اشک‌های غم‌انگیز ایرج خواجه امیری در یک تاکسی

تمام احوالات و رخداد‌هایی‌ که در نقاط دیگر جهان عادی به‌شمار میان، در فرهنگ ایرانی‌تئوکراتی، تبدل می‌شن به واژه‌هایی‌ چون؛ *غم‌انگیز* - *چرا کسی‌ ما رو درک نمی‌کنه؟* - *حال‌و‌احوال روحی‌مون خون نیست!* و عبارات منفی‌گرایانه‌ی مشابه. / فرهنگ عامه‌ی ایرانی، از دو بخش ضد‌و‌نقیض تشکیل شده؛ ۱) رقصیدن در مترو و خیابون و اتوبوس، و شادی کردن‌های آنرمال و غیرعادی ۲) از هر چیزی حالت غم‌انگیز ساختن و دیگ‌و‌داریه‌ و‌ سفره‌ی روضه‌خوانی پهن کردن، و هر دقیقه حرف از مرگ زدن و یا آرزوی مرگ برای دیگران داشتن، و همچنین به‌کار بردن جملات احمقانه‌ای چون *این روز‌ها که حال هممون خوب نیست* و امثال آن. / ا ستاد ایرج اکنون ۹۰ سال دارند که آرزوی طول‌عمر برای‌شان داریم. این طبیعی هست که ایشان با شنیدن صدای زیبای‌شان از دوران جوانی‌، به‌یاد آن دوران و زندگی‌ موفقی‌ که داشتند اشک بریزند، که این حال و احوال ایشان غم‌انگیز نیست، بلکه گواه بر آن دارد که در زندگی هنری، با احساس و هنر خویش زحمت کشیدند و آثار خوبی‌ را بر جای گذاشتند ~ / استاد ایرج!، سپاس‌گذار شما هستیم ~

استاد ایرج . بشرف همه مردان روزگار قسم میخورم . من هر وقت که صدای ترا می شنوم تمام ناراحتی ها و مشکلات و غم من را فراموش میکنم . ایرج جان زنده و سالم بمانی

مطلقا پاچه خوار نیست