پارتی بچه پولدارها با تم «فیلم گتسبی» در قلب تهران

من آدم حسودی نیستم یعنی هیچوقت نبودم ، توی زندگیم باندازه خودم موفق بودم و اشتباهاتی هم که کردم پاشون ایستادم و تاوون دادم برای همین هیچوقت حس حسودی کردن ک معمولا بخاطر پایین تر از دیگران بودنه توم‌ نبوده ولی دیدن این طفیلی های بی مغز چشم واکرده توی پول و زندگی لاکچری لول خورده ،بیسوادایی ک جمع دوعدد رو بسختی میتونن،بی خیالایی ک از نوجوانی تنها کارشون خرید های آنچنانی روزانه و گشت و گذار و حال کردن و پارتی بوده،اینا که اصلا نمیدونن زندونی سیاسی چی هست که بخواد کی ش رو بشناسه،اینا ک هر چی ،هر چیزی رو ک خواستن از بچگی همون موقع بهترینش رو داشتن،...دیدن اینا نمیدونم حسودیه از ناراحتیه از حسرت نداشته های جوونی خودمه اونموقع که بال بال یه ماشین جوونانه مث بی ام و ۳۲۰ یا ۵۱۸ دوران خودمون رو میزدم و هرگزم نشد ک نشد،الانش دیگه مهم نیست هرچیزی رو بایس به وقتش داشت و عشقشو کرد،۲۰ سالگیم میخواستمش شور داشتم نه الان دیگه،نمیدونم خلاصه چیه فقط اینو میدونم ک با دیدن این جوونای لوس و بی جنم دلم میخواد کله شون رو تک تک بکنم.پدرای ما با شرافت کار کردن و نتیجه همینایی شد ک بالا گفتم ،پدرای اینا با

با بیشرفی و دزدی و اختلاس و بچه هاشون اینایی شدن که میبنیم تا گردن تو خوشی غرقن. گفتن ای بابا اینا فلانن بهمانن هم فقط حرف چرته. آدم یه بار بدنیا میاد و تمام میشه میره پی کارش. هر کی از زندگیش بهر شکلی بهر راهی لذت برد ،برده ...هر کیم مث منو خیلیامون چوب شرافت بزرگتراش و به طور ارثی خودشو خورد ،حسرت بدل موند و پیرشد و مرد. اونقدر حس بدی دیدن اینا توم ایجاد میکنه که حتا نمیدونم حرف و احساسم منطقی ودرسته و واقعا همینه اعتقادم یا نه....شما قضاوت کنید. بحث شه خوبه

بی رگ و بی درد ، پدران و مادران نسل بعدی!!؟