چرا پرونده تجاوز به دست‌کم ۱۵ نوجوان در مشهد به نتیجه نرسید؟

ایران وایر - ثمانه قدرخان: هرچند شکایت شماری از خانواده‌ها به حراست اداره کل ورزش و جوانان استان خراسان رضوی در رابطه با تعرض و آزار جنسی دست‌کم ۱۵ نوجوان، مدرسه فوتبال «نونهالان باشگاه فوتبال نمازگزاران مشهد»،‌ برای روزها در صدر اخبار کودکان در ایران بود ولی نهایتا به جایی نرسید. به جای فرد متجاوز، سه خبرنگار و فعال فضای مجازی به جرم اینکه «بدون توجه به نظامات قانونی و اخلاق حرفه‌ای مبادرت به انتشار خبر، قبل از اثبات جرم کرده بودند»، به حکم دادستانی استان خراسان رضوی، تفهیم اتهام شدند. طبق اطلاعاتی که به دست «ایران‌ وایر» رسیده است، «جواد طاری بخش» پس از انتشار این خبر به دادگاه احضار و تهدید شده است.

چرا پرونده‌های از این دست بعد از حدود دو دهه روند تکرارشونده به نتیجه نرسیده، مسکوت می‌ماند؟ «پگاه بنی‌هاشمی»، کارشناس مسائل حقوقی، می‌گوید:‌ «کل مراحل قضائی در ارتباط با مساله تجاوز به کودکان در ایران بسیار آسیب‌زا است.»

یک مربی سابق فوتبال می‌گوید :«دلیل این سکوت، مافیا است! مثلا مدرسه فوتبال سپاهان از هر کودک برای ثبت نام سالی ۲۵ تا ۳۰ میلیون تومان دریافت می‌کرد.»

***
دو دهه تجاوز به کودکان در مدارس فوتبال
پگاه بنی‌هاشمی، کارشناس حقوقی با اشاره به تکرار بیش از یک دهه تجاوز به کودکان در مدارس فوتبال به ایران وایر می‌گوید:‌«اگر در این سال‌ها حداقل یکی از چندین پرونده تجاوز پیگیری شده و برای عاملین مجازات سنگین صورت گرفته بود در حال حاضر شاهد چنین فاجعه‌ای نبودیم.»

به گفته این حقوقدان، موضوع تجاوز به کودکان در مدارس فوتبال را نمی‌توان جدا از مساله کلی تجاوز در ایران دید. او توضیح می‌دهد:‌« به همان اندازه که زنان برای پیگیری پرونده شکایت خود به دلیل شرم و آبرو در این خصوص اقدام نمی‌کنند، در مورد کودکان هم صدق می‌کند.»

آخرین روز دی ۱۴۰۱، «جواد طاری‌بخش» یکی از فعالان رسانه‌ای استان خراسان رضوی و مدیر پیشین روابط عمومی باشگاه «پدیده مشهد» در صفحه کاربری خود در اینستاگرام نوشت: «والدین ۱۵ نفر از بازیکنان یک باشگاه و مدرسه فوتبال در مشهد با مراجعه به حراست اداره کل ورزش و جوانان خراسان رضوی از یک باشگاه و مربی‌نماهای آن به خاطر تعرض به فرزندان‌شان شکایت کردند.» بر اساس گزارش‌های منتشر شده در رسانه‌های ایران این مدرسه بدون مجوز بوده و تیم آن بدون مجوز در مسابقات لیگ مشهد و استان خراسان حضور داشته است.

این آغاز یک پرده‌برداری دیگر از تجاوز به کودکان یکی از مدارس فوتبال در سال ۱۴۰۱ بود که برای عادی‌سازی، «تعرض» نام گرفت و دادستان عمومی و انقلاب اسلامی مرکز خراسان رضوی گفت: «سه خبرنگار و فعال فضای مجازی که بدون توجه به نظامات قانونی و اخلاق حرفه‌ای مبادرت به انتشار خبر، قبل از اثبات جرم کرده بودند، تفهیم اتهام شدند.» دادستانی خبر داد والدین شکایت خود را پس گرفته‌اند و پرونده مختومه اعلام شد.

«شهرآرانیوز»، رسانه‌ای که در استان خراسان فعالیت دارد، در همین رابطه  نوشت: «براساس صحبت‌های مطرح‌شده از سوی خانواده‌های این بازیکنان، پس از تغییر رفتار فرزندان‌شان و پیگیری و بررسی محتوای گوشی تلفن همراه بازیکنان، متوجه می‌شوند مربی این باشگاه، آن‌ها را مورد آزار و اذیت قرار داده است. این نونهالان از ترس بازگوشدن این موضوع زیر فشار روحی و روانی قرار دارند.»

