در ۱۰۵ روز بازداشت بر دانیال ۱۹ ساله چه گذشت؟

ایران وایر - رقیه رضایی: «دانیال عقیلی»، نوجوان ۱۹ ساله اهل تهران، شامگاه ۱۹مهر در خیابان پیروزی تهران حین شعارنویسی بازداشت شد. ۶ مامور سپاهی او را محاصره کرده و با مشت و لگد و باتوم و شوکر کتک زدند. او را موقع بازداشت چنان روی زمین کشیده بودند که پوست یک سوی صورتش رفته بود و حتی پلک‌هایش نیز زخم شده بود.

دانیال در ۹ روزی که در یک خانه امن سپاه بود، به انواع روش‌ها شکنجه شد. ماموران یک بار با اسلحه خالی به او از پشت سر شلیک کردند و او برای لحظاتی گمان کرده بود که مرده است. او از طریق گذاشتن یخ روی آلت جنسی و پشت گردنش شکنجه شده و تحت فشار بوده تا لیدری اعتراضات را گردن بگیرد.

یک فرد آگاه درباره آن‌چه بر دانیال در دوران بازداشت ۱۰۵ روزه‌اش گذشت، با «ایران‌وایر» گفتگو کرده است.

***
بازداشت یک نوجوان زیر مشت و لگد ۶ نفر
۱۹مهر، دانیال عقیلی در یکی از خیابان‌های محله پیروزی تهران در حال شعارنویسی بود که گروهی از ماموران لباس شخصی او را دیدند. ماموران در کوچه‌ای او را روی زمین انداخته و زیر مشت و لگد گرفتند.

دانیال که متولد ۱۳۸۲ است، برای چند دقیقه‌ای زیر لگدهای آن‌ ماموران قرار داشته، به‌نحوی که یک سمت صورتش کاملا زخمی می‌شود. ماموران همان موقع بازداشت چاقویی را هم در جیبش قرار می‌دهند و ادعا می‌کنند که برای اوست.

بعد از آن دانیال چنان بی‌حال بوده که از دست و پایش می‌گیرند و او را سوار ماشین می‌کنند و به بازداشتگاهی بی‌نام و نشان که این روزها به «خانه‌‌های امن» نیروهای امنیتی معروف است، منتقل می‌کنند.

منبع «ایران‌وایر» می‌گوید احتمالا این بازداشتگاه بی‌نام و نشان در حوالی میدان «هروی» در شمال شرق تهران و در نزدیکی خیابان پاسداران است: «خانه امنی که دانیال را آن‌جا برده و شکنجه کردند حیاط بسیار بزرگی داشته، به‌طوری که از لحظه‌ای که در برقی که مثل در پارکینگ بالا رفته تا به در ساختمان برسند، ماشین مسافت طولانی را طی کرده است. زمین کلا خاکی بوده و در همان حیاط دانیال را روی زمین کشیده بودند، به طوری‌که پوست پلکش هم رفته بود و ساعت‌ها لخت و خیس در سرما نگه داشته بودند.»

شکنجه با گرسنگی، سطل آب یخ، شوکر و اعدام مصنوعیدر مدت ۹ روزی که دانیال عقیلی در خانه امن اطلاعات سپاه بوده، ۶ مامور او را بازجویی و شکنجه می‌کردند. دانیال تمام این مدت مجبور بوده چشم‌بند به چشم بگذارد. ماموران ساعت‌ها او را در سرمای هوا رها کرده و بعد یک دفعه با سطل آب یخ، سرما را برایش غیرقابل تحمل‌تر می‌کردند.

مامورانی که این نوجوان ۱۹ ساله را بازداشت کردند، در ۴۸ ساعت بعد از بازداشت از دادن غذا به او خودداری کرده و او را گرسنه، در سرما و زیر ضرب‌وشتم نگه داشته بودند.

یکی دیگر از شیوه‌های شکنجه ماموران این بوده که شوکر را برای مدتی در حدود چند دقیقه روی گردن دانیال نگه می‌داشتند و او در اثر شدت این شکنجه بی‌هوش می‌شده، بعد از آن سطل آب سردی رویش خالی کرده و او را همان‌طور لخت در حیاط نگه می‌داشتند. به گفته منبع مطلعی که درباره دانیال با «ایران‌وایر» صحبت کرده، ماموران در طول این ۹ روز، دست‌کم ۶ بار این شکنجه را تکرار کرده‌اند.

تاکنون چندین تن از افرادی که در اعتراضات سراسری بعد از کشته شدن «ژینا (مهسا) امینی» بازداشت شدند، از شکنجه‌ای که در آن ماموران شرایط اعدام را شبیه‌سازی کرده و به‌طور ساختگی بازداشتی را اعدام کرده‌اند، سخن گفته‌اند.

