اسکورت کشتی حامل موشک های ایرانی به مقصد سوریه توسط ناوهای روسی

ایندیپندنت فارسی :الیوت آبرامز، نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور ایران در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ، در مقاله‌ای که در شورای روابط خارجی منتشر کرده به متن صورتجلسه کاخ سفید در ۲۷ آوریل ۲۰۲۰ از مکالمه جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی آمریکا و مئیر بن‌شبات، همتای اسرائیلی‌اش اشاره می‌کند و به نقل از آن می‌‌گوید:‌

«ایالات متحده و اسرائیل بر سر تاسیس کارگروهی برای تمرکز بر تهدید فزاینده پهپادهای و موشک‌های نقطه‌زن تولید ایران که در اختیار گروه‌های نیابتی‌اش در خاورمیانه قرار می‌گیرند، توافق کردند.»

در همان روز، وبسایت «برکینگ دیفنس»‌ مقاله‌ای را منتشر کرد تحت عنوان «اسرائیل می‌گوید که ناوگان روس کشتی‌های ایرانی حامل اسلحه قاچاق را حفاظت می‌کنند.» بخشی از این مقاله می‌گوید:

«در گرماگرم انتشار گزارش‌های ضدونقیض درباره حمله پهپادی به یک کشتی ایرانی به مقصد سوریه در دریای مدیترانه، به نظر می‌رسد که ایران کار انتقال محموله‌های سلاح به سوریه و لبنان را از مسیر زمینی به کشتی‌هایی تغییر داده که احتمالا در دریای مدیترانه مورد حمایت کشتی‌های روس هستند…»

منابع دفاعی اسرائیلی می‌گویند که کشتی‌های ایرانی با عبور از دریای احمر و کانال سوئز، به دریای مدیترانه می‌رسند. به گفته منابع دفاعی طبق ادعای مدارک کشتی‌ها، آنها نفت حمل می‌کنند اما نشانه‌هایی هست مبنی بر این که «نفت تنها بار‌شان نیست…»

منابع اسرائیلی گفته‌اند که این تحول در نتیجه موفقیت کارزار بزرگ اسرائیل علیه انتقال محموله‌های تسلیحاتی ایران برای حزب‌الله لبنان صورت گرفته است. اسرائیل صدها بار به کاروان‌های عازم لبنان، و همچنین انبارهای نگهداری سیستم‌های تسلیحاتی ساخت ایران قبل از انتقال آنها به لبنان حمله کرده است.

الیوت آبرامز می‌گوید این بخش مهمی است که در صورت‌جلسه کاخ سفید نیز قید شده و پیش‌بینی می‌کند که در آینده مشکل‌آفرین شود.

به نظر می‌رسد که روسیه مایل به کمک به ایران در استقرار موشک‌های نقطه‌زن در سوریه است، هم برای نیروهای سوری و هم برای انتقال به حزب‌الله. این ممکن است به معنی حملات کمتر اسرائیل به کاروان‌های زمینی باشد، اما می‌تواند به معنی افزایش حملات آن به انبارهای این سلاح‌ها در سوریه و در نهایت لبنان باشد. تهدید موشک‌های نقطه‌زن یکی از آن مسائلی است که اسرائیل در صدد بوده تا جای ممکن آن را از بین ببرد، زیرا اگر اسرائیل و حزب‌الله در جنگی مشابه درگیری‌شان در سال ۲۰۰۶ وارد شوند، این موشک‌ها می‌واند به اسرائیل آسیب جدی بزند. آبرامز می‌گوید وقتی که محموله‌ها به سوریه یا لبنان برسند، اسرائیل راه دیگری غیر از زدن آنها ندارد. تاکنون اسرائیل از انجام چنین حملاتی در لبنان خودداری کرده اما اگر شمار موشک‌های نقطه‌زن مرتب افزایش یابد، این رویه ادامه نخواهد یافت.

آبرامز می‌نویسد این که روسیه در رساندن نفت به سوریه، به ایران کمک کند تعجبی ندارد. اما دلیل کمک روسیه به ایران برای رساندن موشک‌های نقطه‌زن به حزب‌الله، روشن نیست. حکومت سوریه -و نه حزب‌الله- مشتری روسیه است، و کمک به جمهوری اسلامی ایران برای رساندن موشک‌های نقطه‌زن به حزب‌الله اقدامی شرورانه است، بویژه در شرایطی که اقدامات نظامی اسرائیل و روسیه در شمال اسرائیل از بین رفته است.

تاسیس یک کارگروه جدید اسرائیلی-آمریکایی اقدامی منطقی است، به شرطی که اجازه دهد اسرائیل ایالات متحده را در جریان این که چه سلاح‌هایی وارد سوریه می‌شوند و سیاست اسرائیل در قبال آنها چیست بگذارد. الیوت آبرامز در پایان می‌گوید اما تاسیس این کارگروه چیزی را حل نمی‌کند و جایگزینی برای اقدام به شمار نمی‌رود. کارگروه‌ها از اسرائیل در مقابل موشک‌های ایرانی در سوریه و لبنان حفاظت نمی‌کنند. تنها چاره موثر اقدام اسرائیل است و می‌توانیم پیش‌بینی کنیم که در ماه‌ها و سال‌های پیش رو شاهد اقدام بیشتر اسرائیل خواهیم بود.