آیا می دانستید اولین بوسه چهار هزار و ۵۰۰ سال پیش در بین النهرین ثبت شده است

 الواح گلی حاوی نمونه‌های روشنی‌اند که نشان می‌دهد بوسیدن بخشی از رفتار عاشقانه در دوران باستان محسوب می‌شده است‌.ایندیپندنت فارسی: درباره اولین باری که دو انسان به نشانه محبت لب بر لب هم گذاشتند، چیز زیادی نمی‌دانیم اما مطالعات مورخان هر روز گوشه دیگری از گذشته این سنت عاشقانه باستانی را روشن می‌کند. حالا محققانی که روی لوح‌های گلی خاورمیانه تحقیق می‌کنند، دریافته‌اند که بوسیدن جزئی از روابط عاشقانه، خانوادگی و دوستانه در بین‌النهرین باستان بوده است.

بوسیدن لب در نزدیک‌ترین خویشاوندان زنده ما یعنی شامپانزه‌ها و بونوبوها نیز دیده می‌شود. این نشان می‌دهد که این رفتار می‌تواند بسیار قدیمی‌تر از اولین شواهد فعلی آن در انسان باشد.

بر اساس یافته‌های پژوهشگران، اولین بوسه مستندشده در خاورمیانه مربوط به چهار هزار و ۵۰۰ سال پیش است؛ حدود هزار سال زودتر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد. این بوسه در بین‌النهرین باستان، تقریبا عراق کنونی، ثبت شده است.

محققان در مقاله‌ای که در مجله ساینس منتشر شد، توضیح داده‌اند که بوسیدن بر لوح‌های گلی کشف‌شده از این منطقه ثبت شده و نشان می‌دهد که بوسه جزئی لاینفک از روابط عاشقانه، خانوادگی و دوستانه بوده است.

دکتر ترولز پانک آربول، استادیار دانشگاه کپنهاگ دانمارک که در مورد تاریخ پزشکی بین‌النهرین تحقیق می‌کند، می‌گوید: «در بین‌النهرین باستان که خاستگاه نخستین تمدن و فرهنگ‌ بشری است و بین رودخانه‌های فرات و دجله در عراق و سوریه امروزی شکل گرفت، مردم به خط میخی روی لوح‌های گلی می‌نوشتند. هزاران عدد از این لوح‌های گلی تا امروز باقی مانده‌اند و حاوی نمونه‌های روشنی‌اند که نشان می‌دهد بوسیدن بخشی از رفتار صمیمانه عاشقانه در دوران باستان محسوب می‌شده است. بوسیدن همچنین می‌توانست بخشی از روابط دوستانه و روابط بین اعضای خانواده باشد.»

متاسفانه بوسیدن تنها به تبادل عشق منتهی نشد و احتمالا به انتشار ویروس‌هایی از جمله ویروس هرپس سیمپلکس ۱ که باعث تبخال می‌شود هم منجر شد. مطالعات دیگر هم نشان داده‌اند که برخی ویروس‌هایی که امروزه وجود دارند، جوامع باستانی را نیز تحت تاثیر قرار داده‌اند.

دکتر سوفی لوند راسموسن، محقق دانشگاه آکسفورد، می‌گوید: «اگر عمل بوسیدن در طیف وسیعی از جوامع باستانی رایج بود و به‌خوبی تثبیت شده بود، آثار این بوسیدن از نظر انتقال پاتوژن هم احتمالا کمابیش ثابت بوده است.»

راسموسن و آربول در مقاله‌ای در نشریه کانورسیشن درباره این یافته جدید توضیح دادند. این انسان‌شناسان تکاملی بر این نظرند که بوسیدن لب برای ارزیابی شایستگی یک جفت بالقوه از طریق نشانه‌های شیمیایی که در بزاق یا نفس برقرار می‌شود، تکامل یافته است. در کنار آن بوسیدن در ایجاد حس دلبستگی و تسهیل برانگیختگی جنسی هم موثر است.

دکتر آربول می‌افزاید که گذشته از عوارض بهداشتی و پزشکی بوسه، منابع بین‌النهرین نشان می‌دهند که جامعه تلاش کرده است بوسیدن عاشقانه‌ــ‌‌جنسی را قانون‌مدار کند. این عملی نبود که کسی آشکارا در خیابان انجام دهد و به نظر می‌رسد ترجیحا بین زوج‌های متاهل انجام می‌شده است. با وجود این نیاز به وضع چنین هنجارهایی نشان‌دهنده گستردگی آن عمل در جامعه است.»

هنگامی‌ که از دکتر آربول در مورد درک بیماری و انتقال آن در جوامع باستانی پرسیده شد، دکتر آربول در پاسخ گفت که عقاید آن‌ها تحت تاثیر مذهب بوده و با نظریه‌های پزشکی مدرن به‌وضوح متفاوت است.

ساکنان بین‌النهرین با کمک نی‌هایی که به شکل مثلث بریده شده بود به خط میخی روی لوح‌های گلی مرطوب مطالبی می‌نوشتند. اگرچه اولین نمونه‌های یافته‌شده الواح گلی متون اداری و رسمی‌اند، در قرن‌های بعد، نشانه‌هایی از سبک زندگی مردم عادی هم از لابه‌لای این اسناد تاریخی کشف شد. در نیمه اول هزاره سوم پیش از میلاد، افسانه‌ها، داستان‌ها و حتی بعدها اسناد خصوصی در مورد مردم عادی هم روی الواح گلی ثبت شد.