رابطه تاخیر در پاسخگویی و دروغگویی؛ علم روانشناسی پاسخ می‌دهد

 تصویری از دادگاه اوجی سیمپسون تازه ترین تحقیقات نشان می دهد که هر اندازه یک فرد در پاسخگویی تاخیرداشته باشد، به همان اندازه درک شنونده از صداقت بیان افراد کمتر خواهد بود؛ خواه در یک بازجویی قتل باشد و خواه در پاسخ به دوستی درباره پخت شام در میهمانی شب گذشته.

روانشناسان در آخرین یافته هایشان دریافته اند که فراتر از میزان صدا، تنوع آوایی و نوع پاسخ، به نظر می رسد که «زمان پاسخگویی» نیز در چگونگی «درک صداقت مردم از گفته های افراد» نقش دارد.

دانشمندان در این تحقیقات ۷۵۰۰ شهروند فرانسوی، آمریکایی و بریتانیایی را در ۱۴ آزمایش مختلف روانشناختی به چالش کشیدند.

پس از آزمایشها، محققان نتیجه گیری کردند که «پاسخ هایی که کندتر و با طمانینه بیان می شوند فرضیه دروغ بودن را بیشتر به ذهن افراد متبادر می کنند.» به عنوان مثال کوچکترین مکثی در پاسخ گویی، شنونده را بر آن می دارد تا کمتر به صادق بودن فرد سوال شونده، اعتماد کند.

در یکی از آزمایشها افراد شرکت کننده در این تحقیقات با گوش دادن به یک قطعه صوتی یا یک فیلم و یا حتی روایت یک واقعی اشخاص نحوه پاسخ دادن افراد را مورد داوری قرار دادند.

در تمام موارد ذکر شده، هر تاخیر در پاسخ گویی، بین صفر تا ده ثانیه، نظر شرکت کنندگان درباره «صداقت راوی را دقیقا به مقیاس زمان پاسخگویی تغییر داد. »

در یک تست چالشی روانشناختی با حضور ۵۶۲ شرکت کننده، فیلمهایی از بازجویی های پلیس از متهمان (بازیگر) به سرقت به نمایش درمی آید. در فیلم هایی که افراد سریعا «اتهامات را انکار می کند تا فیلم هایی که با تاخیر همین ادعا را مطرح می کند بوضوح شاهد داوری و موضع گیری اغلب افراد هستیم.»

تنها ۴۰ درصد شرکت کنندگان در مورد اول متهم را محکوم و در مورد دوم ۷۳ درصد «انکار متهم را فریبکاری» و او را محکوم واقعی می دانند.

ایگنازیو ژیائو، استادیار دانشگاه مدیریت گرنوبل فرانسه می گوید در اغلب آزمایش ها « عنصر زمانی در پاسخ گویی افراد» بر درک شنوندگان تاثیر داشته است.

یافته های دانشمندان نشان می دهند که «عصبانیت» و یا عدم تمرکز هم می توانند به جز «دروغگویی افراد»، عامل اصلی پاسخ های تاخیری باشند. نتیجه این تحقیقات می تواند برای مصاحبه های کاری و یا در داوری هیات منصفه در دادگاه ها بکار گرفته شود.

ایگنازیو ژیائو، استادیار دانشگاه مدیریت گرنوبل فرانسه می گوید: « درست است که بطور متوسط درغگوها از حقیقت گویان در پاسخ گویی کندتر هستند با این حال، نمی توان یک حکم کلی صادر کرد. به عنوان مثال قضات باید دقیق تر عمل کنند. به ویژه هنگامی که سال ها حبس در انتظار یک محکوم است.»