سخنان دختر ابراهیم رئیسی قبل از انتخاب پدرش به ریاست جمهوری جنجالی شد

اندکی تأمل در نمونه هایی از ادبیات این «مدعیان و روشنفکران سیاسی» جناحهای گوناگون، که به زبان فارسی در ایران انجام می شود دقت کنید: ۱. دیوار، ۲. پل. ۳. «لوکوموتیر» رئیسی، ، ۴. سوار شدن به «اتوبوس» رضا پهلوی، ۵. معبد«رضا پهلوی» (معبد یعنی مکان اظهار بندگی، و رابطه عبد وعبید، بمعنای مکان اظهار بندگی و دریوزگی، بعبارتی خفت آمیزترین کلمه ای که برای تحقیق شأن dignity در حق یک انسان می توان بکار برد!) ، ۶. خس وخاشاک احمدی نژاد، ۷. کوتوله های سیاسی(استفاده از سندرم نانیسم و توهین به این انسانها، در مقام تحقیر سیاسی)، ۸. در شهر کورها قدم زدن( توهین به انسانهایی که بعلتی بینایی خود را از دست داده اند و روشن ضمیر می باشند). فلانی را به «کاروانسرا» راه نمی دادند( در سخانان اخیر مولوی گرگیج)

در هیچ مملتی اینهمه از استعاره برای اظهار نظر در باره موضوعات جدی حیات سیاسی مردمان یک مملکت استفاده نمی شود الا در خراب شده ای بنام ایران. اگر کسی براستی خواهان تغییر در جهت مثبت در شیوه اداره کشورش باشد، و به دنباله روی و جانبداری از گفته ها و ابراز عقیده ای چنین اشخاصی بپردازد، و آنها را جدی بگیرد، براستی باید در عقل او شک کرد. سیاست یک علم و دانش است، با ضرب المثل نمی شود یک مملکت را اداره کرد.