آیا سکس آنلاین می‌تواند جای خالی رابطه حضوری را پرکند؟

بی بی سی :جسیکا کلاین

انزوای اجتماعی بعد از همه‌گیری جهانی کرونا همچنین به معنای انزوای جنسی برای افرادی بوده که مشتاق صمیمت جسمی هستند. آیا سکس مجازی کافی است یا اینکه ما نیاز به تماس جسمی داریم؟

تقریبا سه ماه بعد از شروع شهربندان بریتانیا به دنبال همه‌گیری جهانی کووید-۱۹، اما که یک دانشجوی ۲۶ ساله است در یک جلسه آنلاین زوم همراه با آدم‌هایی ثبت‌نام کرد که فقط از طریق چت آنلاین با آنها آشنا شده بود. این جلسه را شرکت کیلینگ کیتنز (Killing Kittens) برگزار می‌کرد که پیش از دوران کووید-۱۹، میزبان مهمانی‌های سکس با تاکید بر توانمندسازی زنان بود و هیچ شباهتی به هیچ کدام از مهمانی‌هایی که اما قبلا در آنها شرکت بود نداشت.

این نوعی رابطه بود که اما میل شدید برای آن داشت. همخانه او پیش خانواده‌اش رفته بود و خودش نیز شغلش را از دست داده بود و به این ترتیب بیشتر دوران شهربندان را در انزوای فیزیکی گذرانده بود.

در دوران همه‌گیری جهانی کرونا، انزوای اجتماعی همچنین به معنای انزوای جنسی برای افراد و زوج‌هایی است که به دنبال صمیمیت جسمی هستند. در حالی که بازسازی تجربه تماسی سکس به طور آنلاین سرراست نیست، تجربه‌های آنلاین از کارگاه‌های زوم تا مهمانی‌های آنلاین سکس مانند آنچه که اما در آن شرکت کرده بود، به بسیاری از افراد کمک کرده است تا جای خالی صمیمیت جسمی را پر کنند. البته تا حدودی. برای شرکت‌کنندگان و برگزارکنندگان، مواجهه‌های جنسی آنلاین می‌تواند تجربه‌های حضوری را "کپی" کند و رهایی روانی مورد نیاز را ارائه دهد. اما جایگزین مستقیمی برای تماس فیزیکی وجود ندارد.

بسیاری از افراد مجرد پس از ملاقات آنلاین با آدم‌های جدید تایید می‌کنند که 'صمیمیت دیجیتال' در دوران خانه‌نشینی به دنبال همه‌گیری جهانی اهمیت دارد

با این حال، این تجربه‌های مجازی فراتر از اینکه صرفا جایگزین سکس در دوران همه‌گیری باشند، همچنین آنچه را که در صمیمیت اهمیت دارد با حروف درشت به ما نشان می‌دهند. هم در مورد زمانی که در انزوای خانه‌نشینی هستیم و هم برای وقتی که دوباره می‌توانیم با یکدیگر تماس فیزیکی داشته باشیم.
کشف صمیمیت دیجیتال
با گذشت بیش از یک سال از شروع همه‌گیری جهانی کووید-۱۹، بسیاری از افراد راه‌هایی برای جفت‌یابی و برقراری رابطه به صورت آنلاین پیدا کرده‌اند. حالا اپلیکیشن‌های جفت‌یابی مانند بامبل (Bumble) به کاربران اجازه می‌دهند که گزینه‌های"صرفا مجازی" یا "همراه با فاصله‌گیری اجتماعی" را در ترجیحات جفت‌یابی برای استفاده از این اپلیکیشن انتخاب کنند. بنا به گفته نماینده اپلیکیشن بامبل، تماس‌های ویدیویی از طریق این اپلیکیشن در ماه مه ۲۰۲۰ نسبت به تماس‌های پیش از شهربندان در مارس همان سال ۴۲درصد افزایش داشته است.
اما بازسازی اولین قرار ملاقات جفت‌یابی از طریق تماس ویدیویی کاملا متفاوت با بازسازی تجربه‌ سکس به صورت آنلاین است. عناصر کلیدی که مهمترین آن‌ها تماس فیزیکی است، جایگزین سرراست آنلاین ندارد.

با این حال، افراد همچنان به طور مجازی صمیمی می‌شوند. در اکتبر ۲۰۲۰، کمپانی بیسیک در یک نظرسنجی از افراد زیر ۳۵ سال در آمریکا، دریافت که در دوران همه‌گیری ۵۸درصد این افراد سکس مجازی را تجربه کرده‌اند. ۷۷درصد این افراد با کسانی سکس آنلاین داشته‌اند که هیچ‌گاه سکس حضوری را تجربه نکرده‌اند. بنابر نظرسنجی بامبل از ۵ هزار مجرد ساکن بریتانیا، ۳۲درصد گفته‌اند که "صمیمیت دیجیتال "در یک رابطه مهم بوده است "هم در طول شهربندان و هم زمانی که محدودیت‌ها از میان رفته است."

