از دوران صفویه،بچه بازى یا لواط با پسرهاى نابالغ(غلام بچه)بطور رسمى در میان درباریان و توسط شاه و وزیران رواج داشت تا جایى که براى اینکار وزیرى نیز برگزیده بودند به نام(لعابچى باشى)که وظیفه او ساختن لعاب مخصوص و مالیدن به این کودکان بینوا و اماده کردن انها براى شاه یا وزرا که مورد لواط قرار بگیرند.
نکته مهم اینکه این کودکان پس از اینکه به سن بلوغ و جوانى میرسیدند در امور مملکتى یا دینى به کار گماشته میشدند و تعدادى از علماى بزرگ شیعه در دوران صفویه و قاجار همین غلام بچه ها بودند که میتوان از میرزا ابوالقاسم امام جمعه تهران در زمان فتحعلى شاه و از فقهاى بزرگ شیعه نام برد که از کودکى در دربار بعنوان شریک جنسى شاه فعالیت میکرد.
موضوع بسیار عجیب اینکه دربار صفویان و قاجاریان روابط نزدیک با اخوندها و فقهاى شیعه داشتند اما انها هیچ اعتراضى به این موضوع نداشتند و حرمسراى پادشاه پر از نوجوانان زیباروى بود که هر روزه مورد تجاوز قرار میگرفتند.