شکایت ایران به AFC؛ رییس فدراسیون اردن پست توهین‌آمیز را حذف کرد
+19
رأی دهید
-1
ایران وایر :سحر رضاییافکار عمومی و خانواده فوتبال ایران نیز به حمایت از «زهره کودایی» برخاستند تا «علی بن حسین» پست خود را در توییتر پاک کند.
این به معنی عقب‌نشینی رییس فدراسیونی بود که به صراحت از تقلب ایران و حضور مردان ایرانی در تیم ملی زنان طی سال‌های اخیر صحبت می‌کرد.
***
خشم اردنی‌ها از ستاره مسابقات
ماجرا از درخشش یک ستاره ایرانی درون دروازه تیم ملی زنان ایران آغاز شد. «زهره کودایی»، متولد آذر ۱۳۶۸ در باغملک خوزستان، دروازه‌بان «ذوب آهن» و تیم ملی ایران است.
او پیش از این، در تیم‌های شهرداری بم، شهرداری سنندج، «پاس» همدان و «سپاهان» بازی کرده است و از اواخر دهه ۸۰ خورشیدی تا سالیان آغازین دهه ۹۰، جزو بهترین دروازه‌بانان ایران بود. همین کفایت می‌کرد که در تیم ملی نیز حضور داشته باشد. اما با حضور «مریم یکتایی» و سپس «زهرا خواجوی»، نقش او در تیم‌ملی کم‌رنگ شد.
گفته می‌شود «مریم آزمون»، سرمربی سابق تیم ملی زنان از او و بسیاری از بازیکنان حتی برای شرکت در اردو و محک خوردن نیز دعوت نمی‌کرد و اردوی تیم ملی را یک لیست ثابت و تکراری تشکیل می‌داد.
به همین دلیل بود که زهره سال‌ها با وجود عملکرد خوب در لیگ، از حضور در تیم ملی محروم ماند. پس از بازگشت مجدد «مریم ایراندوست» به تیم ملی، زهره کودایی فرصت پیدا کرد تا توانایی‌هایش را به کادر فنی ثابت کند.
دروازه‌بان ۳۳ ساله تیم ملی، یار ذخیره زهرا خواجوی بود تا این که خواجوی در آستانه اعزام به اردن و مسابقات مقدماتی جام ملت‌های آسیا، از تیم ملی قهر کرد و به نشانه اعتراض، در اردوها حاضر نشد. همین اتفاق، پیراهن شماره یک را به زهره کودایی رساند.
با توجه به این که کودایی سال‌ها از میادین بین‌المللی دور بود، کادر فنی تیم ملی نگرانی‌هایی برای حضور دوباره او درون دروازه تیم ملی داشت. اما او با ثبت دو کلین‌شیت در دو بازی و مهار دو ضربه پنالتی مقابل اردن، تاثیرگذارترین مهره صعود ایران به جام ملت‌های زنان آسیا شد.
شکایت علنی و پرهیاهو
شاهزاده «علی بن حسین» پنجم نوامبر با به اشتراک گذاشتن نامه‌ای در توییترش، اعلام کرد این کشور نسبت به واجد شرایط بودن بازیکن ایرانی تردید دارد و با توجه به سابقه دوپینگ و عدم تطابق جنسیت در تیم ملی فوتبال زنان ایران، باید به طور جدی به این مساله پرداخته شود.
این نامه توسط رییس فدراسیون فوتبال اردن به طور علنی منتشر شد تا جو رسانه‌ای علیه تیم ملی زنان ایران ایجاد شود که در ابتدا نیز موفقیت‌آمیز بود.
اما پس از چند روز تحلیل و بررسی، هم‌چنین شکل‌گیری موج حمایتی گسترده در ایران، اوضاع دگرگون شدٰ به نحوی که حتی بر شهرت و محبوبیت کودایی افزود.
من دختر ایرانم
واکنش زهره کودایی توام با متانت و ادب بود. او در صفحه اینستاگرام و به مناسبت تولدش، خود را «دختر ایران» معرفی کرد. هر چند با وجود سرکوب و تحقیر سازمان یافته دگرباشان جنسی از سوی جمهوری اسلامی، نمی‌توان انتظار داشت که یک بازیکن ملی در دفاع از حقوق آن‌ها به راحتی در فضای مجازی صحبت کند.
فدراسیون فوتبال در اقدامی ستودنی، برای زهره کودایی جشن تولدی ویژه ترتیب داد و «امیر عابدزاده»، دروازه‌بان تیم ملی ایران نیز یک جفت دستکش به مناسبت تولدش به او هدیه کرد.
