اندوه مردم آبادان از داستان عاشقانه رامین و مریم که در کافه کوچکشان زیر آوار ماندند

آبادان متروپل، خاکسپاری رامین و خواهرش شیرین، رامین و شیرین بدون مریم به خاک سپرده شدند
کافه مری؛ مریم، رامین، شیرین
«مریم قربانی» و «رامین معصومی»، زوج جوانی که کمتر از دو سال از ازدواج‌شان می‌گذشت، کارشان فیلم‌برداری بود و «کافه مری» را دی‌ماه سال ۱۴۰۰ در متروپل افتتاح کرده بودند با یک دنیا عشق و امید برای زندگی بهتر. روز سوم بعد از حادثه، عاقبت آن‌ها را یافتند اما بی‌جان.
یکی از نزدیکان مریم سراسر اشک و آه است. او می‌گوید: «پدر مریم مثل آدم‌های دیوانه شده است. مریم را تک و تنها بزرگ کرد. مادر مریم بیمار بود. گفته بودند نباید باردار شود اما مریم را حامله شد. بچه که به دنیا آمد، حال مادرش بدتر شد و عاقبت وقتی مریم ۹ ساله بود، درگذشت. همسرش تمام این سال‌ها دست تنها برای مریم پدر و مادر بود و داغ همسرش برایش خیلی سخت و بزرگ بود. حتی حالا هم که دیگر امیدش از زنده بودن بچه‌ها ناامید شده است، می‌گوید هنوز هم می‌توانم نجات‌شان بدهم و از مقابل ویرانه‌ها تکان نمی‌خورد.»
به گفته این فرد نزدیک به خانواده مریم قربانی، تا روز دوم آوار برداری، حوالی ساعت ۱۷ عصر، آن‌ها توانسته بودند با تلفن همراه رامین تماس بگیرند. رامین زنده بوده و تلفن را جواب داده بود اما تلفن مریم فقط زنگ می‌خورد و جوابی به تماس‌ها نمی‌داد: «مریم مهندسی شیمی خوانده بود. چند سال قبل در دانشگاه با رامین آشنا شد و دو سال قبل ازدواج کردند. پارسال تصمیم گرفتند یک کافه راه بیندازند. اسمش را گذاشتند کافه مری. آن روز هم رفته بودند کافه که ساختمان آوار شد روی سرشان. هر دو از دست رفتند. پیکر رامین را پیدا کرده‌اند اما متاسفانه مریم هنوز زیر آوار است اما می‌دانند که امیدی به زنده بودنش نیست.»

«مریم»، صاحب این خنده‌ها هنوز زیر آوار ساختمان متروپل استاندوه عمیق جان از دست رفته این دو نفر اما پایان رنج خانواده این زوج جوان نیست. منبع نزدیک خانواده قربانی می‌گوید: «رامین خواهر جوانی به نام شیرین داشت که این پنج‌شنبه قرار بود مراسم عروسی‌اش برگزار شود. او هم جانش را در این فاجعه از دست داد. شیرین به دنبال رامین و مریم رفته بود. یک خودروی تیبا داشت. توی ماشین منتظر بود که بیایند سوار شوند اما زیر آوار دفن شد و تمام. به همین راحتی دو خانواده داغ‌دارِ سه عزیز جوان شدند که حالا حالا‌ها امید و  زندگی و آرزو پیش روی‌شان بود. »