برزن‌هراسی (آگورافوبیا) : وقتی مایل به خروج از خانه و پیوستن به جمع نیستی

برزن‌هراسی در زنان دو برابر مردان استبی بی سی :سایمون کلارک نماینده پارلمان بریتانیا و معاون وزیر دارایی اعلام کرده برزن‌هراسی (آگورافوبیا) دارد و به همین دلیل در بعضی محیط‌های باز احساس ناراحتی می‌کند.

درباره این اختلال اضطرابی چه می‌دانیم؟ و چرا برخی تمایلی به خروج از خانه و پیوستن به جمع ندارند؟
خط

آنلی رابرتز، ۳۱ ساله از ولز شمالی از در ورودی کلبه روستایی‌اش که قدم بیرون می‌گذارد دیگر احساس امنیت نمی‌کند. بعضی روزها حتی یک متر جلوتر تا نزدیک در حیاط هم به تلاش فراوانی نیاز دارد.

آنلی در نتیجه اختلال استرس پس از حادثه (پی‌تی‌اس‌دی) دچار برزن‌هراسی شد. او از حضور در مکان‌های عمومی وحشت دارد. این وحشت فقط از مکان‌های باز یا شلوغ نیست بلکه هر جایی است که احتمال روبه‌رو شدن با آدم‌های غریبه باشد.

در دوران قرنطینه، آنلی همراه با شریک زندگی‌اش در خانه والدین او زندگی می‌کرد و در این مدت یک ماه تمام در اتاق خواب زیر شیروانی ماند و فقط برای حمام و دستشویی اتاق را ترک می‌کرد.

او می‌گوید:"وقتی بیرون هستم تمام مدت مضطرب و ناراحتم به‌خصوص اگر تنها باشم. محیط بیرون برایم خیلی ترسناک است".

آنلی از روش‌هایی مثل استفاده از هدفون برای پرهیز از شنیدن صدا‌های بلند و ناهنجار محیط و رفت‌و‌آمد در مسیر‌های آشنا استفاده می‌کند.

ابتدای امسال او توانسته بود یک دوره ۱۴۸ روزه بیرون رفتن از خانه را پشت سر بگذارد اما به دلیل بیماری این تلاش نیمه‌کاره ماند. او می‌خواهد تلاش خود را از سر بگیرد.
سایمون کلارک از سال ۲۰۱۷ نماینده حزب محافظه‌کار در پارلمان بریتانیا استاخیرا سایمون کلارک اعلام کرد که در عکس دسته‌جمعی تیم پیش‌نویس بودجه امسال دولت بریتانیا به دلیل آگورافوبیا حضور نداشت. او در تصاویر جلسه قبلی در ماه مارس که در داخل اقامتگاه وزیر و نه در فضای باز برگزار شده بود، حضور داشت.

او در توئیتر نوشت:"من چون برزن‌هراسی (آگورافوبیا) دارم درعکس‌های فضای باز خیابان داونینگ (مقر نخست‌وزیری و وزارت دارایی) حضور ندارم. برزن‌هراسی باعث می‌شود در بعضی فضا‌های باز احساس راحتی نکنم".

سیستم خدمات بهداشت ملی بریتانیا (ان اچ اس) آگورافوبیا یا برزن‌هراسی را اینطور تعریف می‌کند: ترس از قرار گرفتن در موقعیتی که امکان فرار و خروج فوری به آسانی ممکن نباشد و راهی برای درخواست کمک هم نباشد.

بسیاری از افراد تصور می‌کنند این فقط هراس از فضای باز است همانطور که آقای کلارک اشاره کرده است اما این هراس شامل اضطراب و ناراحتی در استفاده از وسایل نقلیه عمومی، حضور در مراکز خرید و حتی فقط خروج از خانه می‌شود.

و حکم قطعی هم نیست که همیشه مکان‌های شلوغ باعث بروز چنین هراسی شود؛ برای مثال، آنلی از یک خیابان خالی که شاید فقط یک نفر در آن بود بیشتر از یک مکان شلوغ می‌ترسید و خیلی راحت می‌توانست همراه با خانواده و دوستان به مراسم جشن عروسی شلوغ برود.

