آیتالله فتحالله امید نجفآبادی، نماینده دور اول مجلس، سال ۱۳۶۷ به اتهام «رابطه جنسی با مردان» اعدام شد. او کسی بود که نقشی اساسی در افشای ماجرای مکفارلین داشت و از نزدیکان آیتالله منتظری بود. اتهامات سیاسی او برای اعدام کفایت نمیکرد و به جرم «لواط» اعدام شد. گفته شده که همزمان با او، دستکم ۵ آخوند دیگر با اتهام «همجنسگرایی» در این پرونده اعدام شدند که البته برخی در این مورد تشکیک وارد کردهاند. یکی از این روحانیون، «میرعلی نقی سید خاوری لنگرودی» عنوان شده که او هم آخوند و نماینده مجلس اول و دوم جمهوری اسلامی بود.
فتحالله امید نجفآبادی، قبل از نمایندگی مجلس، حاکم شرع اصفهان بوده و دهها حکم اعدام برای مخالفان حکومت صادر کرده بود. حکم اعدام حبیبالله اشراقی، شهردار اصفهان و مهدی میراشرافی، افسر ارتش در حکومت پهلوی را امید نجفآبادی صادر کرد. نجفآبادی، پسر میراشرافی را نیز اعدام کرد. آیتالله منتظری در خاطراتش نوشته که «آقای امید را در زندان متهم به اعمال منافی عفت کردند و او را به همین اتهام اعدام نمودند. آیا آقای امید که خود هم مجتهد بود و هم سنی ازشان گذشته بود اهل چنین کارهایی بود؟ ایشان از جمله افرادی بودند که در نشر تفکرات مطهری بسیار نقش داشت»
او که یکی از عوامل مهم لو رفتن ماجرای مک فارلین بود، با مرتضی مطهری همکاری داشت و گفته شده تنظیم و تدوین کتاب جاذبه و دافعه علی از روی سخنرانیهای مرتضی مطهری را بعهده داشته و برای آن پاورقی نوشته است. جمهوری اسلامی برای حذف فیزیکی، او را متهم به «لواط» کرد.
آیتالله فتحالله امید نجفآبادی، قربانی حکومتی شد که خود از پایه گذارانش بود اما بعدتر به سمت آیتالله منتظری گرایش پیدا کرد. در پروندهاش هیچ مستندات یا اقراری مبنی بر رابطه جنسی با همجنس وجود نداشت. حال او را با #رضا_ثقتی قیاس کنیم
پرونده رضا ثقتی، روشن است. فیلم منتشر شده از او آنقدر واضح است که نیازی به اقرار هم ندارد. بر اساس احکام عقب مانده شرع و فقه مرتجع، حکم او نیز اعدام است. حسن نوروزی، سخنگوی کمیسیون حقوقی مجلس گفته بود در صورت اثبات جرم، باید او را از کوه به پایین پرتاب و تکه تکهاش کرد
در عمل اما نه تنها مجازاتی برای او اعمال نمیشود بلکه همچنان از مقربان درگاه است، مانند سعید طوسی
چرا؟ چون در نظام جمهوری اسلامی شعار این است، «با ما باش، هرچه خواهی باش». فتحالله امید نجفآبادی، برغم همه خوش خدمتیها و جنایاتش، دیگر آنگونه که باید با حکومت نبود/پایان