رضا براهنی، نویسنده و شاعر سرشناس ایرانی درگذشت

یک مخبط کامل تجزیه طلب و ضد ایرانی و عقده ای درگذشت. این همان امامزاده ای است که شعر مزخرف "رضاشاه" را سرود و پوست خربزه زیر پای محسن نامجو گذاشت. خودش را هم خیلی قبول داشت. فکر میکرد که ملک الشعر است. از شعر زمین و زمان ایراد می گرفت در صورتیکه خودش حتی یک شعر ماندگار ندارد.

آفتابی است مرا در دیدار که مکدر نمی شود نگهش - نور را جویم اندر شب تار.(ا.ط). ایشیقلار ایچینده اویاسان رضا براهنی.

روحش شاد.

درود به روان پاک و وطن پرستش که انسانهای آزاده ای همچون خود را آموزش داد تربیت کرد. یادش برای همیشه بر تارک تاریخ ادبیات معاصر ایران میدرخشد.

[::گفتگوگر - پیتزبورگ، ایالات متحده امریکا::]. واقعا که از پیری و خرفتی زودرس به خرافه گویی رسیدی. مخبط اون شاه دیکتاتور و خودخواه شما بود که تحمل حتی یک شاعر و نویسنده قلم بدست را هم نداشت.چرا چ.ن مثل او نمی اندیشیدند. همین شاعر صلح طلب در زمان بلانسبت تمدن بزرگ اجازه نداشت که در محافل عمومی (برای شما که نه چون اصلا مال این حرفها نیستید و نبودید) ولی برای مخاطبین و دوستداران خودش کلاس بگذارد و مجبور بود در زیرزمین خانه خودش گردهمایی ادبی و نه سیاسی بگذارد.

[::گفتگوگر - پیتزبورگ، ایالات متحده امریکا::]. از بین کل تربیت شدگان مکتب واهی و خودپرستی شاهتان یکنفر را اسم ببرید که بعد از سرنگونی او در دنیا به یک جایگاهی اجتماعی رسیده باشد. سرسپرده ترینشان همان تیمسارهای زپرتی بودند که همچون توی بی سواد به امریکا فرار کرده و ناوگان تاکسی یکی از فرودگاه ها را برای خود قرق کرده و همدیگر را هم امیر صدا میکردند. ولی همین دکتر براهنی رانده شده از دو حکومت منفور شاه و شیخ برای دو دوره متوالی رییس انجمن قلم کانادا شد.و همه میدانند در بین آن همه نویسنده و شاعران بزرگ چنین جایگاهی مثل ظرفشویی نیست که نصیب همه شود!! و حال شمای بی سواد و خرفت او را مخبط مینامی؟؟. راستی با این سن و سال و عشق و علاقه همایونی ت به کجا رسیدی؟ چه بودی و چه کردی برای وطن ات؟؟ جز ظرف شویی و جارو کشی و نوکری اجنبی تاج دیگری بر سر اربابتان گذاشتید؟؟ .

[::گفتگوگر - پیتزبورگ، ایالات متحده امریکا::]. اگر اون شاه عاری از مهر شما با دگراندیشان وطن پرستی چون بختیار-فروهر- صدیقی و دیگر نویسندگان و شاعران وطن پرست, کمی, فقط کمی ایجاد ارتباط میکرد و نظراتشان را فقط میشنید, امروز حال روز ایران و خاندان نکبت بار خودش و شما فراریان بدینجا نکشیده بود. افسوس که او فقط میگفت خودم, و اندیشه ها و تفکرات و نظرات خودم و زمانی دست بسوی مخالفین خود دراز کرد که آیت الله بی بی سی و همپالگی هاشان, آتش هرج و مرج را برافروخته بودند.

خداوند رحمتش کنه. واقعا عمر پربرکتی داشت که آرزوی همه ماست.

[::رها از جهل - اوین، ایران::]. عقل کل چرا همه چیز را به شاه ربط میدهی! مگر من سلطنت طلب هستم!؟ من حقیقت طلب هستم. نه حزب الهی نه منافق و نه شاه اللهی. انتخاب اصلح بهترین گزینه است. کسانیکه کسی را می پرستند مقلد و مثل میمون هستند. فرقی نمی کند که بت شما محمد و یا رجوی و یا شاه باشد. همگی مثل همدیگر و تابع دیگری هستید. این اقا تجزیه طلب بود و حتما شما هم مثل او هستید که مفتونش شده اید.

روحش شاد

این آقا مطلقا در زمان شاه تحت سانسور نبود و دو صفحه در مجله ی فروسی در دستش بود که هرچه می خواست می نوشت و به صغیر و کبیر هم حمله میکرد و فکر می کرد اشعار خودش در حد شکسپیر است. انقدر نخوت داشت که فکر نمیکنم که شکسپیر و فردوسی را کسی بر میشمرد. در زمان شاه حداقل 15 شاعر مطرح داشتیم که یکی این اقا نبود. این ادم نژادپرست فوق العاده خود بزرگ بین حتی حافظ و فردوسی را هم قبول نداشت. چنان مفتون اشعار بی سر و ته خودش بود که از سیمین بهبهانی هم ایراد میگرفت. هر کس در دوران شاه تحت سانسور بود این اقا نبود. شاهد من دوره ی کامل مجله ی فردوسی است. در غرب هم در مجله ی عباس پهلوان قلم میزد تا فهمیدند که نژاد پرست افراطی و تجزیه طلب است و او را بیرون کردند. با این همه یک شعر مطرح ندارد. کج و کوله میسرود و عده ای انتلکتوال هم بدون فهمیدن معانی برایش هورا میکشیدند تا خودشان را روشنفکر بشناسانند. همکاری مستقیم با رژیم شاه داشت. وقتی انقلاب شد با رژیم خمینی لاس زد. وقتی انجا دیگر تحویلش نگرفتند به پان ترکیزم پیوست تا ایران تجزیه شود و شاید شغل نان و آب داری نصیبش شود.