پرستاری که هر شب با شعرخوانی به بیماران امید می دهد

فکرش رو بکن، بیماری، زیر اکسیژنی، بین مرگ و زندگی داری دست و پنجه نرم میکنی، نمیدونی از خدا مرگ بخواهی تا خانواده ات از این مخارج سنگین بیمارستان راحت بشن یا زنده بمونی تا بتونی غرض بیمارستان رو پرداخت کنی، اونوقت یکی یک بند تو گوشت بخونه، ما پرستاران چه خوبیم، جه مهربونیم........ یادش به خیر. یک زمانی تو بیمارستانها عکس یک پرستاری بود که انگشتش رو به علامت سکوت روی بینی اش گذاشته بود. حالا پرستارهاهم رجز خوانی میکنند. مملکت نیست

بیمارستان مدیر نداره این خانم رو ببرد بیرون!!! بدبخت مریض ها

رقص رو یادشون رفته تو برنامه بذارن؟ یادش بخیر اون اوایل کرونا که جمعیت کادر درمان مثلاً از کار طاقت فرسا آش و لاش بودن، ماشالله کلی می رقصیدن. معلوم میشه هر چی اوضاع وخیم تره استعداد ها بیشتر می زنه بیرون!

[::nooshin tehrani - روم، ایتالیا::]. نوشین جون همه چیز رو نباید با هم قاطی کرد عزیز آره بی پولی هست درد هست یه سری میخوان خودکشی کنند یه سری ناامیدن ، خب چه باید کرد روضه بخونه از مرگ بگه فقر و نداریشونو یادشون بیاره ، آمار نشون داده بیمارهایی که به گل و سبزه و مناظر خوب نگاه میکنند زودتر حالشون خوب میشه بیمارها اگه آهنگ‌های شاد گوش بدن حرفهای خوب بشنون فامیلهاشون ملاقات شون برن احساس کنند کسی و کسانی دوستشون دارن زودتر خوب میشن ، بیا دعا کنیم هیچکی درد نکشه و پرستارهاشون هم خسته نباشن و دستشون درد نکنه