بنابر برآورد سیستم خدمات بهداشت ملی بریتانیا (ان اچ اس) دو نفر از هر ۱۰۰ نفر در بریتانیا دچار اختلال هراس هستند و یک‌سوم این افراد دچار برزن‌هراسی هستند. این هراس در زنان بیش از مردان مشاهده می‌شود و به‌طور معمول بین سنین ۱۸ تا ۳۵ سال شروع می‌شود.

از شخصیت‌های مشهور دیگری که برزن‌هراسی دارند کیم بیسینگر، بازیگر و برایان ویلسون، سازنده موسیقی ماندگار بیچ‌بویز است. در سال ۲۰۱۱، اما استون بازیگر هم اعلام کرد که در کودکی "برزن‌هراسی مرزی" داشته است. او می‌گوید:"من همیشه به مادرم می‌چسبیدم".
تانیا می‌گوید برزن‌هراسی او به تجربه‌های پر‌استرس گذشته‌اش مربوط استتانیا ۳۶ ساله هم بیشتر دوران بزرگسالی دچار برزن‌هراسی با زمینه اختلال استرس پس از حادثه (پی‌تی‌اس‌دی) بوده است؛ برخلاف آقای کلارک او از حضور در فضا‌های باز فقط دچار اضطراب و هراس نمی‌شود بلکه تمام لحظه‌های پر‌استرس گذشته دوباره برایش زنده می‌شود.

سال گذشته تانیا دچار حمله ناگهانی وحشت شد به طوری که حس دست‌ها و پاهایش را از دست داد و ناچار شد از دوستی کمک بخواهد تا فاصله پنج دقیقه‌ای مرکز شهر تا خانه‌اش را طی کند.

او می‌گوید ذهنش جنبه‌های فاجعه‌باری از موقعیت‌ها و بدترین ماجرا‌ها را تصور می‌کند مانند غش کردن یا زمین خوردن بی آنکه کسی باشد کمک کند. "همین باعث ترس و هراس می‌شود چون اسباب شرمندگی است که آدم بی‌آنکه کسی به دادش برسد تنهایی گریه کند و کمک بخواهد".

سخنگوی مؤسسه "اضطراب بریتانیا" می‌گوید:"این عارضه شدت و وضعیت‌های گوناگونی دارد، از کسانی که از خانه و حتی اتاق‌شان بیرون نمی‌روند تا کسانی که می‌توانند در حد‌و‌مرز مشخصی از خانه دور شوند".

"برخی از مبتلایان به برزن‌هراسی با همراهی دوست یا یکی از اعضای مورد‌اعتماد خانواده به راحتی می‌توانند از خانه بیرون بروند هر چند این وضعیت به سرعت منجر به وابستگی به فرد همراه می‌شود".

روث هاتون، ۴۳‌ ساله که نشانه‌هایی از برزن‌هراسی را تجربه کرده است اما پزشک به طور رسمی این عارضه را در او تشخیص نداده است، می‌گوید همیشه از دخترش خواهش می‌کند که برای خرید رفتن با او همراه شود.

تانیا می‌گوید با مجبور کردن خودش به ترک خانه تلاش می‌کند با این هراس رو‌به‌رو شود چون هر چند خانه به نظر جای امنی می‌رسد اما به تدریج "در خانه خودت احساس زندانی بودن می‌کنی".
آقای کلارک در این عکس در کنار مقر نخست وزیری و وزارت دارایی ترجیح داد که در کنار همکارانش حضور نداشته باشددر دوران همه‌گیری برای بسیاری از مردم رفتار‌های برزن‌هراسی تشدید شد چون گفته شد برای در امان بودن در ایام محدودیت‌ها باید در خانه بمانند.

مگان پنل، مدیر کارزار‌های بنیاد خیریه "مایند" به بی‌بی‌سی می‌گوید:"بسیاری از افراد حس می‌کنند که همه‌گیری بر سلامت روانی آنها اثر گذاشته است".

دکتر دیوید کریپازـ کیای ازبنیاد بهداشت روان می‌گوید اینکه آقای کلارک به صراحت درباره تجربه خود صحبت کرد باعث افزایش آگاهی عمومی در این زمینه شده است.

"هر بار فردی در برابر عموم مردم از مشکلات و بیماری‌های روانی خود بگوید باعث می‌شود باور نادرست درباره بیماری‌های روانی در‌هم‌ بشکند و همین کمک بزرگی است".