منصور حکمت فعال سیاسی مارکسیست و یکی از شخصیتهای اپوزیسیون جمهوری اسلامی بود. او از بنیانگذاران و رهبران حزب کمونیست ایران بود که در سال ۱۳۷۰ از این حزب جدا شد و حزب کمونیست کارگری ایران و حزب کمونیست کارگری عراق را بنیانگذاری کرد.
منصور حکمت همچنین در زمینه تغییر الفبای فارسی به الفبای لاتین و در واقع رومانیزاسیون آن نیز فعالیت میکرد و به همین منظور کنوانسیون یوروفارسی را بنیان گذاشت.
او پس از گرفتن مدرک کارشناسی در رشته اقتصاد تهران عازم انگلستان شد و در دانشگاههایی چون دانشگاه کنت و «دانشگاه باث»، ادامه تحصیل داد. در میان کار، با انقلاب ۵۷ به ایران بازگشت و تحصیلات دانشگاهی را برای همیشه رها کرد و اتحاد مبارزان کمونیست را بنیان گذاشت.
منصور حکمت بهطور بسیار ناگهانی در سال ۱۳۸۱ هنگام ۵۱ سالگیاش، به دلیل بیماری سرطان درگذشت.