فرادید :میکرونیدلینگ، لیزردرمانی و لایهبرداریِ شیمیایی مثالهایی از «تخریبِ کنترلشده» پوست هستند. متخصصِ زیست-شیمی، نوشین قریشی، به افرادی که از کرمهای حاوی رتینول یا گلیکولیک اسید برای لایهبرداری استفاده میکنند توصیه میکند به جای استفاده از مقادیرِ بالای این کرمها مثلاً اسید گلیکولیک ۱۰ درصد یا رتینول در بالاترین دوزِ موجود، مقادیرِ بسیار پایین آنها را به شکلِ منظم استفاده کنند تا به نظر نرسد که حمله اتمی به پوست صورت گرفته است. او تأکید میکند: «دستیابی به تغییراتِ پوستی در کوتاهمدت پوست را تخریب میکند.»
آن روزهایی که چینوچروکِ صورت را با لایههای ضخیمی از کرمهای آرایشی میپوشاندیم، سپری شده است. اگر این روزها درباره ازبینبردنِ نشانههای پیریِ پوست با متخصصانِ مراقبت از پوست صحبت کنید، اصطلاحِ «تخریبِ کنترلشده» را میشنوید.
به گزارش فرادید، ایده پشتِ این رویکردِ رایج این است که با ایجادِ «زخمهای میکروسکوپی» روی پوست، فرایندِ ریزشِ سلولهای قدیمی که با گذرِ زمان فرسایش پیدا کردهاند، آغاز میشود و سلولهای جدید جای سلولهای قدیمی را میگیرد.
پوست برای ترمیمِ بافتِ آسیبدیده شروع به تولیدِ کلاژن تازه، الاستین و سلولهای اِپیدرم میکند؛ و با ایجاد سلولهای جدید، سلولهای بدرنگ و خشک که علتِ ایجادِ خطوط و چینوچروکها و افتادگیِ پوست هستند، ریزش پیدا میکنند.
این ایده هر روز بیشتر رایج میشود. اما آیا این کار میتواند خودش به پوست ما آسیب وارد کند؟ این نگرانیِ بسیاری از کارشناسانِ حرفهای در حوزه زیبایی است که باور دارند انجامِ بیرویه برخی از این روشها میتواند اثرِ معکوس داشته و نشانههای پیریِ پوست را با سرعتِ بیشتری تشدید کند.
میکرونیدلینگ، لیزردرمانی و لایهبرداریِ شیمیایی مثالهایی از «تخریبِ کنترلشده» پوست هستند. علاوهبر آن، برخی از داروهای بدونِ نسخه مانند دوزهای فعالی از ویتامینِ آ. (رتینول) و ویتامینِ سی نیز به همین منظور به فروش میرسند. این مواد از طریقِ وارد کردنِ آسیبِ کنترلشده به پوست عمل نمیکنند، اما استفادهکنندگان از این محصولات احساسِ گزش و سوزنسوزنشدن را روی پوست خود احساس میکنند و گاهی نیز گونههایشان به دلیلِ مصرف این مواد قرمز میشود که از نظر بسیاری از آنها علامتِ خوبی محسوب میشود.
مشکلی که تمامِ این فرایندها و روشها دارند این است که بیشازاندازه موفقیتآمیز عمل میکنند. فرقی نمیکند فردی که از این روشها استفاده میکنند چند ساله باشد، این روشها در عرضِ چند ماه یا فقط چند هفته پوستی شفافتر و سفتتر را برجای میگذارند؛ و بنابراین، فرد به طور طبیعی دوست دارد این کار را بیشتر انجام دهد که همین باعثِ آسیبرساندن به پوست میشود.
دکتر ویکی دُندُس، متخصص پوست از لندن، میگوید: «این روشها نتایجِ خوبی دارند، اما انجام دادنِ پشتِ سر هم آنها باعث میشود پوست قبل از آنکه بهبود پیدا کند، دوباره آسیب ببیند و درمان پس زده شود. با این کار شما یک قدم به سمت بهبودی حرکت میکنید، اما دو قدم پسرفت میکنید و در نهایت به جای آنکه پوست بهتری به دست آورید، اوضاع از قبل هم بدتر میشود.»
برداشتنِ مقدارِ زیاد از سلولهای مرده سطحِ پوست که به عنوان لایه محافظتی عمل میکنند، باعثِ درخشانتر شدنِ پوست میشود؛ اما درعینحال سلول های تازه را در برابرِ نورِ فرابنفشِ خورشید و محیط حساس میکند که میتواند منجر به التهابِ پوست شود. التهابِ پوست یکی از اصلیترین دلایلِ پیریِ پوست است.
درضمن، وارد آوردنِ «آسیبِ کنترلشده» به لایههای عمقی پوست میتواند باعثِ زخمهای مزمن شود؛ افراد معمولاً خیلی دیر متوجه این آسیبها میشوند. دکتر دندس میافزاید: «هرچیزی که آستانه ایمنیِ بدنِ ما را پایین بیاورد—برای مثال آلودگی، استرس، هورمونهای نامتعال و واقعیاتِ زندگیِ روزمره—باعث میشود تخریبهای پیدرپیِ پوست حتی بدتر هم بشود؛ و یکی از دلایلِ لکهای پیری همین صدماتی است که به پوست وارد میشود.
پس چه باید کرد؟
دکتر سندس میگوید: «در موردِ داروهایی که در خانه مصرف میکنید، مراقب باشید که با کوچکترین تحریکِ پوست، مادهای را که مصرف میکنید مدتی کنار بگذارید یا چیز دیگری را جایگزین کنید. در موردِ درمانهای کلینیکی باید بینِ هر دوره درمان حداقل دو چرخه پوست فاصله باشد –این زمانی است که پوست افراد به صورتِ طبیعی بازسازی میشود (برای یک زنِ بالایِ ۴۰سال این زمان بینِ ۴ تا ۶ هفته است).
این فرصتی که به پوست داده میشود تا سلولهای جوان تولید کند مانند همان روزِ استراحتی است که بعد از انجامِ فعالیتهای ورزشی به بدن میدهید تا عضلات بهبود پیدا کنند و رشد کنند.»