سرنوشت نهایی کیهان چه خواهد بود؟

العربیه: سرنوشت نهایی کیهان از قضایای کیهان‌شناسی فیزیکی است که سناریوهای احتمالی تکامل کیهان و سرنوشت نهایی آن را بر اساس شواهد موجود پیش‌بینی می‌کند. چندین آینده احتمالی توسط فرضیه‌های علمی مختلف پیش‌بینی شده است.

مشاهدات ادوین هابل از دهه 1930 تا 1950 به این نتیجه رسید که اجزای کیهان مثل کهکشان‌ها به‌طور پیوسته در حال دور شدن از یکدیگر هستند. بر این اساس، کیهان حدود چهارده میلیارد سال پیش از پدیده‌ای بسیار متراکم آغاز شد، و در گذار زمان منبسط شد و چگالی آن کاهش یافت. کشف این حقیقت به اثبات نظریه «انفجار بزرگ» یا «مهبانگ» انجامید.

«انجماد بزرگ» سناریویی است که بر اساس آن انبساط کیهان کار را به جایی می‌رساند که دمای همه چیز به صفر مطلق نزدیک می‌شود. در این سناریو، با تمام شدن سوخت ستاره‌‌ها و توقف درخشش آنها، کیهان به آرامی تاریک‌تر و سردتر می‌شود. در نهایت سیاهچاله‌ها بر جهان حاکم می‌شوند، که خود به مرور زمان ناپدید خواهند شد.

سناریوی دیگر در امتداد انفجار بزرگ، «گسست بزرگ» است. بر اساس این سناریو، اگر شتاب انبساط کیهان به طور پیوسته افزایش یابد، گرانش را خنثی می‌کند، که منجر به فروپاشی ساختارهای بزرگ مانند کهکشان‌ها و سپس تمام اجرام مادی کیهان می‌شود، که به ذرات بنیادی نامحدود، تشعشع و دیگر ریزذره‌ها تجزیه می‌شوند.

سناریوی «مچالگی بزرگ» می‌گوید همانطور که انبساط کیهان در اثر انفجار بزرگ آغاز شد، زمانی فرا می‌رسد که چگالی جهان بالاخره فرآیند انبساط را معکوس می‌کند، و اجزای کیهان در اثر جاذبه دوباره به هم نزدیک می‌شوند، و در نهایت همه به هم می‌چسبند و مچاله می‌شوند. در این حالت، کیهان به وضعیتی بازمی‌گرد که با انفجار بزرگ آغاز شده بود.

با مچاله شدن کیهان، این امکان وجود دارد که مهبانگی دیگر رخ دهد، و بدین ترتیب، با تکرار چرخه انفجار بزرگ و مچالگی بزرگ، یک وضعیت دورانی ایجاد می‌شود که در آن مچالگی بزرگ یک کیهان می‌تواند انفجار بزرگ کیهان بعدی باشد.