بازداشت دو پناهنده سیاسی ایرانی توسط طالبان؛ هیچ خبری از بازداشت‌شدگان در دست نیست

همایون زارعان - این عکس همراه با مقاله وی در "هشت صبح" منتشر شده بود رادیو فرانسه: طالبان دو پناهنده سیاسی ایرانی را که از چند سال به این سو در افغانستان به سر میبردند، شب هنگام بازداشت کرده و به مکان نا معلوم انتقال داده اند. به گفته منابع آگاه، طالبان برای "خوش‌خدمتی" به جمهوری اسلامی ایران به چنین اعمالی دست می‌زنند.

دو پناهنده سیاسی ایران، به نام های کمال خاکی و محمد مهدی همایون زارعان حوالی ساعت هشت شب شبنه، ۲۴ ثور/اردیبهشت به وقت کابل، از سوی نیروهای طالبان بازداشت شدند.

نام همایون زارعان قبلاً به عنوان پناهنده شنیده شده بود. وی که در دانشگاه‌های اصفهان و تهران نوازندگی دوتار آموزش می‌داد، حدود نه سال قبل به افغانستان رفته بود. اما هیچ نوع اطلاعی از فرد موسوم به کمال خاکی در دست نیست.

اعضای خانواده این دو پناهنده سیاسی به رسانه ها گفته‌اند که آنها در منطقه کارته نو، مربوط حوزه هفدهم پلیس کابل زندگی میکردند و ۲۰ سرباز طالبان با لباس نظامی به خانه آنها یورش آورده و این دو تن را به خود بردند.

منابع گفته اند که نیروهای طالبان که ظاهرا اعضای قطعات (گروه‌های) امنیتی بودند با این دو پناهنده ایرانی مثل مجرمان رفتار کرده و پس از بازداشت، چشم ها و دست های آنها را بسته‌اند.

یک منبع بدون ذکر نام خویش به رسانه های محلی افغانستان گفته است: "طالبان پس از بازرسی خانه های این دو پناهنده، هیچ سند و شواهد جرمی در مورد اینها پیدا نکرده اند... آنان از سوی سازمان ملل نیز دارای مدرک پناهندگی هستند، با این وجود طالبان این دو تن را با خود بردند".

اعضای خانواده این دو پناهنده میگویند که پس از سقوط کابل به دست طالبان، آنها بیشتر خودشان را در معرض خطر می‌دیدند و به ندرت از خانه های خویش بیرون می‌رفتند.

همایون زارعان هشت سال قبل و کمال خاکی چهار سال قبل وارد افغانستان شدند و نخست در اردوگاه‌های مهاجرین کمیساریای عالی سازمان ملل زندگی میکردند.

این دو پناهنده ایرانی، بر اساس قوانین افغانستان اجازه کار نداشتند. تاکنون طالبان در مورد سرنوشت و علت بازداشت آنان توضیحی نداده‌اند.

چند ماه قبل، یک پناهنده سیاسی ایرانی به نام  سعید خالدی از سوی افراد ناشناس در افغانستان ترور شد، اما پرونده وی نیز از سوی طالبان بررسی نشد.

پیش از این کابینه طالبان به دادستان کل این گروه دستور داده بود که با ایران در مورد مبادله زندانیان دو کشور گفتگو کرده و برای انتقال زندانیان افغانستانی به کشور تلاش کند.

اما آگاهان سیاسی میگویند که طالبان تاکنون نتوانسته‌اند استقلال خویش را به دست بیاورند و فرماندهان طالبان از جهات گوناگون وابسته به یکی از کشورهای منطقه هستند.

محمد جلیل، آگاه سیاسی می‌گوید که بخشی از افراد و فرماندهان طالبان بر اساس دستورات پاکستان عمل میکنند و بخشی دیگر پیرو دستورات ایران هستند.

او می‌فزاید که طالبان به دلیل وابسته بودن به کشور های خارجی دست به اعمال ضد بشری و ضد قوانین بین المللی میزنند و یکی از نمونه های این اعمال، بازداشت این دو پناهنده سیاسی ایرانی است.

این آگاه سیاسی تاکید دارد: "احتمالا طالبان برای خوش‌خدمتی به ایران، این دو پناهنده سیاسی را بازداشت کرده و شاید به ایران تحویل دهند. در حال حاضر دو طرف (ایران و طالبان) در تلاش ایجاد روابط بهتر هستند".

وی می افزاید که ایران به خاطر منافع سیاسی خویش تلاش میکند که رضایت طالبان را داشته باشد و از این گروه در افغانستان حمایت میکند و از سوی دیگر حکومت طالبان نیز به کمک های مالی و سیاسی ایران در عرصه داخلی و بین المللی نیازمند است.

پیش از این چندین پناهنده سیاسی پاکستانی و ایرانی در افغانستان به گونه های مختلف ترور شدند. این دو کشور منتقدین سیاسی خویش را با استفاده از نیروهای طالبان هدف قرار میدهند.

در آذر ۱۳۹۸، همایون زارعان در مقاله‌ای تحت عنوان "منم ایران کوچک، نام دیگر آواره‌گی"، در روزنامه "هشت صبح" أفغانستان نوشته بود: "بی‌آینده، بی‌خانه، بی‌وطن، بی‌امنیت، بی‌نان و آزادی، در آستانه‌ی مرگ، آن‌که با شما سخن می‌گوید منم، ایران کوچک، نام دیگر آواره‌گی، از اردوگاهی [شما بخوانید کمپ] در دامنه‌های دور کابل. شاید این واپسین کلام من با شما باشد، اما بر آنم تا با واپسین نیرویی که در جانم مانده است مشتی کلمه را در ستایش آزادی و آزاده‌گی فریاد کنم"...