از منظر زمینشناسی، هلال حاصلخیز محل تقاطع صفحات تکتونیکی ایران، آفریقا و شبهجزیره عرب است.العربیه: «هلال حاصلخیز» که اغلب آن را به عنوان «گهواره تمدن» میشناسند، منطقهای نیمدایرهای در شرق دریای مدیترانه است که حوزههای سه رودخانه بزرگ نیل و دجله و فرات را در بر میگیرد.
این منطقه بخشی از کشورهای مدرن مصر، اسرائیل، لبنان، اردن، سوریه، و عراق است، و سواحل دریای مدیترانه در غرب آن قرار دارد. از منظر زمینشناسی، این منطقه محل تقاطع صفحات تکتونیکی ایران، آفریقا و شبهجزیره عرب است.
جیمز هنری برستد (1865-1935)، مصرشناس آمریکایی دانشگاه شیکاگو، اصطلاح هلال حاصلخیز را باب کرد. او در کتاب سال 1916 خود تحت عنوان «دوران باستان: تاریخچه جهان اولیه» درباره این پدیده جغرافیایی نوشت.
این اصطلاح به سرعت مورد اقبال جامعه علمی قرار گرفت، که برای توصیف منطقه مذکور از آن استفاده میکنند. عموم کتابهای امروزی درباره تاریخ باستان به هلال حاصلخیز اشاره میکنند.
برستد هلال حاصلخیز را حاشیه قابل کشت دو صحرا میدانست، که نیمدایرهای داسیشکل است که بین کوههای اطلس آناتولی و صحرای سینای مصر قرار دارد. نقشههای مدرن نشان میدهند که بخش حاصلخیز رودخانههای اصلی منطقه و همچنین بخشی طولانی از خط ساحلی دریای مدیترانه در هلال حاصلخیز است.
اولین مراکز تمدن بشری در هلال حاصلخیز شکوفا شدند. حدود 6000 سال پیش، شهرهای اولیه سومری مانند اریدو و اوروک احداث شدند، برخی از اولین گلدانهای تزئینشده، دیوارپوشها و گلدانها ساخته شدند، معابد بزرگ و تزئینشده برای سپاسگزاری از خدایان مختلف تاسیس شدند، و تجارت در سطح گسترده آغاز شد.
با این وجود، در زمان سقوط امپراتوری روم، از عموم تمدنهای بزرگ هلال حاصلخیز چیز زیادی باقی نمانده بود. بسیاری از زمینهای حاصلخیز این منطقه در حال حاضر به دلیل تغییرات آب و هوایی و سدهایی که ساخته شده است، به بیابان تبدیل شدهاند. علاوه بر این، در دوران مدرن این منطقه شاهد جنگهای بیپایان بر سر قدرت، نفت، زمین، و مذهب بوده است.
+4
رأی دهید
-0
نظر شما چیست؟
جهت درج دیدگاه خود می بایست در سایت عضو شده و لوگین نمایید.