آیا گوشت آزمایشگاهی راه نجات از گرسنگی و نابودی محیط زیست است ؟

دویچه وله :سنگاپور می‌خواهد تا سال ۲۰۳۰ بخش مهمی از نیاز غذایی این کشور را از بازار داخلی تامین کند. برای رسیدن به این هدف به نوآوری در تولید محصولات جایگزین متکی است؛ مثلا گوشت تولید شده در آزمایشگاه.

سنگاپور در تولید "محصولات پروتئینی جایگزین" در جهان پیشتاز است. دولت سنگاپور نیز از پژوهش و تولید در این زمینه حمایت می‌کند، زیرا نگرانی اصلی دولت امنیت غذایی است.

در دسامبر ۲۰۲۰، سنگاپور اولین کشوری بود که "مرغ سوخاری" شرکت (Eat Just) را تایید کرد. ناگت‌هایی که هیچ مرغی برای آنها سر بریده نشده بود.

این یک لحظه تاریخی برای جاش تتریک، بنیانگذار این شرکت به شمار می‌رفت که گفت: «ما امیدواریم این اولین قدم به سوی جهانی باشد که در آن هیچ حیوانی کشته نشود، درختی قطع نشود و برای بیشتر گوشت‌هایی که می‌خوریم نیازی به آنتی بیوتیک نباشد. » به باور او گوشت آزمایشگاهی و ماهی آزمایشگاهی دنیا را نجات خواهد داد.
استیک‌ محصول چاپگر سه بعدی
برای جلوگیری از صید بیش از حد در اقیانوس‌ها شرکت‌هایی در کالیفرنیا در حال تولید ماهی تن و ماهی ماهی (Mahi-Mahi) در آزمایشگاه‌ هستند. در ژاپن محققان روی استیک Wagyu از محلول‌های غذایی و چاپگر سه بعدی کار می‌کنند و در سنگاپور سه بنیانگذار شرکت Ants Innovate گوشت خوک را از کشت سلولی تولید می‌کنند.

شوجیان اونگ، مسئول تحقیق و توسعه شرکت Ants Innovate می‌گوید: «بحران اقلیمی در طول تاریخ هیچگاه به اندازه امروز جدی نبوده است. مشکلات کشاورزی بسیار است. بیماری‌های عفونی دامی می‌توانند از حیوانات به انسان منتقل شوند.» او تولید گوشت مصنوعی را راه‌حل این بحران و پیامدهای آن می‌داند.

سه بنیانگذار شرکت Ants Innovate که تولید کننده این نوع "گوشت" هستند، همگی علاقمندان درجه یک خوراک‌های گوشتی‌اند و به همین دلیل خیلی خوب می‌دانند گوشت خواران از یک محصول چه انتظاری دارند.
پروژه ۳۰­x۳۰
گوشتی که از نخود، سویا، غلات، جلبک یا قارچ به عنوان "گیاهی" یا به اصطلاح "گوشت مصنوعی" (Mock Meat) نامیده می‌شود، در چین سنت چند صد ساله دارد. ایده‌ای که از صومعه بوداییان سرچشمه می‌گیرد.

در سنگاپور نیز، مدت‌هاست که "گوشت مصنوعی" در قفسه‌های فروشگاه‌ها، در غرفه‌های مواد غذایی یا مثلاً در رستوران معبدی در محله چینی‌ها، در دسترس بوده است. سنگاپور در رابطه با قوانین تولید و ترویج جایگزین‌های گوشت بسیار باز است.

دولت، حامی فناوری و شرکت‌هایی است که نوآوری می‌کنند و می‌خواهد پروژه "۳۰x۳۰ "را به مرحله عمل برساند، یعنی تا سال ۲۰۳۰ حدود ۳۰ درصد از نیاز غذایی کشور را از محصولات داخلی تامین کند.
تولید چندین تن گوشت در مساحتی بسیار کم
در نظر بگیرید که مثلا شهری به مساحت هامبورگ با تقریبا شش میلیون جمعیت هرگز نمی‌تواند با اندازه کافی مراتع بزرگ و آخورهای حجیم را برای تامین گوشت مورد نیاز شهروندان در خود جای دهد، اما برای آزمایشگاه‌ها و "مزارع سلول‌های گوشتی" به مساحت زیادی نیاز نیست.

اونگ می‌گوید در بیوراکتورهایی (Bioreaktoren) که به ‌صورت عمودی در کنار هم قرار گرفته‌اند، می‌توان در محوطه‌ای به مساحت ۱۰۰ متر مربع روزانه چندین تن گوشت خوک تولید کرد، بدون اینکه یک خوک برای آن سلاخی شود.

این شرکت در حال حاضر روی تولید نهایی Bak Kwa کار می کند که یک نوع گوشت خوک کبابی با طعم شیرین و شور است.  پروژه بعدی تولید قطعات گوشت شکم خوک با استفاده از چاپگر سه بعدی است. شوجیان اونگ می‌گوید که شرکت آنها یک میلیون دلار بودجه عمومی دریافت کرده تا سلول‌های موجود در بیورآکتورها را به قطعات کامل گوشت تبدیل کند.
بازاری سودآور
سنگاپور خود را به عنوان یک آشپزخانه آزمایشی پیشگام در جهان می‌بیند و مراکزی برای توسعه گوشت آزمایشگاهی راه‌اندازی کرده است که سرمایه گذاران و استارت آپ‌های زیادی را جذب می‌کند.

طبق گفته بانک بارکلیز (Barclays-Bank) در دهه آینده بازار گوشت‌های جایگزین می‌تواند به حجمی معادل ۱۴۰ میلیارد دلار برسد که برابر با یک دهم صنعت گوشت جهان است. این تجارتی است که فقط در محدوده توسعه گوشت آزمایشگاهی باقی نمی‌ماند.

در سنگاپور همین حالا نیز قفسه‌ سوپرمارکت‌ها با جایگزین‌های گوشت گیاهی جدید پر می‌شوند: گوشت چرخ کرده، کوفته‌خرچنگ و ماهی سوخاری.

در این کشور شمار آن دسته از شهروندانی که می‌خواهند پروتئین حیوانی را با محصولات گیاهی جایگزین کنند سریع‌تر از هرجای دیگری در حال رشد است. پژوهشگران می‌گویند هر دو شکل گوشت‌های جایگزین، چه از گیاهان و چه از آزمایشگاه، در بیشتر موارد سالم تر از گوشت‌های حیوانی است.

نکته مهم دیگر این است که این "گوشت‌"ها با محیط زیست سازگارترند. اونگ می گوید: «اگر گوشت را در آزمایشگاه پرورش دهید، می‌توانید استفاده از زمین را تا ۹۹ درصد و مصرف آب را ۹۰ درصد کاهش دهید. کاری که هم به نفع محیط زیست و هم خود ماست.»