یک میلیاردر روس قصد دارد کل آگاهی و دانش مغز انسان را روی رایانه بارگذاری کند

بدن انسان از حدود ۳۰ تریلیون سلول تشکیل شده است؛ سلول‌هایی که به طور مداوم در حال مرگ‌اند و با سلول‌های دیگر جایگزین می‌شوند ایندیپندنت فارسی:بر اساس یک مطالعه جدید، پژوهشگران ادعا می‌کنند که انسان‌ می‌تواند تا ۱۵۰ سالگی زندگی کند.

به گزارش نیویورک پست، با اینکه هیچ مورد تایید‌شده‌ای وجود ندارد که فردی بیش از ۱۲۲ سال عمر کرده باشد، محققان در پژوهشی جدید به این نتیجه رسیدند که به احتمال زیاد، «محدودیت مطلق» طول عمر انسان بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ سال است.

پژوهشگران موسسه «گرو» (gero.ai) که در زمینه پیری‌شناسی و بررسی راهکارهای افزایش طول عمر فعالیت می‌کنند، با مطالعه ۷۰ هزار شرکت‌کننده تا سن ۸۵ سال، بر اساس توانایی آن‌ها در مبارزه با بیماری‌ها، خطر مشکلات قلبی و اختلال‌های شناختی به این نتیجه رسیدند که امکان زندگی تا ۱۵۰ سالگی وجود دارد.

به گفته آن‌ها، اگرچه در این پژوهش حتی یک شرکت‌کننده انعطاف‌پذیری بیولوژیکی برای زندگی تا ۱۵۰ سالگی را نشان نداد، این موضوع امکان طول عمر بیشتر انسان را نفی نمی‌کند؛ زیرا مطالعه‌ای است که با استانداردهای پزشکی امروزی انجام شده است.

اما آیا پیشرفت در پزشکی، محیط زیست و فناوری می‌تواند طول عمر متوسط انسان‌ها را افزایش دهد و رسیدن به ۱۵۰ سالگی را به واقعیت تبدیل کند؟
دی‌ان‌ای به کمک جوان‌سازی می‌آید
بدن انسان از حدود ۳۰ تریلیون سلول تشکیل شده است؛ سلول‌هایی که به طور مداوم در حال مرگ‌اند و با سلول‌های دیگر جایگزین می‌شوند. داخل هر سلول کروموزوم‌هایی وجود دارد که شامل رشته‌های دی‌ان‌ای (DNA) است و در انتهای هر رشته دی‌ان‌ای، یک بسته میکروسکوپی از دی‌ان‌ای غیرحیاتی وجود دارد؛ به طوری که هیچ یک از مواد مهم در هنگام تقسیم سلول از بین نمی‌روند.

یک سلول می‌تواند قبل از اینکه توانایی تکثیر را از دست بدهد، خود را حدود ۵۰ بار تقسیم کند. رفته‌رفته با کمتر شدن تولید سلول‌ها، علائم پیری در موهای خاکستری، استخوان‌های ضعیف و از دست رفتن بینایی ظاهر می‌شود. با این حال، برخی بر این باورند که این فرایند می‌تواند متوقف یا معکوس شود.

محققان آزمایشگاه سینکلر هاروارد از افرادی‌اند که معتقدند می‌توان روند پیری را متوقف کرد. آن‌ها در مقاله‌ای نوشتند: «اگر دی‌ان‌ای مانند ذخیره اطلاعات دیجیتال روی یک دیسک فشرده عمل می‌کند، پس پیری به دلیل خراش این دیسک است و فقط کافی است که آن را کمی تمیز کنیم تا به کارکرد اولیه بازگردد.»

دکتر دیوید سینکلر، یکی از برجسته‌ترین دانشمندانی که روی فناوری‌های ضدپیری کار می‌کند، آزمایشی را انجام داد که بینایی موش‌های مسن را بازسازی می‌کرد. این تیم به موش‌ها سرم ژن‌هایی را تزریق کرد که روی دی‌ان‌ای سلول‌های چشم تاثیر می‌گذارد.

این محقق با بررسی نتایج حاصل از مطالعه‌اش گفت: «پژوهش ما نشان می‌دهد که می‌توان سن بافت‌های پیچیده مانند شبکیه را به طور ایمن، معکوس کرد و عملکرد بیولوژیکی جوانی آن را بازیابی کرد.»
«هک زیستی» برای عمر بیشتر
اما در کنار این تحقیق، افرادی هم هستند که نه با آزمایش روی موش، بلکه با دادن تغییراتی در بدن خود با روند پیری می‌جنگند تا نشان دهند انسان می‌تواند عمری بیشتر از میانگین حاضر داشته باشد. به عنوان مثال، دیو آسپری نویسنده و کارآفرینی است که پیش‌بینی می‌کند بر اساس روش «هک زیستی» خود، تا ۱۸۰ سالگی زندگی کند. آسپری، ۴۹ ساله، بیش از دو میلیون دلار در فناوری‌هایی از جمله تزریق سلول‌های بنیادی و اتاق‌های سرما درمانی که معتقد است می‌توانند طول عمر را افزایش دهد، سرمایه‌گذاری کرده است.

او در یک گفت‌وگو تاکید کرد: «بعضی از کارهایی که من برای افزایش عمر انجام می‌دهم، بسیار گران‌اند، اما برخی از آن‌ها مانند پرهیز از خوردن برخی غذاها در واقع نوعی روزه‌داری رایگان‌اند. آنچه مدنظر من است که برای روند توقف پیری اتفاق بیفتند، شیوه‌ای است که مانند تلفن‌های همراه امروزی در دسترس همه باشد. معتقدم این تغییر می‌تواند به‌سرعت در جامعه اتفاق بیفتد.»

اما حتی رویاپردازانی مانند ایلان ماسک نیز در مطرح کردن مباحثی در زمینه «جاودانگی» محتاط‌اند. به گفته بسیاری از کارشناسان، مقابله با پیری و مرگ می‌تواند به افزایش جمعیتی مسن و راکد منجر شود.
کامپیوترها به کمک افزایش طول عمر می‌آیند؟
از سوی دیگر، عده‌ای تلاش می‌کنند با استفاده از ظرفیت‌های دیجیتال، طول عمر را افزایش دهند. به گفته برخی محققان رایانه‌ای، ظرفیت ما برای برقراری ارتباط مغز با رایانه در حال حاضر کم است. تاکنون از تراشه‌هایی استفاده شده که فقط با چند ۱۰۰ از ۸۶ میلیارد نورون ارتباط برقرار می‌کنند. اما یک میلیاردر روس قصد دارد کل آگاهی و دانش مغز انسان را روی رایانه بارگذاری کند؛ جایی که انسان می‌تواند برای همیشه به عنوان یک ربات یا هولوگرام زندگی کند.

دیمیتری ایتسکوف، مبدع این ایده، در «بیانیه ابتکار ۲۰۴۵» می‌نویسد: «به این طریق، افراد پس از اتمام منابع بدن بیولوژیکی می‌توانند در یک بدن جدید با همان حافظه قبلی به زندگی‌ خود ادامه دهند.»

با این حال، سوال‌های پزشکی و اخلاقی بسیاری در این زمینه وجود دارد. آیا این اتفاق نوعی مرگ و زندگی مجدد است؟ آیا زمانی که هوشیاری تکراری شود، ما دوباره خردسالیم؟ وقتی در کامپیوتر زندگی کنیم، آیا اصلا پیر می‌شویم؟