کاریکاتور « زیر سایه چین» ، کاری از مانا نیستانی

سخنان خمینی بعد از از اهدای کاپیتولاسیون : من تأثرات قلبی خودم را نمی توانم اظهار کنم. قلب من در فشار است. این چند روزی که مسائل اخیر ایران را شنیده ام خوابم کم شده است ناراحت هستم. قلبم در فشار است با تأثرات قلبی روزشماری می کنم که چه وقت مرگ پیش بیاید. ایران دیگر عید ندارد عید ایران را عزا کرده اند؛ عزا کردند و چراغانی کردند؛ عزا کردند و دسته جمعی رقصیدند ما را فروختند، استقلال ما را فروختند، و باز هم چراغانی کردند؛ پایکوبی کردند. اگر من به جای اینها بودم این چراغانیها را منع می کردم؛ می گفتم بیرق سیاه بالای سر بازارها بزنند ؛ بالای سر خانه ها بزنند؛ چادر سیاه بالا ببرند. عزت ما پایکوب شد؛ عظمت ایران از بین رفت؛ عظمت ارتش ایران را پایکوب کردند.» . مقایسه اش با امروز جالب نیست ؟

کشور به کنار ، حتی در زندگی شخصی انسان بر اساس شرایط ، شناخت ، سلیقه نیاز های خودش را خریداری میکنه ، مثلا من ایفون دارم ، اما تلویزیون‌من سامسونگ کره ای است ، ماشین رختشویی میله آلمانی ، ماشینم ژاپنی ، سرویس اشپزخانه من بی نوا ایتالیای می‌باشد ، گاهی حتی یک جنس را در چهار تا مقازه مقایسه می‌کنم و از جای ارزان‌تر می‌خرم . اما داستان این قرارداد استعماری فرق میکنه ، ایران باید در تمامی پروژه های بزرگ ، حفاری معادن ، صنایع نفتی ، قطار و مترو و حمل و نقل و پروژه های نظامی ، اینترنتی ، تاسیسات ، همه چیز را از کشور چین گزینه و خریداری کند ، چند تن ازدوستان در اینجا شادباش به این قرارداد میگن ، سوال من اینه اگه چنین سبک قرارداد ۲۵ ساله خوب بود چرا اردوغان مکار و کشور های منطقه و پاکستان چنین کاری نکردند ، البته احتمالا جواب میدن که تو بی خبری ، آفریقایی و سری لانکا چندین ساله که چنین کردن ، ماشالله چه سودی کردند ، زرشک