ماجرای دردناک شیلر رسولی، زن جوان متاهلی که برای فرار از مرد متجاوز از ساختمان سقوط کرد و جان باخت

شیلر رسولی زن متاهل ۳۶ ساله و مادر دو فرزند بود. او در شهرستان مریوان از شهرهای استان کردستان، در نزدیکی مرز باشماق و در چندکیلومتری عراق زندگی می‌کرد.ایران وایر: روز سه‌شنبه ۱۵شهریور۱۴۰۱، جمعی از زنان مریوان در اعتراض به نبود امنیت برای زنان در این شهر، در مقابل ساختمان دادگستری مریوان تجمع کردند.

بر اساس گزارش شبکه حقوق بشر کردستان، تجمع کنندگان با در دست داشتن پلاکاردهایی در خصوص افزایش خشونت علیه زنان و سر دادن شعار «ما امنیت می‌خواهیم»، خواستار تامین امنیت برای زنان شدند.
به نوشته رسانه‌های محلی مریوان، در روزهای گذشته مردی به نام «گوران قادری» در صدد تعرض به زنی به نام «شیلر رسولی» برآمد. این زن از پنجره ساختمان ۲ طبقه خود را به پایین پرت کرده و یک منبع مطلع به «ایران‌وایر» خبر داده است که از پی چند روز جدال میان مرگ و زندگی، امروز پنجشنبه۱۹شهریور در بیمارستان سنندج جان باخت.

دادستان مریوان اعلام کرده است که فرد متعرض که دارای سوسابقه است، در بازداشت به سر می‌برد.

***
شیلر رسولی زن متاهل ۳۶ ساله و مادر دو فرزند بود. او در شهرستان مریوان از شهرهای استان کردستان، در نزدیکی مرز باشماق و در چندکیلومتری عراق زندگی می‌کرد.

یک منبع آگاه درباره اتفاقی که منجر به مرگ شیلر رسولی شده است می‌گوید:‌ «همسایه شیلر، گوران قادری سوسابقه دارد. چند فقره پرونده تجاوز علیه او باز بوده و مظنون به قتل است. علاوه بر این، سابقه دزدی و اخاذی و قمه‌کشی دارد. اما هربار به دلیل نفوذ بسیار از زندان آزاد شده است.»

این فرد آگاه می‌گوید :«در روزی که شیلر از ساختمان دوطبقه به پایین پرت شد، همراه زنان دیگر محله در مقابل منزلشان مشغول صحبت بودند که متهم به قتل از بالکن خانه‌اش شیلر را صدا می‌زند و می‌گوید همسرش بدحال است. شیلر وقتی برای کمک خودش را می‌رساند، متوجه می‌شود که مرد دروغ گفته و کسی در خانه نیست. به دنبال راه فرار راهی بالکن می‌شود و از طبقه دوم به پایین می‌افتد؛ اما مشخص نیست خودش افتاده یا مرد متعرض او را به پایین پرت کرده است.»

برخورد شیلر رسولی با سر به سطح زمین موجب آسیب جدی به او می‌شود و در حالی که مردم برای نجات او اقدام کرده بودند، مرد متعرض از فرصت استفاده کرده و فرار می‌کند. به گفته فرد آگاهی که با «ایران‌وایر» گفتگو کرده است، مردم به قصد دستگیری فرد متعرض او را دنبال می‌کنند: «همسایه شیلر در هنگام فرار، علاوه بر شیلر فرد دیگری را نیز مصدوم کرده است. او وارد خانه‌ای که درش باز بوده می‌شود، دهان زن صاحبخانه را می‌گیرد و او را تهدید می‌کند که سر و صدا راه نیندازد تا بتواند از دست مردم فرار کند. از قضا همسر زن سر رسیده و فرد متعرض، با قمه ضربه‌ای به سر زن می‌زند و فرار می‌کند.»

این منبع مطلع می‌گوید در حال حاضر مرد متعرض بازداشت است و برادر دیگرش هم از هراس خشم شهروندان مریوانی از محله خود نقل مکان کرده است: «اهالی این محله بارها از او شکایت کرده بودند و او تقریبا کسی نبوده که آزار نداده باشد.»

«ژیلا مستاجر»، عضو سازمان حقوق بشری «هنگاو» و از فعالان حقوق زنان در کردستان، ضمن تایید این روایت به ایران‌وایر می‌گوید: «متاسفانه همسر شیلر در اقلیم کردستان در عراق کارگری می‌کند و در زمان بروز فاجعه حضور نداشته و به نظر می‌رسد این فرد متعرض با علم به این مساله شیلر را فراخوانده است. رسانه‌های داخل ایران از واژه «اراذل و اوباش» برای این فرد که اینگونه فجیع جان زن بی‌گناهی را گرفته، استفاده کرده است؛ اما منابعی از داخل شهر مریوان در گفتگو با سازمان ما گفتند که این فرد با نیروهای اطلاعاتی و امنیتی ارتباط دارد. در منطقه کردستان این افراد را «جاش» خطاب می‌کنند. به دلیل همین همکاری‌ها هم این فرد با انبوهی از سابقه بزهکاری و شرارت هرگز محاکمه و مجازات نشده است.»
مراسم تشییع پیکر شیلر رسولیفعالان حقوق زنان در مریوان به چه معترض بودند؟
ژیلا مستاجر با اشاره به تجمع شماری از فعالان حقوق زنان در مریوان در برابر ساختمان دادگستری این شهرستان به «ایران‌وایر» می‌گوید:‌ «از همان ابتدا که شیلر از ساختمان سقوط کرد همسایه‌ها تایید کرده بودند که هوشیاری نداشت. از بیمارستان هم سطح هوشیاری ۳ اعلام شد و پزشکان گفته بودند که در کماست. روز تجمع خبرهای تایید نشده‌ای از مرگ خانم شیلر رسولی منتشر شد و همین خشم زنان مریوان را برانگیخت و به همین سبب دست به تجمعی زدند که ویدیوهایش در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد.»

