معمای حضور عکاسان و خبرنگاران خبرگزاری‌های مشهور جهانی در صبح زود «هفتم اکتبر» کنار تروریست‌های حماس

عکاسانی که در حال ضبط تصاویر آدم‌ربایی تروریست‌های حماس هستندکیهان لندن: مؤسسه غیردولتی «هانِست ریپورتینگ» که محتواهای ضدیهودی در شبکه‌های اجتماعی را رصد می‌کند، در گزارشی به نقل از سازمان «عکاسان بدون مرز» می‌نویسد که حضور عکاسان خبرگزاری‌های رویترز و آسوشیتدپرس هنگام جنایات تروریست‌های حماس در اسرائیل پرسش‌های اخلاقی بسیاری برانگیخته است.

«هانست ریپورتینگ» می‌نویسد تروریست‌های حماس در روز «هفتم اکتبر» تنها کسانی نبودند که جنایات جنگی این گروه را در جریان تجاوز مرگبار به جنوب اسرائیل مستند می‌کردند. بخشی از جنایات‌ توسط عکاسان و خبرنگاران خبرگزاری‌های «رویترز» و «آسوشیتدپرس» مستقر در غزه ضبط شده است.

این مؤسسه در گزارش خود پرسیده است: در شرایطی که معمولاً صبح‌های شنبه در آن مناطق اوضاع آرام است این خبرنگاران به آن زودی در آنجا چه می‌کردند؟ آیا با حماس هماهنگی شده بود؟ آیا عکس‌هایی که آنها در سرویس‌های خبری خود منتشر کرده‌اند، حضور آنها را در خاک اسرائیل به همراه تروریست‌هایی که به غیرنظامیان حمله کردند تایید نمی‌کند؟ آیا عکاس- خبرنگارانی که برای رسانه‌های دیگر مانند «سی‌ان‌ان» و «نیویورک تایمز» کار می‌کنند، به این رسانه‌ها اطلاع داده‌ بودند که در آنجا هستند؟ با نگاهی به تصاویر مربوط به آدم‌ربایی و هجوم حماس به کیبوتص اسرائیل، به نظر می‌رسد که نه تنها مرزهای فیزیکی، بلکه مرزهای اخلاق در روزنامه‌نگاری نیز زیر پا گذاشته شده است.

چهار نام در زیر تصاویر عکس‌های آسوشیتدپرس از منطقه مرزی اسرائیل و غزه در «هفتم اکتبر» دیده می‌شود: حسن اسلایه، یوسف مسعود، علی محمود و حاتم علی.

اسلایه به عنوان شغل آزاد برای سی‌ان‌ان نیز کار می‌کند. وی در روز حمله وارد خاک اسرائیل شد، از یک تانک اسرائیلی در حال سوختن عکس گرفت و سپس تصاویر مربوط به گروگانگیری شهروندان اسرائیل را ضبط کرد.

In the hours following our expose, new material is still coming to light concerning Gazan freelance journalist Hassan Eslaiah whom both AP & CNN used on Oct. 7.

Here he is pictured with Hamas leader and mastermind of the Oct. 7 massacre, Yahya Sinwar. https://t.co/S9pXeIGaFq pic.twitter.com/RmEZU5RsM8

— HonestReporting (@HonestReporting) November 8, 2023

مدتی بعد اسکرین‌شات‌هایی از توییت‌های حذف شده اسلایه در ایکس به دست آمد که نشان می‌داد بدون اینکه جلیقه ویژه خبرنگاران یا کلاه ایمنی به سر داشته باشد مقابل تانک اسرائیلی ایستاده است. وی در توییتی به زبان عربی نوشته بود: «لایو (زنده) از داخل شهرک‌های مجاور غزه.»

علاوه بر اینها، تصاویری از این عکاس کنار یحیی سنوار از رهبران حماس منتشر شده که گفته می‌شود طراح اصلی عملیات مرگبار «هفتم اکتبر» است. سنوار در حال بوسیدن حسن اسلایه است.
مسعود خبرنگار دیگریست که برای «نیویورک تایمز» کار می‌کند. او نیز  درست همان زمان که تانک در حال سوختن بود در خاک اسرائیل حضور داشت.

