چرا استادیوم آزادی، چند ساعت مانده به شروع فصل جدید لیگ برتر تخریب شد؟

بی بی سی: از نظر جمهوری اسلامی کمتر ورزشکاری مثل جواد فروغی است. این عضو سپاه پاسداران انقلاب اسلامی می‌گوید دو سال در سوریه به عنوان پرستار جزو «مدافعان حرم» بوده و تیراندازی را هم «اتفاقی» در زیر زمین بیمارستان بقیه‌الله شروع کرده و در آن ماهر شده است. اما وقتی صحبت از استادیوم آزادی می‌شود همین آقای فروغی می‌گوید: «وقتی آدم وارد مجموعه ورزشی آزادی می‌شود، یاد قبرستان می‌افتد و وقتی به استادیوم اصلی آن نگاه می‌کند مایه شرمساری ایرانی‌ها است.»

به‌راستی چرا استادیوم آزادی، فقط چند ساعت مانده به شروع فصل جدید لیگ برتر فوتبال ایران، تخریب شد و سازمان لیگ اعلام کرد که نمی‌تواند در این ورزشگاه پذیرای تماشاگر باشد؟

در حالی که سه ماه از پایان لیگ فصل قبل می‌گذشت و حتی وقتی اعلام شد که هفته اول بازی‌ها به علت گرمای شدید انجام نخواهد شد صحبتی از آن نبود که مسابقه‌ها در این ورزشگاه بدون تماشاگر انجام خواهد شد. در واقع همه خبرها تا قبل از آن حاکی از آن بود که نه تنها در این استادیوم طرفداران حضور خواهند داشت بلکه یکی از پنج ورزشگاهی است که مجوز ویژه حضور زنان برای آن گرفته شده است.

سازمان لیگ فدراسیون فوتبال ایران، چند روز به شروع مسابقه‌ها، اعلام کرده بود که پنج استادیوم آزادی تهران، یادگار امام تبریز، نقش جهان اصفهان گل گهر سیرجان و فولاد خوزستان می‌توانند پذیرای زنان تماشاگر باشند. همچنین قرار بود به‌مرور در طول فصل استادیوم‌‎های دیگری هم به این فهرست اضافه شوند.

اما فقط ۲۰ دقیقه به برگزاری نشست خبری تیم‌های پرسپولیس و آلومینیم اراک بعضی از خبرنگاران مطلع شدند که استادیوم آزادی امکان پذیرش تماشاگر ندارد.

روز بعد اوضاع حتی بدتر هم شد؛ عکسی در شبکه‎‌های اجتماعی همه‌گیر شد که نشان می‌داد در فاصله کمتر از ۲۴ ساعت بخش‌های عمده‌ای از سکوهای این استادیوم و سرویس‌های بهداشتی تماشاگران و همین‌طور بازیکنان و داوران برای «بازسازی» تخریب شده‌اند.

اینجا چندین سوال مطرح می‌شود: همین ۵ سال پیش برای فینال لیگ قهرمانان آسیا بین پرسپولیس و کاشیما آنتلرز ژاپن، که به صورت رفت‌و‌برگشت انجام شد، استادیوم آزادی در فاصله‌ای کوتاه نوسازی شد.

در مدت ۱۷ روز فاصله بین مسابقه برگشت نیمه‌نهایی و فینال فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی مجبور بود برای پذیرایی از بالاترین مقام‎‌های فوتبال جهان که برای تماشای آن می‌آمدند استادیوم را به صورت قابل عرضه‌ای در بیاورد.

جانی اینفانتینو، رئیس فدراسیون جهانی فوتبال- فیفا-، و تیم ژاپنی مشکلی با میزبانی ایران نداشتند و از کیفیت استادیوم راضی بودند. حتی عده‌ای از زنان هم به صورت گزینشی به این مسابقه راه پیدا کردند.

