از سوی دیگر اما تنها حدود ۱۵درصد از شرکتکنندگان در این نظرسنجی در ایران گفتهاند که مخالف اعتراضات هستند؛ این درصد، مشابه درصدی است که در پاسخ به سوال ''جمهوری اسلامی: آری یا نه؟''، گزینه ''آری'' را برگزیدهاند.
در میان ایرانیان خارج از کشور نیز حدود ۹۰ درصد، موافقت خود را با اعتراضات اعلام کردند و فکر میکنند که به نتیجه میرسد. همچنین ۹ درصد از آنها علیرغم موافقت با اعتراضات اما بر این باور هستند که این خیزش به نتیجه نمیرسد.
ائتلاف اپوزیسیون و افراد مورد اعتماد گروه مطالعات افکارسنجی ایرانیان (گمان) میگوید که ۸۵ درصد از افرادی که موافق با اعتراضات هستند، با تشکیل شورای همبستگی (یا ائتلاف اپوزیسیون) نیز موافقت دارند.
در همین زمینه، فهرستی شامل ۳۴ نفر از فعالان سیاسی و مدنی با گرایشهای مختلف در اختیار شرکتکنندگان قرار گرفت؛ از میان آنها، به ترتیب رضا پهلوی، علی دایی، علی کریمی، حامد اسماعیلیون و حسین رونقی با بیشترین استقبال از سوی پاسخدهندگان مواجه شدند.
پس از این پنج نفر نیز به ترتیب نازنین بنیادی، فاطمه سپهری، مسیح علینژاد، نسرین ستوده، توماج صالحی، نرگس محمدی، مولوی عبدالحمید، گلشیفته فراهانی، نماینده احزاب کرد و شیرین عبادی بیشتر از دیگران مورد انتخاب قرار گرفتند.
انتظار از کشورهای غربی برای حمایت از معترضان در این نظرسنجی، همچنین موضوع حمایت کشورهای غربی از معترضان در ایران نیز مورد پرسش قرار گرفته است.
۷۳ در صد از پاسخدهندگان در داخل و ۹۶ درصد از ایرانیان در خارج از کشور بر این باور هستند که کشورهای غربی باید بهطور جدی و با اعمال فشار به حکومت ایران، از حقوق معترضان حمایت کنند؛ تنها حدود ۱۹ درصد از پاسخدهندگان در داخل ایران معتقدند که کشورهای غربی نباید در این زمینه مداخله کنند چرا که به باور این افراد، اعتراضات یک مساله داخلی است.
گفتنی است به باور بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران، اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ پردامنهترین و گستردهترین اعتراضهای ضدحکومتی در ایران از زمان تاسیس جمهوری اسلامی در سال ۱۳۵۷ تا کنون بوده است.
افزون بر این، حتی بسیاری از مقامهای پیشین و کنونی در جمهوری اسلامی نیز تلویحا و گاه حتی آشکارا نسبت به شعلهور شدن شدیدتر اعتراضها در ماههای پیشرو هشدار دادهاند. در مقابل اما رهبر جمهوری اسلامی و حامیانش، اعتراضها را تمامشده و ریشه آن را به خارج از کشور و دشمنان نظام نسبت میدهند.