نوزادی که بیست سال پیش در متروی نیویورک رها شد

این زوج در حال عبور از متروی نیویورک نوزادی را پیدا کردند و سرپرستی او را پذیرفتندایندیپندنت فارسی :زوجی که بیست سال پیش در یکی از ایستگاه‌های متروی نیویورک یک نوزاد رها شده پیدا کردند، داستان زیبای بزرگ کردن او را تعریف می‌کنند.

دنی استوارت به بی‌بی‌سی گفت که او روز ۲۸ اوت سال ۲۰۰۰ در ایستگاه خیابان ۱۴ منهتن نوزادی پیدا کرد که رها شده بود. او که در آن زمان ۳۴ ساله بود، و آن شب با پیت مرکوریو، شریک زندگی کنونی خود، قرار شام داشت.

آقای استوارت به مجری برنامه گفت: «دیدم یک چیزی شبیه عروسک کنار دیوار افتاده. دفعه آخری که نگاهش کردم، دیدم پا‌هایش تکان می‌خورند.»

او توضیح داد که سرانجام متوجه شد که نوزادی آنجاست که در یک بلوز سوییت‌شرت پیچیده شده و بند نافش هنوز به او وصل است. او سعی کرد دیگران را متوجه قضیه کند.

آقای استوارت، که در آن زمان با آقای مرکوریو و هم‌اتاقی او زندگی می‌کرد، گفت وقتی دید نمی‌تواند توجه هیچ‌کس را جلب کند، تصمیم گرفت از مترو خارج شود و با تلفن عمومی به پلیس زنگ بزند.

پلیس آمد و نوزاد را سریعا به بیمارستان رساند. آقای استوارت اظهارات خود را برای پلیس  نوشت و رفت. روز بعد ماجرای نوزاد در صدر همه اخبار بود.

طولی نکشید که آقای استوارت از طرف اداره خدمات کودکان دعوت شد تا در جلسه دادگاه خانواده شرکت کند و شهادت دهد که چگونه کودک را پیدا کرده است.

در آن جلسه، قاضی با پرسیدن این‌که آیا می‌خواهد نوزاد را به فرزندی بگیرد، آقای استوارت را کاملا غافلگیر کرد.

آقای استوارت گفت: «هیچ‌وقت فکر نکرده بودم کودکی را به فرزندی بگیرم، اما در عین حال نمی‌توانستم از او دل بکنم. احساس می‌کردم یک ارتباطی بین ما هست، احساس می‌کردم  فقط یک فرصت نیست، بلکه هدیه است. چطور می‌شود هدیه را رد کرد.»

به گفته این زوج، پروسه‌ به فرزندی گرفتن، از جمله بررسی جامع پیشینه زوج و کلاس‌های آموزش نگهداری از کودک، ماه‌ها طول کشید و سرانجام در روز ۱۷ دسامبر ۲۰۰۲ تکمیل شد. آن‌ها کودک را کوین نامیدند.

این زوج در سال ۲۰۱۱ که ازدواج همجنسگرایان در ایالت نیویورک قانونی شد، ازدواج کردند. دقیقا هم همان قاضی آن‌ها را به عقد هم در آورد و به آنان توضیح داد چرا به آن‌ها پیشنهاد کرده بود نوزاد را به فرزندی بگیرند.

آقای استوارت به مجری برنامه گفت: «این زن، که باعث شد خانواده تشکیل بدهیم، حال باعث و بانی ازدواجمان است. انگار حلقه دارد کامل می‌شود.»

آقای مرکوریو گفت: «خانم قاضی گفت که همه نوزادان احتیاج دارند با یک نفر ارتباط نزدیک داشته باشند. و وقتی دنی داشته در دادگاه توضیح می‌داده که چگونه کودک را پیدا کرده، قاضی متوجه آن ارتباط شده و فکر کرده، چه کسی بهتر از دنی و چرا از او نپرسم؟»

«تقریباً به همین سادگی بود. او حس کرد ارتباطی این وسط وجود دارد و باور داشت که ارتباط درستی است.»

کوین، که حال ۲۰ سالش است، بیش از یک متر و هشتاد سانت قد دارد و در دانشگاه در رشته ریاضیات و علوم کامپیوتر تحصیل می‌کند. این خانواده همیشه با هم در فعالیت‌های در فضای باز شرکت می‌کنند و  به بازدید پارک‌های ملی می‌روند.

آقای مرکوریو گفت: «کوین همیشه بچه محترمی بود. او مهربان و همراه است. احساساتش را نشان نمی‌دهد. بیشتر نظاره‌گر است و دنبال هوس یا جلب توجه نیست. او آدم درون‌گرایی است، اما در عین‌حال رهبری آرام هم هست.»

آقای مرکوریو از آن زمان در مورد داستان خانواده‌شان یک کتاب کودک نوشته است. این کتاب با عنوان ‌«کودک مترویی ما»، در مورد داستان واقعی کوین است و این‌که «چگونه ددی دنی و پاپا پیتش را پیدا کرد.»

آقای استوارت که حالا ۵۵ سال دارد، گفت: «نمی‌توانم زندگی‌ام را جور دیگری تصور کنم. زندگی من به مراتب غنی‌تر و کامل‌تر شده. این اتفاق دیدگاهم را نسبت به جهان و نگاهم را به طور کلی تغییر داد.»