«دعا برای باران بی‌فایده است»؛ ترکیه با شدیدترین خشکسالی یک دهه اخیر روبروست

یورونیوز :ترکیه با وجود بارش‌های سنگین باران در مناطق غربی آن، با شددیترین بحران خشکسالی در یک دهه اخیر روبروست.

به مسئولان شهر استانبول هشدار داده شده که به دلیل بارندگی کم در نیمه دوم سال گذشته میلادی، ذخایر آب موجود تنها برای ۴۵ روز کافی است. شهردار آنکارا نیز اوایل ماه جاری اعلام کرد که ذخایر آب موجود در مخازن و سدهای پایتخت، تنها برای ۱۱۰ روز کافی است.

دکتر آکگون ایلهان، کارشناس مدیریت آب در این باره به یورونیوز می‌گوید: «سال گذشته سطح آب سدها در استانبول دو برابر سطح کنونی بود، بنابراین وضعیت خیلی بد نبود. اکنون دومین سالی است که ترکیه خشکسالی‌های سختی را تجربه می‌کند.»

ذخیره آب سدها و مخازن در دیگر شهرهای ترکیه نیز زیر ۴۰ درصد است و کشاورزان نیز از نبود آب کافی برای آبیاری محصولاتشان نگرانند.

خانم ایلهان می‌گوید: «از اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی ترکیه همواره با دوره‌های خشکسالی متعددی روبرو بوده که نتیجه تغییرات آب و هوایی جهانی است. با این وجود آنچه اکنون با آن روبرو هستیم، تا حدود زیادی ناشی از ناسازگاری و عدم تطبیق با وضعیت تغییرات آب و هوا است چراکه با وجود بارندگی کم در کشور، از آب موجود نیز استفاده درستی نمی‌شود.»

به گفته او بافت شهرها بویژه پوشش آسفالت و بتن، باعث شده تا چرخه طبیعی آب متوقف شود و فضای سبز کمی باقی مانده تا از مسیر آن، آبها بتوانند جذب خاک شده و دوباره به منابع زیرزمینی برگردند.

دکتر ایلهان می‌گوید: «متوسط اتلاف عمومی آب در سراسر ترکیه، به دلیل زیرساخت‌های قدیمی و ناکارآمد تاسیسات آب ۴۳ درصد است.» او تاکید می‌کند که دلیل وجود چنین مشکلی نیز نبود بودجه نیست؛ زیرا بودجه کافی وجود دارد اما اراده سیاسی لازم برای حل این مشکل دیده نمی‌شود.

این کارشناس مدیریت آب می‌افزاید: «به عنوان مثال دولت در ماه گذشته مدیران امور دینی را وادار کرد تا مراسم دعا برای باران را در همه شهرهای ترکیه برگزار کنند. اما این کار واقعا بی‌فایده است. خدا مسئول تغییرات آب و هوایی نیست بلکه انسان‌ها هستند که چنین وضعیتی را بوجود آورده‌اند و ما باید مسئولیتمان را در این باره بپذیریم.»

او در ادامه می‌گوید: «من مخالف دعا برای باران نیستم؛ این آیینی ۱۰ هزار ساله است. اما باید برای مقابله با تغییرات آب و هوایی که باعث ایجاد چنین خشکسالی‌هایی شده، توافق‌نامه پاریس را تصویب کنیم. اما دولت تمایلی به این کار ندارد.»

اگرچه ترکیه در سال ۲۰۱۶ میلادی از امضا کنندگان این توافقنامه در سازمان ملل بود اما هنوز گامی در راه تصویب آن در پارلمان این کشور برداشته نشده است.

دکتر ایلهان می‌گوید: «باید درک کنیم که منابع محدودی داریم که به دلیل تغییرات آب و هوا و افزایش جمعیت که اکنون به بیش از ۸۴ میلیون نفر رسیده، رو به کاهش هستند. پایدارترین استراتژی در حال حاضر این است که به جای افزایش تأمین آب از راه ایجاد سدها و سیستم‌های انتقال آب جدید، روی کاهش تقاضای آب تمرکز کنیم.»

او در پایان پیشنهاد می‌دهد: «دولت مرکزی باید مقامات محلی را موظف کند تا به کمک ابزارهای قانونی و مشوق‌های اقتصادی، اتلاف ۴۳ درصدی آب را کاهش دهند. همزمان مقامات محلی نیز می‌توانند به کمک فناوری‌های بازیابی آبها، استفاده مجدد از آب باران را برای ساخت و سازهای جدید شهری و آبیاری‌ها اجباری کنند.».