت، چاقی و سیستم ایمنی ضعیف باشد.

همچنین مصرف مکرر یا طولانی‌مدت آنتی‌بیوتیک می‌تواند میکروبیوم روده را تغییر داده و در نتیجه سبب رشد بیش از حد قارچ در آن شود.

علایم اولیه این بیماری شامل: احساس گنگی، خستگی، سرگیجه، گفتار مبهم، تغییرات خلقی و توهم است. این بیماری همچنین می‌تواند علایم دیگری را نیز ایجاد کند، مانند: سردرد، عطسه، تهوع، استفراغ، از دست دادن هماهنگی، اختلال حافظه، اختلال تمرکز و تشخیص.

مصرف داروهای ضدقارچ (طبق نظر پزشک) و کاهش وزن در صورت لزوم از راه‌های درمان این سندرم هستند. همچنین اجتناب از مواد غذایی فراوری شده، اجتناب از مواد غذایی و نوشیدنی‌هایی که شکر اضافه دارند و انتخاب کربوهیدرات‌های پیچیده به جای کربوهیدرات‌های ساده می‌توانند خطر ابتلا به این سندرم را کاهش دهند.