در آن زمان گزارش شد که حتی سرویس‌های بهداشتی تیم‌ها، داوران و ناظران هم نوسازی شده است. چرا حالا اما چنین تصمیمی گرفته شده است؟ و چرا تمام جاهای مختلف استادیوم از جمله رختکن‌ها تخریب و بازسازی می‌شوند؟ چه کسی و چه سازمانی مجری این طرح است؟
به جز سکوهای تماشاگران، سرویس‌های بهداشتی و بخش‌های دیگر استادیوم هم تخریب شدهپیام یونسی‌پور، خبرنگار ورزشی، می‌گوید: «عجیب‌ترین نکته در مورد تخریب ورزشگاه آزادی - با دلیل یا به بهانه ترمیم- خبر نداشتن وزارت ورزش و جوانان و همین‌طور سازمان توسعه اماکن ورزشی از این موضوع است. طبق گزارش‌های رسانه‌های داخل ایران وزارت ورزش تا دو هفته پیش هیچ برنامه‌ای برای بازسازی یا نوسازی استادیوم اصلی مجموعه ورزشی آزادی نداشته است. اتفاق عجیب دیگر تخریب بخش VIP یا جایگاه ویژه است که برای فینال لیگ قهرمانان آسیا نوسازی شده بود. به نظر می‌رسد نهادی که تصمیم گرفته این استادیوم را تخریب کند قصد داشته طوری این کار را انجام دهد که حتی اگر در یک سال آینده وزارت ورزش یا فدراسیون فوتبال هم می‌خواستند از این استادیوم استفاده کنند قادر به انجام این کار نباشند. درحالیکه نیم قرن پیش این استادیوم در مدتی کمتر از ۲ سال ساخته شد، حالا گفته می‌شود بازسازی آن همین اندازه طول خواهد کشید.»

در هر صورت نوسازی استادیوم‌ها، به خصوص آن‌هایی که سالیان زیادی از ساخت‌‌شان می‌گذرد، معمول است. اما سوال اینجاست که چرا در مورد استادیوم آزادی این مساله تا این حد علنی و آشکارا انجام شده است.

معمولا بعد از تخریب سکوها و سازه‌ها در حین باسازی استادیوم بخش‌های مخروبه را با الیاف، چادر، برزنت یا پارچه می‌پوشانند. به این ترتیب ورزشگاه برای پخش تلویزیونی حالت شکیل‌تری پیدا می‌کند.

در مورد فوتبال ایران این مساله اهمیت بیشتری هم دارد. با توجه به اینکه هنوز تلویزیون جمهوری اسلامی بابت پخش زنده فوتبال و تبلیغات پولی به فدراسیون فوتبال و تیم‌‎های لیگ پرداخت نمی‌کند تبلیغات محیطی یکی از معدود روش‎‌های درآمدزایی لیگ برتر است.

قرار دادن تبلیغ روی پوششی که سکوها را فراگرفته امکان تولید درآمد بیشتر به فدراسیون می‌دهد. حتی لوگوی تیم‌ها روی این پوشش جلوه قشنگ‌‎تری دارد تا سکوی تخریب شده.
ماجرای زنان و استادیوم‌های ایرانحضور محدود تماشاچیان اندک زن در استادیوم‌ها پرحاشیه بودهبا آماده نبودن استادیوم آزادی برای حضور تماشاگران، روند حضور زنان در بازی‌های لیگ فوتبال ایران دچار چالش جدی می‌شود.

تا قبل از شروع این فصل استادیوم آزادی تنها جایی بود که زنان به صورت محدود موفق شده بودند در آن از نزدیک فوتبال تماشا کنند؛ روندی که از تهران شروع شده بود و قرار بود در این فصل به شهرستان‌ها اجرا شود.

از آنجا که دو تیم پرسپولیس و استقلال هر دو از این استادیوم برای بازی‌های خانگی خود استفاده می‌کنند آن‌ها می‌توانستند هر هفته در طول فصل، و حتی هنگام بازی‌های ملی خانگی، در این استادیوم حضور داشته باشند.

اما تا این لحظه نه تنها آن‌ها نتوانستند به این استادیوم راه پیدا کنند بلکه بازی‌هایشان در کوچکترین ورزشگاه‌ها بوده و مسابقه‌هایی که از نظر طرفدار داشتن تیم‌ها کمترین اهمیت را داشته‌اند.

سیرجان، اراک و قزوین تنها میزبان‌های زنان در فصل جدید بوده‌اند و، برخلاف قول مسئولان فوتبال ایران، تهران، اصفهان تبریز و اهواز هنوز پذیرای زنان نبوده‌اند؛ ماجرایی که مثل معمایی چندمجهولی می‌ماند ولی بزرگترین مجهول آن از نظر تماشاگران زن اینجاست: فیفا تا کی با این رفتار تبعیض‌آمیز و برخلاف اساسنامه خودش مدارا خواهد کرد؟