برای اما و دیگرانی که در گذشته به صورت تفننی تجربه سکسی آنلاین داشته‌اند، جایگزین‌هایی مانند مهمانی‌های سکس مجازی، کارگاه‌های آموزشی زوم، اسباب‌بازی‌های کنترل از راه دور سکس و درگیر شدن در باهمستان‌هایی که رویکرد مثبت نسبت به سکس دارند، ثابت کرده است که هم از لحاظ جنسی رضایت‌بخش است و هم راه حلی برای مشکل صمیمیت جسمی است.

دیوید که کلوپ سکس لوبودوا در لندن را مدیریت می‌کند، در اکتبر ۲۰۲۰ شروع به برگزاری مهمانی‌های سکس مجازی با همکاری دیگر کلوپ‌های سکس مانند پرپل مامبا کرد. او متوجه شد، افرادی که برای اولین بار در این مهمانی‌ها شرکت می‌کردند طوری رفتار می‌کنند که انگار به یک مهمانی حضوری آمده‌اند. آنها مانند وقتی که در یک مهمانی واقعی در گوشه‌ای کز کنند، در ابتدا مردد بودند که با دیگر مهمانان آنلاین چت کنند. اما دیوید می‌گوید که "به معنای واقعی کلمه می‌توانستید ببینید که در طول شب گرم می‌شوند."
بعضی از زوج‌ها نیز مانند افراد مجرد، به دنبال امتحان تعامل جنسی آنلاین هستندمولفه امنیت
ماهیت آنلاین این مهمانی‌ها، همچنین تنوع جمعیتی شرکت‌کننده‌ها را گسترده‌تر کرده است و به این ترتیب افراد از مناطق بیشتر، گروه‌های سنی بیشتر و سطح تجربه‌های متفاوت در این برنامه‌ها شرکت می‌کنند.

در مهمانی‌های لوبودوا و پرپل مامبا، کاربرانی از اسرائیل، کره جنوبی، استرالیا و آمریکا شرکت کرده‌اند. اما سیل، مدیر کمپانی کیلینگ کیتنز، همچنین متوجه شده است که برنامه‌های مجازی شرکت‌کنندگان جوان‌تر را بیشتر جذب می‌کنند. نه صرفا به این دلیل که آنها بیشتر آنلاین هستند و "این روش ارتباطی آنهاست. "بلکه به این دلیل که به گفته سیل مهمانی‌های آنلاین نسبت به مهمانی‌های حضوری هزینه کمتری دارند. مهمانی‌های آنلاین کیلینگ کیتنز ۲۰ پوند هستند، در حالی‌ که مهمانی حضوری آن‌ها ۳۵۰ پوند هزینه دارد.

مهمانی‌های مجازی لوبودا و پرپل مامبا، هر شنبه شب حدود ۱۵۰ شرکت‌کننده را جذب می‌کنند. سیل روند مشابه را در مهمانی‌های کیلینگ کیتنز نیز مشاهده کرده است. "بسیاری از شرکت‌کنندگان افراد کاملا جدیدی هستند که پیش از این هیچوقت فکر نمی‌کردند در یک مهمانی سکس شرکت کنند. "او اضافه می‌کند که حضور از طریق تماس ویدیویی یک "مولفه امنیت " هم دارد: "شما در هر لحظه می‌توانید صفحه را ببندید."
دقیقا همین باعث شد که مت و امیلی، زوج ۳۱ ساله و ۲۹ ساله ساکن لندن، احساس راحتی کنند تا برای اولین بار در یک مهمانی سکس شرکت کنند. مت می‌گوید:‌"شما در خانه خودتان و امنیت آن هستید." به گفته امیلی تا به حال، برنامه‌های آنلاین به آنها اجازه داده است تا سکسوالیته و رابطه خود را اکتشاف کنند. مت می‌گوید که از این طریق "سبک متفاوت" هر کسی محقق می‌شود که یک تجربه واقعی و مشترک با زوج دیگر می‌سازد. این چیزی است که آنها پیش از همه‌گیری فکر نمی‌کردند بخواهند تجربه کنند. مواجهه‌های مجازی همچنین به مت و امیلی کمک کرده است تا زبان بیان تمایلات خود را پیدا کنند. زیرا باید با دیگر شرکت‌کنندگان از راه دور به طور واضح ارتباط برقرار می‌کردند، اصطلاحات مشخصی را یاد گرفتند تا ترجیحات خود را توصیف کنند.

