الکس فرگوسن از خون‌ریزی مغزی‌اش گفت؛ «چند روز آفتابی دیگر را خواهم دید؟»

الکس فرگوسن از سال ۱۹۸۶ تا ۲۰۱۳ در منچستر یونایتد مربی‌گری کردبی بی سی :الکس فرگوسن، سرمربی سابق منچستر یونایتد، ماه مه ۲۰۱۸ دچار خون‌ریزی مغزی شد و او را به بیمارستان بردند؛ اسطوره فوتبال جهان در بیمارستان بستری بود که از خودش پرسید: "چند روز آفتابی دیگر را می‌توانم ببینم؟"

کتی، همسر فرگوسن و پسرانش: جیسون، دارن و مارک در فیلم "سر الکس فرگوسن: هرگز تسلیم نشو" از جزئیات حال و احوال خانواده پس از آن اتفاق صحبت کردند. این فیلم شنبه شب (۶ مارس) نمایشی ویژه در جشنواره گلاسکو داشت.

فیلم با تلفن دارن، پسر فرگوسن به شماره فوریت‌های پزشکی (۹۹۹) در اوایل صبح ۵ مه پس از این که الکس فرگوسن در خانه از حال رفت، آغاز می‌شود و با بازگشت احساسی فرگوسن به ورزشگاه اولدترافورد در ماه سپتامبر تمام می‌شود.
"صدایم را از دست دادم"
جاشی جورج، جراح مغز و اعصاب که پزشک معالج فرگوسن در بیمارستان سلطنتی سلفورد بود، در فیلم می‌گوید که ۸۰ درصد احتمال داشت فرگوسن هرگز بهبود نیابد.

فرگوسن در فیلم می‌گوید: "آن روز پنج نفر دیگر هم دچار خون‌ریزی مغزی شده بودند. سه نفر مردند و دو نفر زنده ماندند. متوجه می‌شوید که آن روز شانس یارتان بوده است. یادم هست که روز زیبایی بود. با خودم گفتم چند روز آفتابی دیگر را می‌توانم ببینم. واقعا شرایط سختی بود."

در ابتدا به نظر می‌رسید که فرگوسن ۷۹ ساله حافظه‌اش را از دست خواهد داد. سپس در فرآیند بهبود او مشکلی جدی پیش آمد: به دنبال حضور افراد زیادی که برای عیادت از فرگوسن به بیمارستان رفتند و فشار بیش از حدی که او به خودش آورد، "صدایش را از دست داد."

فرگوسن می‌گوید: "سعی می‌کردم صدایم را از گلو خارج کنم، اما نمی‌توانستم. یکی از دکترها آمد و من زدم زیر گریه، چون مستاصل شده بودم."

فرگوسن مشغول کار با یک متخصص گفتاردرمانی شد و صدایش در ۱۰ روز بازگشت: "از این که حافظه‌ام را از دست بدهم، متنفر بودم. این فراتر از تحمل خانواده‌ام بود که روی یک صندلی در خانه بنشینم و ندانم چه کسی هستم."

"دو دکتر آمدند و گفتند، اسم خانوادگی، اسم دوستان، نام تیم‌های فوتبال و نام بازیکنانت را بنویس. من پشت سر هم می‌نوشتم و می‌نوشتم."

فرگوسن در فیلم سراغ تعدادی از آن برگه‌ها می‌رود و می‌گوید که "غیر قابل خواندن هستند."

او می‌گوید پس از بازگشت به خانه "تمام این چیزها درون ذهنم انباشته شد."

فرگوسن گفته است: "قضیه بر سر این بود که مسائل را بیرون بریزم و آشکار کنم. مسئله‌ای که شما متوجه می‌شوید این است؛ وقتی می‌میرید، چه اتفاقی می‌افتد؟"

"هیچ چیز یادم نیست. از آن صبح شنبه که افتادم، چیزی در ذهنم نیست. مردم می‌گویند که من قبل از رفتن به بیمارستان سلفورد، در بیمارستان مکلسفیلد نشسته بودم و حرف می‌زدم، ولی هیچ چیز آن را به یاد نمی‌آورم. مطمئن نیستم که وقتی زمان مردن فرا برسد، این بهترین راه برای رفتن خواهد بود یا نه؟"

"وقتی فقط خودتان هستید و خودتان، ترس و تنهایی به درون ذهن‌تان می‌خزد. دوست ندارید، بمیرید. این حسی بود که من داشتم. بارها شده که این مسائل در ذهنم جرقه می‌زنند."
چه مسائل دیگری را متوجه می‌شویم؟
جیسون، پسر فرگوسن که کارگردان فیلم است می‌گوید برای این فیلم بیش از ۵۵۰ ساعت فیلم‌برداری انجام شده است. فیلم از دوران کودکی فرگوسن در گلاسکو شروع می‌شود و به فینال لیگ قهرمانان اروپا ۱۹۹۹ می‌رسد؛ مسابقه‌ای که فرگوسن می‌گوید: "بدون شک بزرگ‌ترین لحظه زندگی‌اش به عنوان یک مربی است."

فرگوسن می‌گوید دیدار مقابل بایرن مونیخ که در آن منچستر یونایتد بازی یک بر صفر باخته را در وقت‌های اضافه دو بر یک برد: "دقیقا تجلی تمام تیم‌هایم است. تمام کیفیت‌هایی که شما دنبالش هستید، آن شب خودش را نشان داد؛ هرگز تسلیم نشو."

در این فیلم همچنین تصاویری دیده نشده از فرگوسن در مارس ۱۹۶۰ دیده می‌شود، زمانی که کارآموز کشتی‌سازی بود و کارگران در جستجوی حقوق بیشتر اعتصاب کرده بودند.

او در مورد نقشش در اعتصاب می‌گوید: "در زندگی شما وقت‌هایی پیش می‌آید که با خودتان می‌گویید، یک کار واقعا حسابی انجام دادم."

در بخش پرسش و پاسخ فیلم از فرگوسن پرسیده می‌شود که هیچ گاه پیش آمده بود که در مورد رسیدن به آنچه در جستجویش بود، تردید کند؟

او جواب داد: "یک دوره وجود داشت که تیم نمی‌توانست بازی‌ها را ببرد، ولی من از طبقه کارگر آمده بودم. شک و تردید هیچگاه در چهره من ظاهر نمی‌شود. همیشه در مورد اتفاقاتی که رخ می‌دهد، خوشبین هستم. شک سراغ سایر مردم می‌رود نه من."

فرگوسن طی هشت سال حضورش در آبردین سه بار قهرمان بالاترین سطح فوتبال اسکاتلند و قهرمان جام برندگان جام اروپا شد.

او سپس راهی منچستر یونایتد شد تا یکی از طولانی‌ترین دوران حضور یک سرمربی در یک تیم فوتبال را تجربه کند. فرگوسن در این باشگاه بیست و شش سال و نیم ماند و برنده ۳۸ جام از جمله ۱۳ قهرمانی لیگ برتر فوتبال انگلیس شد.