علاوه بر حمایت‌های داخلی از زهره کودایی، در اردن نیز چند رسانه با اظهار ناراحتی از اقدام فدراسیون فوتبال کشورشان، به دل‌جویی از دروازه‌بان تیم ملی ایران پرداختند. روزنامه «الرایة قطر» هم به قلم «ماجد الجباره» نوشت: «درود بر خواهر زهره کودایی، بازیکن ایرانی که از تمام سختی‌ها عبور کرد. زیبایی واقعی در کسب موفقیت است. ما ظاهر خود را انتخاب نمی‌کنیم بلکه اخلاق خود را انتخاب می‌کنیم. مطمئنم زنان اردنی چنین تهمتی به بازیکن ایرانی را رد می‌کنند. یادآور می‌شویم که زیبایی در اخلاق است.»
البته در همین چند خط نیز با آزار کلامی مواجه هستیم اما مشخص است که نگارنده چنین قصدی نداشته و صرفاً به دلیل عدم آگاهی از این جملات استفاده کرده است.
«عمر مومنی»، کاریکاتوریست مشهور و بین‌المللی ورزش جهان نیز با کشیدن کارتون زیبایی از دورازه‌بان تیم ملی ایران، انزجارش را از حرکت فدراسیون فوتبال اردن بروز داد؛ کاریکاتوری با زمینه گل و مژه‌های زیبای کودایی که تاکید کاریکاتوریست بر احترام به جنسیت مورد نظر زهره کودایی بود.
هم‌چنین «نگار»، فعال رسانه‌ای لبنانی نیز در توییترش نوشت: «اگر زهره غیر ایرانی بود، همه دنیا با او احساس هم‌بستگی می‌کردند. کجایند سازمان‌های بین‌المللی حقوق زنان تا در برابر این قلدری احمقانه نسبت به حریم خصوصی او بایستند؟ نژادپرستی نفرت‌انگیز امروز در قبال زهره، ملیت و جنسیتش ظهور کرده است.»
از بدترین حمایت‌های مجازی از زهره کودایی که بارها توسط کاربران تکرار شد، اصرار بر جملاتی از این دست بود: «آن‌قدر عملکردت درخشان بود که گمان کردند تو مرد هستی.»
شکایت ایران
با علنی شدن شکایت اردنی‌ها، رسانه‌های داخل و خارج با عناوین مختلف به بررسی و پوشش موضوع پرداختند اما عجیب آن که فدراسیون فوتبال ایران واکنشی نشان نداد.
«شهاب‌الدین عزیزی خادم» به عنوان رییس فدراسیون فوتبال و «شهره موسوی»، نایب رییس زنان این فدراسیون که زمام‌دار امور فوتبال زنان است، سکوت اختیار کردند. آن‌ها در موقعیتی قرار گرفتند که درباره‌اش هیچ تجربه و آگاهی نداشتند.
پس از انتقاد شدید رسانه‌ها، سرانجام فدراسیون که تحت فشار قرار گرفته بود، با تاخیری طولانی اعلام کرد از فدراسیون فوتبال اردن به کمیته اخلاق کنفدراسیون فوتبال آسیا شکایت کرده است.
ایراد اصلی ایران، علنی کردن نامه اردنی‌ها در فضای مجازی بود. علی بن حسین، رییس فدراسیون اردن در اقدامی نامتعارف، تصویر نامه‌اش به کنفدراسیون آسیا را در توییتر خود منتشر کرده بود.
منتقدان می‌گویند او چون می‌دانست شکایتش راه به جایی نخواهد برد، این اقدام غیر حرفه‌ای را انجام داد تا ضمن یارکشی در رسانه‌های داخل اردن و شبکه‌های اجتماعی، تیم ملی زنان ایران را تحت فشار روانی و رسانه‌ای قرار دهد. گرچه هر ذهنیت و هدفی که داشت، با تاثیری کاملاً معکوس مواجه شد و پس از چند روز، پست خود را پاک کرد.
ماجرای شکایت از زهره کودایی، کنار تمام فشاری که روی این دختر ملی‌‌پوش ایران وارد کرد، یک مزیت هم داشت؛ آموزش ناخواسته و آگاهی مفید برای مردم ایران در قبال چگونگی برخورد با موضوعی انسانی که در شبکه‌های فراوان صداوسیما هیچ‌گاه درباره‌اش ندیده و نشنیده‌اند.