مگان استابز، سکسولوژیست ساکن میشیگان، نیز همین روند را مشاهده کرده است. "من می‌بینم که راه‌های ارتباطی بیشتری باز می‌شوند. افراد بیشتر حرف می‌زنند و نیازهایشان را مشخص‌تر بیان می‌کنند. "فاصله این ضرورت را ایجاد می‌کند. وقتی شما با شریک یا شریک‌های جنسی خود در یک اتاق نباشید، نمی‌توانید صرفا به زبان بدن و اشاره‌های ظریف اتکا کنید. اما استابز اضافه می‌کند که "صرفا به این دلیل که فاصله شما را از هم جدا کرده است، به این معنا نیست که فعالیتی که انجام می‌دهید به نوعی کمتر از وقتی است که حضوری می‌بود. "
مهمانی‌های سکس آنلاین گروه‌های مختلف با تنوع جمعیتی را از همه جای جهان جذب می‌کند"محرومیت تماس جسمی"
همچنان کارشناسان و افرادی که سکس مجازی را تجربه می‌کنند موافقند که هیچ چیز نمی‌تواند به طور کامل جایگزین تماس فیزیکی باشد. بخشی از آن به دلیل فرایند سلولی است که در هنگام تماس اتفاق می‌افتد. تیفانی فیلد، مدیر موسسه تحقیقاتی تماس جسمی در دانشکده پزشکی دانشگاه میامی، توضیح می‌دهد که "فشار ملایم تماس جسمی" گیرنده‌های فشار زیر پوست را تحریک می‌کند. "این باعث شروع زنجیره‌ای از واکنش‌ها می‌شود که دستگاه عصبی را کند می‌کند. ضربان قلب کاهش می‌یابد، فشار خون کم می‌شود و امواج مغزی به سمت تتا می‌رود که وضعیت آرامش است. "

همچنین هنگام تماس جسمی سطح کورتیزول، هورمون استرس که سلول‌های دستگاه ایمنی را می‌کشد، کاهش می‌یابد. این در حالی است که سلول‌های طبیعی کشنده که باکتری‌ها، ویروس‌ها و سلول‌های سرطانی را می‌کشند، افزایش می‌یابد. این یافته‌ها مبتنی بر تحقیقات تیفانی فیلد است که به طور خاص ماساژدرمانی را بررسی می‌کند. او می‌گوید: "کنایه‌آمیز است که در دوران فعلی که محرومیت تماس جسمی داریم، از محافظت سلول‌های طبیعی کشنده که سلول‌های ویروسی را می‌کشند نیز محروم هستیم. "

بنابر تحقیقات فیلد بر روی "فشار ملایم تماس جسمی" او می‌گوید که افرادی که تنها زندگی می‌کنند همچنان می‌توانند محرومیت تماس جسمی را از طریق "تماس خود" جبران کنند. این حتی شامل فعالیت‌های ابتدایی مانند حرکت‌های کششی و پیاده‌روی می‌شود که گیرنده‌های فشار در کف پای ما را تحریک می‌کند.
یک قدرشناسی عمیق‌تر
شرکت‌کننده‌ها و برگزارکننده‌های این تجربه‌های جنسی آنلاین می‌گویند که حتی پس از رفع بحران کووید-۱۹ که اختلاط با غریبه‌ها امن خواهد بود، این تجربه‌ مجازی را ادامه خواهند داد. صمیمیت دیجیتال چیز بی‌همتایی را ارائه می‌دهد. یعنی ماندن در خانه و همچنان شرکت در یک فعالیت ارضاکننده با افرادی از جغرافیای وسیع‌تر و با هزینه کمتر.

البته برنامه‌های حضوری همچنان طرفدار خواهد داشت. سیل می‌گوید: "هزاران سال تاریخ آنچه که پس از همه‌گیری جهانی بیماری‌ها یا جنگ‌ها اتفاق افتاده نشان می‌دهد که مردم دوباره با هم می‌آمیزند."

همه‌گیری جهانی کرونا همچنین اثر دیگری هم دارد که دریابیم حتی پیش از شروع این بحران چقدر محرومیت تماس جسمی داشته‌ایم. فیلد و همکارانش، پیش از همه‌گیری کووید-۱۹ مطالعه‌ای انجام داده بودند بر روی اینکه مردم در گیت خروجی پرواز فرودگاه‌ها چقدر با یکدیگر تماس جسمی دارند. فیلد می‌گوید که مردم تنها در ۴ درصد مواقع یکدیگر را لمس کرده‌اند. در ۶۸ درصد مواقع، افراد با تلفن همراه خود مشغول بوده‌اند. حتی پیش از همه‌گیری کرونا نیز، شبکه‌های اجتماعی آنلاین ما را از لحاظ فیزیکی از هم جدا کرده بودند. حالا، همان‌ پلتفرم‌‌ها به مردم کمک می‌کنند که با هم در تماس باشند.

فیلد می‌گوید: "من فکر می‌کنم که کووید صرفا محرومیت تماس جسمی را تشدید کرده است. شاید مردم شروع به قدرشناسی آن چیزی کنند که ازکمبود تماس جسمی از دست داده‌اند."