احمد زیدآبادی می نویسد: روسها چه علامت علنی دیگری باید بفرستند که مسئولان جمهوری اسلامی باورشان شود کرملین با سیاست آنها در خاورمیانه همراهی ندارد؟
به نظرم عربستان و امارات برای مهار حوثیها به پوتین متوسل شدند تا از طریق نفوذش در ایران، مانع بیثباتی تازهای در دریای عرب و سرخ و تنگه بابالمندب شود.
قاعدتاً پوتین این نکته را به سید ابراهیم رئیسی در جریان دیدار کوتاهش از مسکو گوشزد کرده، اما ظاهراً نتیجه لازم را نگرفته و خشمگین شده است.
بیانیه مشترک روسیه و کشورهای عرب و اشاره آن به جزایر سهگانه ایرانی در خلیجفارس، به نظرم نمیتواند بیارتباط با بیتوجهی جمهوری اسلامی به درخواست مفروض پوتین برای کنترل حوثیها باشد.
معادلهای که در سایه جنگ اسرائیل و حماس در نوار غزه در حال شکلگیری است، بسیار پیچیده و چندوجهی و با حضور بازیگران فراوان است.
من نمیدانم مسئولان جمهوری اسلامی در خلوت خود این پدیده در حال ظهور را چگونه میبینند و تحلیل میکنند، اما اظهارات علنی آنها نشان از تعارض و عدم انسجامی دارد که نادیدهانگاری واقعیت نیز چاشنی آن شده است.
در کشوری که توجه دادن مسئولان آن به واقعیتها نیز میتواند بخشی از "خطوط قرمز" و در نتیجه مایه دردسر باشد، طبعاً نمیتوان انتظار رقم خوردن تحولات به سود کشور را داشت!