پگاه بنی‌هاشمی حقوقدان می‌گوید: «پیگیری نکردن پرونده‌های مربوط به تجاوزهای جنسی از سوی خانواده‌ها به چند دلیل است؛ از جمله مساله شرم و آبرو در جامعه سنتی، قربانی‌نکوهی کردن به این معنا که قربانی باید بیشتر مراقب می‌بود و تقصیر خودش بوده است، مساله ترس از شکایت کردن و پیگیری و پافشاری بر این قضیه، چون حمایت‌های قانونی وجود ندارد.»

پدر یکی از کودکانی که مورد آزار و اذیت قرار گرفته، با اشاره به مسبوق به سابقه بودن تجاوز جنسی به کودکان در مدارس فوتبال به روزنامه «هم‌میهن» گفت:‌ «بچه‌های ما مورد آزار قرار گرفتند و من از برخی از مسوولین استان تعجب می‌کنم که به‌ جای پرداختن به موضوع و محکوم کردن افراد خاطی، اصل ماجرا را تکذیب می‌کنند. شما اصل ماجرا را تکذیب می‌کنید که طی سالیان اخیر تعرض به بچه‌ها در مدارس فوتبال بارها تکرار شده است. یک بار باید این موضوع مشخص شود که چرا مدارس فوتبال بدون مجوز تاسیس می‌شوند تا خانواده‌ها فرزندان‌شان را در اختیار این مدارس و البته افراد مریض بگذارند.»

پگاه بنی‌هاشمی معتقد است:‌ «گاهی فشار روانی به حدی برای خانواده و کودک زیاد است که والدین نمی‌خواهند فشار بیشتری بر کودک وارد کنند. ترجیح می‌دهند جهت جلوگیری از آسیب بیشتر، برای کودک حاشیه امن  فراهم کنند در این شرایط و طبق آن‌چه در بیانیه حقوق کودک آمده و ایران هم آن را پذیرفته است، وکیل می‌تواند به جای کودک در دادگاه حضور داشته باشد.»

به گفته او در بسیاری از کشورهای دنیا این مسیر با همراهی و کمک سازمان‌های متولی کودکان، روان‌درمانگرها و افرادی که می‌توانند در رفع ترس‌ها، نگرانی‌ها و دادن مشاوره‌های حقوقی کمک کننده باشند طی می‌شود.
مافیای مدارس فوتبال یا فقدان کارآرایی نظام‌های قضایی
چرا با سابقه حدود دو دهه رسوایی آزار جنسی کودکان در برخی مدارس فوتبال و اینکه این مدارس عموما بدون مجوز فعالیت می‌کنند، همچنان پرونده آزار جنسی کودکان پیگیری نمی‌شود؟

اخبار سوءاستفاده از برخی کودکان و مادران آن‌ها در مدارس فوتبال نخستین بار ۱۰ سال پیش مطرح شد. سردبیر روزنامه «روزگار»،‌ چاپ تهران روز یک‌شنبه ۱۳ شهریور۱۳۹۰ از خوانندگان این روزنامه عذرخواهی کرد. او نوشت قبلا برای اخبار حوادث شرمنده بوده است اما حالا برای اخبار ورزشی هم باید اظهار شرم کند.

اشاره او به گفت‌وگویی در صفحه ورزش این روزنامه با «ناصر فریادشیران»، از مربیان با سابقه فوتبال ایران بود. این مربی فوتبال با ذکر مواردی از آزارگری کودکان گفته بود: «در برخی مدارس فوتبال تهران، از خانواده‌ها و بچه‌ها سوءاستفاده جنسی می‌کنند.»

فریادشیران گفته بود که نه تنها خود کودکان مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند بلکه از مادران برخی از آن‌ها نیز سوءاستفاده شده است.

«رضا ترابیان»، مدافع سابق تیم پرسپولیس و مربی فوتبال نیز با تایید این موضوع پیش‌تر در یک برنامه لایو اینستاگرامی به «ایران‌ وایر» توضیح داده بود که از برخی خانواده‌ها برای رسیدن کودکان به مدارج بالای فوتبال سوء‌استفاده‌های بسیار، از جمله مالی می‌شود؛ ۵۰۰ میلیون تومان حق‌الزحمه برای معرفی یک نوجوان به تیم‌های معروف فوتبال.»

آنچه مسلم است مدارس فوتبال از دو مولفه پول‌سازی و محبوب بودن ارتزاق کرده و مافیا شکل داده‌اند. با اینکه هیات فوتبال استان‌ها می‌دانند که بسیاری از مدارس فوتبال بدون مجوز راه اندازی شده‌اند اما سکوت آن‌ها در این رابطه جای سوال است.

