پنج فیلمساز بزرگ که باور نمی کنید هرگز اسکار نگرفته اند

العربیه: جایزه آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا موسوم به «اسکار» از سال 1929 هرساله در چندین رشته به هنرمندانی که در زمینه سینما دستاوردهای بزرگی کسب کرده‌اند اهدا می‌شود. با این وجود، تعداد زیادی از هنرمندان عرصه فیلمسازی هرگز اسکار نگرفته‌اند. اینجا پنج تا از مشهورترین‌ها را بررسی می‌کنیم.

1. چارلی چاپلین: چاپلین که از بنیانگذاران هالیوود و ستارگان «سینمای صامت» بود، و اغلب با شخصیت محبوبی که ساخت، یعنی «آواره کوچولو»، شناخته می‌شود، هرگز برای کارگردانی، تهیه‌کنندگی، فیلمنامه‌نویسی، و بازیگری در بسیاری از آثار خود، که شاهکارهای تاریخ سینما محسوب می‌شوند، اسکار نبرد.

2. آلفرد هیچکاک: هیچکاک از بنیانگذاران ژانر ترسناک روانشناختی و دلهره‌آور است، و خالق شاهکارهایی همچون «پنجره عقبی»، «سرگیجه»، و «روانی» بوده است. او به مدت چند دهه از نمادهای بزرگ سینما و تلویزیون و فرهنگ عامه بود. با این وجود، هیچکاک هرگز در هیچ رشته‌ای اسکار نبرد.

3. آکیرا کورساوا: به اعتراف بسیاری از کارشناسان، کوروساوا فیلمسازی بود که پس از جنگ جهانی دوم ژاپن را با تصویری مثبت دوباره به جهان معرفی کرد. او هم فیلم‌های تاریخی سامورایی و هم درام‌های اجتماعی معاصر ساخت. با این وجود، او تنها یک بار، برای «آشوب» که اقتباسی فاخر از «شاه لیر» شکسپیر است، کاندید اسکار شد، و آن را هم نبرد.

4- فدریکو فلینی: فلینی شاید محوری‌ترین فیلمساز ایتالیایی است که عامل حرکت سینمای کشورش از «نئورئالیسم» پسا جنگ جهانی دوم به ژانرهای رومانتیک و فانتزی شد. بزرگترین آثار وی همچون «جاده»، «زندگی زیباست»، و «هشت و نیم» در جای جای جهان مورد تحسین قرار گرفته‌اند. با این وجود، فلینی هرگز کاندید اسکار نشد، و فقط شش ماه قبل از درگذشتش برنده یک اسکار افتخاری شد.

5. اینگمار برگمان: برگمان که بسیاری او را از بنیانگذاران سینمای فلسفی می‌دانند، تقریباً یک‌تنه سینمای سوئد را روی نقشه جهان آورد، و فیلم‌های عمیق فلسفی مانند «توت‌‌فرنگی‌های وحشی»، «مهر هفتم»، و «سونات پاییزی» ساخت. برگمان فقط یک بار برای «فریادها و نجواها» کاندید اسکار شد، و آن را هم نبرد.