به نظر می‌رسد این طریق شکنجه به یکی از روش‌های معمول برای بازداشتی‌های اعتراضات، دست‌کم در تهران و کرج تبدیل شده است.

دانیال عقیلی نیز روز پنجم بازداشت خود، در حالی‌که به شدت مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته بوده، اعدام مصنوعی می‌شود. فرد مطلعی که با «ایران‌وایر» گفت‌وگو کرده، می‌گوید که دانیال برای دقایقی بی‌هوش شده و فشار زیادی را بابت این شکنجه متحمل شده است: «یکی از بازجوهایش یک هفت‌تیر آورده بود و گلنگدن را کشیده و گذاشته بود پشت سرش. به او گفته بود تو لیدری و الان می‌خواهیم بکشیمت، حرف آخرت را بگو. دانیال هم گفته بود حرف آخر ندارم. با قنداق تفنگ توی سرش زده و او هم افتاد بوده زمین. در حالی‌که سرش شکسته بود و خون می آمد، دوباره بلندش کرده بود و گلنگدن را کشیده بود. طفلک قفل کرده بود و نتوانسته بود چیزی بگوید. او هم ماشه را چکانده بود. (بازجویش) تفنگ را از قبل خالی کرده بوده، ولی خب دانیال که نمی‌دانست و برای پنج شش دقیقه کلا در این دنیا نبود. بی‌هوش شده بود ولی دوباره زده بودندش و به‌هوش آمده بود و از آن‌جا دوباره او را به انفرادی برده بودند.»

دانیال در این مدت تحت این شکنجه‌ها قرار گرفته بود تا علیه خود و دوستان خود اعتراف کند. او بارها مورد ضرب‌و‌شتم شدید قرار گرفته تا بگوید که «لیدر» اعتراضات بوده و هماهنگی‌های لازم را او انجام می‌داده است. ماموران او را متهم می‌کردند که طریق ساخت کوکتل مولوتف را به دیگران آموزش می‌داده است.

بعد از ۹ روز، سرانجام دانیال، در حالی‌که به‌شدت زخمی و ناتوان بوده، به زندان اوین منتقل می‌شود.

منبع مطلعی که با «ایران‌وایر» صحبت کرده می‌گوید که در این ۹ روز، دانیال تنها زندانی این بازداشتگاه مخفی و غیرقانونی اطلاعات سپاه بوده است. اما شب نهم، او از دریچه در آهنی سلول انفرادی خود صداهای شکنجه شدن، ضرب‌وشتم و استفاده از شوکر برای مدتی طولانی را می‌شنود. او می‌شنود که ماموران جوانی به نام «مرتضی» را برای اخذ اعترافات اجباری تحت ضرب‌و‌شتم شدید قرار داده بودند و صدای فریادهای بلند او و التماس برای این‌که بیشتر نزنندش، در راهرویی که سلول دانیال در آن قرار داشته به‌وضوح قابل شنیدن بوده است.

این فرد مطلع می‌گوید، ماموران مرتضی را آنقدر زده‌اند که یکی از آن‌ها خطاب به دیگران گفته «فکر کنم مرد، ببریمش بیمارستان.»

برای «ایران‌وایر» مشخص نیست که آیا صداهایی که دانیال می‌شنیده بخشی از سناریوی فشار روانی برای اخذ اعتراف اجباری از او بوده، یا واقعا ماموران فردی با نام مرتضی را بازداشت و تحت شکنجه او را احتمالا به قتل رسانده یا تا سرحد مرگ کتک زده‌اند.

در سال‌های گذشته گزارش‌هایی از پخش صدای فریاد و ضرب‌وشتم برای برخی زندانیان سیاسی منتشر شده است. «نرگس محمدی»، فعال سرشناس حقوق‌بشر در کتاب خود درباره سلول انفرادی، تحت عنوان «شکنجه سفید» نیز به این موضوع، به‌عنوان یکی از روش‌های معمول فشار بر زندانی پرداخته است.
فشار روانی برای امضای اعترافات نوشته‌شده توسط بازجو
بعد از انتقال به زندان اوین، دانیال برای مدت یک روز در بند دو الف سپاه در انفرادی بوده است. بازجوها در آن زمان او را تفهیم اتهام کرده و هشت اتهام،  «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی»، «تشویش اذهان عمومی»، «تبلیغ علیه نظام»، «تخریب اموال عمومی»، «توهین به رهبری»، «ترغیب به فساد و فحشا»، «عضویت در گروهک‌های تروریستی» و «حمل سلاح گرم» را برای او مطرح کرده بودند.