علی محمود و حاتم علی نیز تصاویری از ربوده شدن هولناک اسرائیلی‌ها در غزه توسط تروریست‌های حماس ضبط کرده‌اند.

محمود از وانت حامل پیکر شانی لوک شهروند آلمانی- اسرائیلی عکس گرفته و علی نیز تصاویر زیادی از ربوده شدن شهروندان اسرائیلی و انتقال آنها به غزه ضبط کرده است.
عکس از علی محمودعکس از حاتم علی
قابل توجه اینکه اسامی عکاسان که در منابع دیگر آمده، از برخی عکس‌های آسوشیتدپرس حذف شده است! شاید کسی در آن خبرگزاری متوجه شد که انتشار این تصاویر پرسش‌های جدی در مورد اخلاق روزنامه‌نگاری و همچنین دلایل حضور آنها در محل حمله ایجاد می‌کند.

رویترز نیز تصاویری از دو عکاس خبری منتشر کرده که آنها نیز دقیقاً در زمان حمله تروریستی حماس در مرز حضور داشتند: محمد فایق ابومصطفی و یاسر قدیه.

هر دو نفر از تانک در حال سوختن اسرائیلی در خاک اسرائیل عکس گرفته‌اند. اما ابومصطفی پا را از اینهم فراتر گذاشت: او از اوباش حماس که پیکر یک سرباز اسرائیلی را از تانک بیرون کشیده‌اند نیز عکس گرفته است.

البته رویترز تا حدی مهربانی نشان داده و یک «هشدار گرافیکی» به عنوان عکس‌ اضافه کرده! اما این مانع از آن نشد که سردبیران رویترز با بی‌شرمی عکس را به عنوان یکی از «تصاویر روز» در وبسایت این خبرگزاری منتشر نکنند.

بیایید روراست باشیم: خبرگزاری‌ها ممکن است ادعا کنند که این افراد فقط کارشان را انجام دادند که مستند کردن جنایات جنگی است و البته این ممکن است متأسفانه بخشی از کار آنها باشد. اما قضیه به این سادگی نیست.

اکنون روشن شده که حماس برای حمله «هفتم اکتبر»  به اسرائیل از مدت‌ها قبل برنامه‌ریزی کرده بود: مقیاس، اهداف وحشیانه و اسناد عظیم آن برای ماه‌ها و شاید سال‌ها قابل بررسی باشد. همه چیز در این برنامه‌ریزی در نظر گرفته شد؛ از استقرار و زمان‌بندی تا استفاده از دوربین‌هایی که بر بدن نیروها نصب شد و فیلم‌های تلفن همراه برای به اشتراک‌ گذاشتن این جنایات.

آیا می‌توان تصور کرد که این «روزنامه‌نگاران» صبح زود بدون هماهنگی قبلی با تروریست‌ها در مرز ظاهر شدند؟! یا اینکه حضور آنها  نیز بخشی از این برنامه‌ریزی بود؟

حتا اگر آنها از جزئیات دقیق اتفاقی که قرار است بیفتد خبر نداشتند، آیا پس از آشکار شدن آن و در همان لحظاتی که مشغول ضبط تصاویر بودند، متوجه نشدند که در حال زیرپا گذاشتن مرزهای اخلاقی هستند؟ و اگر متوجه شدند آیا به خبرگزاری‌های خود اطلاع دادند؟ بدون شک برقراری ارتباط قبل، بعد و یا در حین حمله با خبرگزاری‌های مربوطه برای انتشار عکس‌ها ضروری بوده است.

در هر صورت، وقتی خبرگزاری‌های بین‌المللی تصمیم می‌گیرند برای مطالبی که تحت چنین شرایط مشکل‌ساز ضبط شده‌اند، پول بپردازند، می‌بایست استانداردهای آنها به پرسش کشیده شود و مخاطبان آنها حق دارند از آن خبردار شوند. اگر همکاران آنها بطور فعال یا منفعلانه با حماس برای به دست آوردن عکس‌های جنایات «هفتم اکتبر» همکاری کرده‌اند، باید از آنها خواست تا مرز بین روزنامه‌نگاری و بربریت را دوباره تعریف کنند.