العربیه: گسترش فناوری عصر فضا در دهه 1960 منجر به توسعه موشک زمین به هوا شد. موشکهایی مانند «نایکی هرکولس» آمریکا، «تاندربرد» بریتانیا، و «اس-75 دوینا»ی شوروی میتوانستند هواپیماهای بلندپرواز را تحت هر شرایط آب و هوایی رهگیری کنند.
آمریکا در دهه 1980 موشک جدیدی به نام «موشک ضد تشعشع سرعت بالا» یا بهطور خلاصه «هارم» تولید کرد. هارم کارش رهگیری هواپیمای دشمن بود پیش از اینکه دشمن بتواند آن را روی رادار خود ببیند.
واشینگتن در دهه 2010 «آرگم» را جانشین هارم کرد. آرگم مجهز به تجهیزات الکترونیکی جدید از جمله جیپیاِس بود، و میتوانست پیش از برخورد به هدف تصاویر ماهوارهای از آن ارسال کند.
آرگم بهویژه دارای یک رادار موج میلیمتری بود که نه تنها میتوانست سیستم راداری دشمن را حتی در صورت خاموش بودن رهگیری کند، بلکه میتواند یک سیستم راداری در حال فرار به جای امن را نیز شناسایی کند.
نیروی دریایی ایالات متحده در اواخر دهه 2010 روی توسعه نسخه جدیدی از آرگم سرمایهگذاری کرد. نام آن «موشک هدایتشونده ضد تشعشع پیشرفته با برد گسترده» یا بهطور خلاصه «آرگمِر» است. آرگمر نه تنها دوبرابر مدل قبلی یعنی حدود 120 مایل برد دارد، بلکه دو برابر سریعتر است، که یعنی سرعت آن در محدوده چهار ماخ است.
این موشک قرار است به زودی به موشک رسمی نیروی دریایی آمریکا تبدیل شود. آرگمر در حال حاضر در مرحله آزمایش است و اواخر امسال عملیاتی میشود. علاوه بر نیروی دریایی، نیروی هوایی آمریکا نیز از آرگمر استفاده میکند، و هواپیمای جنگنده مشهور اف-35 آن را حمل خواهد کرد.
آرگمر که موشکی ضد رادار است، به نیروی هوایی برای ایجاد یک حفره در شبکههای پدافند هوایی دشمن کمک خواهد کرد. این موشک روی پدافند هوایی زمینی دشمن قفل میکند و با سرعت به سوی آن میرود و نابودش میکند.
+18
رأی دهید
-7
نظر شما چیست؟
جهت درج دیدگاه خود می بایست در سایت عضو شده و لوگین نمایید.