گرامیداشت یاد و خاطره جان‌باختگان خیزش مردمی در کنسرت استانبول داریوش

اون زمان که شهریار قنبری چپول و اردلان سرفراز علیه شاهنشاه شعر می گفتن و تو هم برای خسرو گلسرخی (شقایق) را می خوندی و نشه می کردی را یادت نره ،حالا نمی خواد دلسوز جوانهای وطن بشی ، نفرین و لعنت به شما عاملان و مسببان شورش ۵۷ که کشور را به قهقرا بردید و چندین نسل را به تباهی کشیدید .

همین آ شغال هایی مثل داریوش و فرهاد و فروغی و غیره برعلیه شاه وطن پرست هنربندی کردند و شر و ور هایی به اسم کارسیاسی به خورد مردم دادند . تاریخ ثابت کرده که اینها مشتی انگل خائن بیش نبودند و نیستند .

فرهاد مهرداد، بدون تردید یک اسطوره بی بدیل در عرصه موسیقی مدرن ایرانی بود که به استنباط من، جایگزینی نداشته و بعید است که بزودی یک فردی همسنگ ایشان در عرصه موسیقائی ایران ظهور کند. فریدون فروغی هم یک هنرمند منحصر بفردی بود که با سبک و سیاق خاصِ خود، مُهر همیشگی خود بر تارکِ موسیقی ایرانی زد و رفت، و هرگز شأن، وقار و جایگاه ویژه خود را به مبادله با هیچ چیز دیگری نکرد. داریوش هم یک خوانند ای با صدا و اسلوب خاصی بود، که ظرف سالهای اخیر تغییر روش داده است، و متأسفانه به روشهای غیرمتقارن با سبکِ کلاسیکِ کارِ خود میپردازد. امیدوارم خوانندگان مسن ایرانی بپذیرند که صدای گوشنواز هم یک بخشی از کار موسیقائی میباشد، و محترمانه خود را بازنشسته نمایند، زیرا کارهای سطح پائین باعث کم اعتباری و شاید هم بی اعتباری این عزیزان نزد هواداران گذشته آنها گردد.