خشک ترین بیابان جهان در آمریکای جنوبی

العربیه :صحرای آتاکاما بیابانی بزرگ در آمریکای جنوبی است که در کشور شیلی قرار دارد و حاشیه‌های بیرونی آن بولیوی و پرو را نیز در بر می‌گیرد. این بیابان که به طول 1600 کیلومتر در ساحل اقیانوس آرام کشیده شده است، 128000 کیلومتر مربع وسعت دارد.

آتاکاما خشک‌ترین بیابان جهان است. خشکی شدید این منطقه بابت پدیده «وارونگی دمای ثابت» به دلیل قرار گرفتن در میان جریان خنک اقیانوسی هومبولت در شمال و آنتی‌سیکلون قوی اقیانوس آرام در جنوب است.

خشک‌ترین منطقه آتاکاما بین دو رشته کوه آند و رشته ساحلی شیلی قرار دارد، که در اثر گیر افتادن میان دو مکان بلند که از انتقال رطوبت از اقیانوس آرام و اقیانوس اطلس به منطقه جلوگیری می‌کنند، تقریبا هرگز باران یا رطوبت نمی‌بیند.

صحرای آتاکاما به قدری خشک است که سازمان‌های فضایی مشهور دنیا همچون ناسا به‌عنوان محیط شبیه‌سازی زندگی در سیارات خشکی همچون مریخ از آن استفاده می‌کنند.

با این وجود، آتاکاما همیشه بیابانی خشک نبوده است. در دوران پیش از کشف قاره آمریکا توسط اروپاییان، جنگل بزرگی به نام پامپا دل تاماروگال بخش بزرگی از آتاکاما را می‌پوشانده است، که در قرون هجدهم و نوزدهم، به هوای استخراج نیترات و نقره از منطقه، مورد جنگل‌زدایی قرار گرفت.

این صحرا جایگاه برخی از باستانی‌ترین اشکال انسان‌نمای جهان است. «غول آتاکاما» با طول 119 متر بزرگ‌ترین شکل انسانی ماقبل تاریخ است. این سازه سنگی احتمالاً تقویمی نجومی برای دانستن زمان غروب ماه بوده است، که انسان‌های ماقبل‌تاریخ از آن برای تعیین فصل‌ها و چرخه محصولات استفاده می‌کردند.

صحرای آتاکاما همچنین منزلگاه پرنده افسانه‌ای آلیکانتو است. بال‌های آلیکانتو در شب به رنگ‌های متالیک می‌درخشند و از چشمانش نورهای عجیب ساطع می‌شود. رنگ بال‌های این پرنده افسانه‌ای بسته به نوع سنگ معدنی دارد که می‌خورد. اگر طلا بخورد طلایی و اگر نقره بخورد نقره‌ای می‌شود.

بر اساس افسانه‌ها، اگر کسی بتواند بدون اینکه توجه آلیکانتو را جلب کند به تعقیب آن بپردازد، می‌تواند به معادن غنی یا گنج دست پیدا کند. گفته می‌شود آلیکانتویی در سال 1832 یک معدنچی را به سوی رگه غنی نقره در سحرای آتاکاما رهنمون شد و هجوم معدنچیان سراسر جهان به شیلی را رقم زد.