منبع مطلع «ایران‌وایر» درباره نحوه بازجویی‌های دانیال در زندان اوین به «ایران‌وایر» می‌گوید: «بعد از تفهیم اتهام، او را بردند انفرادی و کاغذ جلویش گذاشتند که بنویس. او هم فقط نوشته بود که من یک روز رفتم شعار بنویسم که مرا دستگیر کردید، همین! بعد بازجو کاغذ بازجویی را پاره کرده و خودش شروع کرده بود به نوشتن. دستش را گذاشته بود روی متن و گفته بود دانیال امضا کند که خب او هم نکرده بود و گفته بود چیزی که نمی‌دانم چیست را چطور امضا کنم؟!»

روند بازجویی بعد از آن تغییر کرده و دو بازجو، هم‌زمان با رفت و آمد و تهدید او به بازداشت اعضای خانواده و به‌خصوص خواهر جوانش، سعی کرده بودند او را مجبور به اعتراف علیه خود کنند. پس از آن که این روند هم نتیجه نمی‌دهد، سرانجام دانیال را به زندان تهران بزرگ در جنوب تهران منتقل می‌کنند.

در روایت‌هایی که از بازداشتی‌های اعتراضات منتشر شده، بسیاری از این افراد در زندان‌های رسمی با موضوع امضای برگه بازجویی که از سوی بازجو نوشته شده، مواجه بوده‌اند.

«ایران‌وایر» پیش‌تر در گزارشی درباره «شعیب میربلوچ‌زهی»، نوجوان بلوچ ۱۸ ساله محکوم به اعدام نوشت که برگه اعترافات او سفید بوده و ماموران او را با شکنجه و ضرب‌و‌شتم و تهدید شدید، مجبور کرده‌اند برگه سفید را امضا کند. شعیب اوایل مهر وقتی بیمار بود و برای تهیه داروهایش به یک داروخانه رفته بود، توسط مامورانی که شهروندان را بی‌دلیل مورد سوال و جواب قرار داده و گوشی‌هایشان را چک می‌کردند، بازداشت شد. او به اتهام «محاربه» به اعدام محکوم شده است.
دادگاه چند دقیقه‌ای با فحش و ناسزا به پدر و مادر درگذشته
منبع مطلعی که درباره دانیال عقیلی با «ایران‌وایر» گفت‌وگو کرده می‌گوید که او در کودکی مادرش را از دست داده است و قاضی «محمدرضا عموزاد خلیلی»، قاضی پرونده‌اش در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران، در جلسه دادگاه به مادر درگذشته او و پدرش توهین کرده و ناسزا گفته است.

او همچنین می‌گوید که کل جلسه دادگاه چند دقیقه طول کشیده و قاضی اصلا اجازه دفاع به دانیال نداده است. همچنین چون کارکنان دادگاه انقلاب قبلا به همسر پدر دانیال گفته بودند که قاضی عموزاد از کسانی که وکیل دارند، «بدش می‌آید» و بیشتر با آن‌ها «لج کرده» و حکم زندان بیشتری می‌دهد، خانواده از آوردن وکیل به دادگاه خودداری کرده‌اند.

بر اساس دادنامه‌ای به دست «ایران‌وایر» رسیده، یکی از ردیف‌های اتهامی دانیال، «ترغیب به فساد و فحشا» متهم شده است. مصداق این اتهام نیز حضور و عکس گرفتن به همراه دختری که کارشناس پرونده می‌گوید دوست او بوده و در میدان آزادی حجاب از سر برداشته و این دو عکس گرفته‌اند، اعلام شده است.

سایر مصادیق اتهامی او نیز، داشتن اسپری رنگ، بازداشت حین شعارنویسی، داشتن سلاح سرد که منبع «ایران‌وایر» می‌گوید ماموران خودشان در جیب او گذاشته‌اند و چند عکس از کوکتل مولوتف‌هایی که مشخص نیست در کجا و چه زمانی گرفته شده، اعلام شده است.

او در نهایت از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به تحمل ۶ سال حبس، شامل ۵ سال حبس تعزیری از بابت اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» و یک سال نیز از بابت اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» محکوم شده است. این حکم بدوی است و هنوز نتیجه دادگاه تجدیدنظر او مشخص نشده است.

به گفته منبع مطلع «ایران‌وایر»، دانیال از ۴بهمن با قید وثیقه یک میلیارد تومانی به‌طور موقت از زندان «تهران بزرگ» آزاد شده و هم‌اکنون تحت مداوای چشم خود است. در زمان شکنجه، عنبیه یکی از چشم‌های او دچار آسیب جدی شده و احتمالا نیاز به عمل جراحی دارد.