این عضو سازمان حقوق بشری «هنگاو» می‌گوید: «فعالان حقوق زنان در مریوان بسیار پویا هستند. می‌توانم بگویم همواره در همه حوزه‌ها و مسائل صدایشان بلند است و یک سر و گردن از سایر شهرها بالاتر هستند در امر مطالبه‌گری. آن‌ها به هر شکلی بتوانند صدای اعتراض خود را به دیگر شهروندان و مقامات شهری و استانی می‌رسانند. در مورد قتل‌های ناموسی، خودکشی‌ها و خودسوزی‌های منجر به فوت، هموراه این زنان مریوان هستند که پیشقدم می‌شوند برای بیان مطالبات جامعه زنان. در ماجرای قتل شیلر نیز آن‌ها مثل همیشه به میدان آمدند و خواستار تامین امنیت زنان و مجازات فرد متجاوز  شدند.»

به گفته این فعال حقوق زنان، اصلی‌ترین مطالبه در این تجمع از سوی زنان «بازنگری در قوانین حمایتی از زنان در جامعه» است: «در این تجمع به طور مشخص خواسته این فعالان این بود که قانون باید زنان را حمایت کند و امنیت آن‌ها را تامین کند. در این تجمع خواسته دیگری هم مطرح شد و اینکه این فرد بخصوص، یعنی گوران قادری باید بازداشت، محاکمه و مجازات شود و مثل دفعات قبلی به دلیل هر نفوذی که دارد به جامعه بازنگردد.»
پاسخ مقامات قضایی مریوان به مطالبه زنان چه بود؟
در ویدیوهای منتشر شده از تجمع فعالان حقوق زنان مقابل ساختمان دادگستری شهر مریوان، حدود بیست زن دیده می‌شوند. در میانشان چند تن از مردان هم حضور دارند. پلاکاردها و شعارها گویاست؛ اما آن‌ها تنها هستند. کسی پاسخی به معترضان نمی‌دهد.

ژیلا مستاجر می‌گوید: «هیچ کدام از مقامات قضایی از ساختمان خارج نشد که دست‌کم بپرسند شما چه می‌خواهید. تجمع‌کنندگان بعد از پایان وقت اداری و بیان مطالباتشان محل را ترک کردند. بلافاصله بعد از ترک محل توسط معترضان، شخص دادستان عمومی و انقلاب شهرستان مریوان بیانیه‌ای منتشر کرد و اعلام رسمی کرد که دو ساعت بعد از این فاجعه او را بازداشت کردند. به شهروندان هم این وعده را داده‌اند که در «چارچوب قانون مجازاتی عبرت‌آموز» برای او تعیین خواهد شد.»
زنان کرد و تجربه تبعیض مضاعف
ژیلا مستاجر با اشاره به اینکه خشونت علیه زنان مساله‌ای جهان شمول است، اما با اهمیت کارآمد بودند قوانین در پیشگیری یا کاهش سطح خشونت در جوامع مختلف می‌گوید: « قتل ناموسی، خودکشی، کودک همسری در جاهای زیادی در جهان رخ می‌دهد؛ اما تفاوت در شیوه برخورد قانون و قانون‌گذار با چنین پدیده‌هایی است. در ایران خود قانون‌گذار به صورت سیستماتیک در حال سرکوب زنان به عنوان نیمی از جامعه و به حاشیه‌بردن خواسته‌ها و تقلیل دادن مطالبات آن‌هاست.»

این عضو سازمان «هه‌نگاو» به مساله زنان در حاشیه و تبعیض‌های مضاعف علیه آن‌ها می‌پردازد و می‌گوید: «وضعیت زنان در استان‌هایی مثل کردستان، کرمانشاه و بخش‌هایی از آذربایجان غربی به شکلی اسفناک رسیده است. ما در این مناطق حتی یک خانه امن فعال برای دفاع و حمایت از زنان تحت خشونت نداریم. به همین سبب وضعیت، با وضعیت مرکز قابل مقایسه نیست. هر چند من پیشرفت‌های فرهنگی بسیاری در مناطق کردنشین می‌بینم. زنان به صورت فعال و خودجوش در تمامی اعتراضات به یاری هم می‌آیند. ما حتی بدون حمایت حکومت مرکزی موفق شده‌ایم اتحادیه‌ها و انجمن‌هایی برای توانمندسازی زنان در این استان‌ها داشته باشیم و این تمرینی شده برای اینکه دست‌کم سطح آگاهی افزایش پیدا کند.»

به باور ژیلا مستاجر اما راه جنبش زنان در کردستان روشن است: «باور کنید یا نه من به عنوان یک کنشگر حقوق زنان، از زنان کرد می‌آموزم. جنبش زنان در این منطقه پیشرو است. ما اتحادیه‌های زنان داریم که هفتاد سال از حضورش می‌گذرد. مبارزه مدنی در کردستان بخش زیادی‌اش بر دوش زنان است. مبارزات سیاسی نیز به همچنین. شماری از زنان فعال مدنی و سیاسی در کردستان مثل خانم زهرا محمدی، با شجاعت تلاش کردند تا بتوانند به دختران و زنان دیگر آگاهی ببخشند. من به روند روبه جلوی این جنبش و مطالبه‌گری خوش‌بین هستم. سرکوبی که توسط حاکمیت به جامعه زنان در کل ایران و در مناطق حاشیه به صورت مضاعف تحمیل می‌شود، این روند را به باور من تسریع می‌کند.»