یک روزنامه‌نگار ورزشی که نمی‌خواهد نام او عنوان شود به ایران وایر می‌گوید:‌ «از هر ۲۰ مدرسه فوتبال ۱۸ عدد آن‌ها مجوز فعالیت ندارند. دنبال دریافت مجوز هم نمی‌روند چون نظارت قانونی از سوی فدراسیون فوتبال وجود ندارد، فدراسیون فوتبال سال‌ها است که از این مدارس باج می‌گیرد و مجوز هم نمی‌دهد. موسس مدرسه فوتبال هم به جای اینکه به نهادهای مختلف برای دریافت مجوز تاسیس مدرسه فوتبال پول بدهد پولی برای نماینده فدراسیون فوتبال و چند ارگان دیگر که برای بازدید این مدارس می‌آیند کنار می‌گذارد و خودش را خلاص می‌کند.» به گفته این روزنامه‌نگار ورزشی اجاره چند ساعت یک ورزشگاه شناخته شده در سطح شهر برای برگزاری کلاس‌های مدرسه فوتبال اصلا کار سختی نیست. سال‌های بسیاری است که نه نظارتی بر مدارس فوتبال صورت می‌گیرد و نه مجوزی برای فعالیت نیاز دارند.»

رسیدگی به فعالیت مدارس فوتبال در هر استان بر عهده هیات‌های فوتبال است و  باید برای تاسیس و فعالیت هر ساله مبلغی را به هیات فوتبال پرداخت کنند.  
مافیایی به اسم مدرسه فوتبال با درآمدهای نجومییکی از مربیان سابق یک مدرسه فوتبال که برای حفظ امنیت نام او در این گزارش عنوان نمی‌شود به ایران وایر می‌گوید:‌ «در مدرسه فوتبال سپاهان سالی ۲۵ تا ۳۰ میلیون تومان از هر دانش‌آموز برای انتقال به تیم اصلی سپاهان اصفهان دریافت می‌کردند. فراخوان داده می‌شد، در یکی از پایگاه‌های استعدادیابی‌ سپاهان تست‌گیری داریم، بازیکنان بد هم قبول می‌شدند چون ملاک فقط پول بود.»

به گفته او به بهانه‌های مختلف از جمله خرید لباس، جوراب یا هر وسیله ورزشی دیگری از خانواده‌ها پول دریافت می‌کردند.

این مربی سابق شرایط خوابگاه این کودکان در مدرسه فوتبال سپاهان را جایی با بویی شبیه مرغداری یا حتی بدتر از مرغدانی توصیف می‌کند و می‌گوید:‌ «خوابگاهی که برای بچه‌ها در شهرری گرفته بودند را از نزدیک دیدم به‌قدری کثیف بود که بوی سگ‌دونی می‌داد.»

او، با تاکید بر این‌که از هزینه دریافتی از خانواده‌ها برای مدرسه ماشین لباس‌شویی و جارو برقی خریداری کرده بودند، می‌گوید: «یکی از بچه‌های مدرسه فوتبال یک روز جاروبرقی را روشن کرده بود، به او گفت بودند هر روزی که (جاروبرقی را) روشن می‌کنید باید با ما هماهنگ کنید. فحش ناموسی را به او کشیده بودند، فحش‌های جنسی به مادر بچه داده بودند که چرا بدون اجازه روشن کردی؟ در یکی از تمرین‌ها به بچه فحش‌های ناموسی کشدار می‌داد، بچه فقط گریه می‌کرد. مربی به کودک گفت اخراج!»

او اضافه می‌کند:‌ «یک بازیکن نیجریه‌ای برای بازی در تیم سپاهان اصفهان یا تیم دوم سپاهان به نام سپاهان نوین آورده بودند. به هر بهانه‌ای از این بدبخت تیغیده بودند دیگر این اواخر متوجه سو‌ءاستفاده‌ها شده بود و متوجه شد او را سرکار گذاشته‌اند. عصبانی شد با بازیکنان دعوا کرد دفتر باشگاه او را صدا زد  قرارداد او فسخ و اخراج شد. مدیرعامل گفت باید تصفیه حساب کنی او هم گفت من بدهی ندارم، پاسپورت‌اش را نگه داشتند و مجبور شد بدون پاسپورت برود.»

«جام جم آنلاین» آذر ۱۳۹۵ نوشت: «یکی از مدارس فوتبال غیرقانونی در یک هفته فقط ۱۰۰میلیون تومان درآمد داشته است. از خانواده کودکانی که در این مدرسه فوتبال ثبت نام کرده اند نفری ۶۷۰ هزار تومان اخذ شده است.»

روزنامه «همشهری» خرداد ۱۴۰۱ در گزارشی مشابه با عنوان درآمدهای نجومی این مدارس، از مدارس فوتبال در مناطق بالای شهر تهران نوشت که «برای سه ماهه تابستان ۱۴۰۱ حدود ۱۵ میلیون تومان شهریه می‌گیرند.»