یک اسرائیلی در النصر امارات؛ سایه ترس روی سر نمایندگان فوتبال ایران

ایران وایر - پیام یونسی‌پور: «ضیاء السبع»، بازیکن تیم فوتبال «گوانگژوی» چین، با باشگاه «النصر» امارات به توافق رسید تا با قراردادی به ارزش سه‌میلیون دلار در سال به این باشگاه اماراتی بپیوندد. به این ترتیب این بازیکن ۲۷ ساله تبدیل به یکی از بازیکنان گران‌قیمت حوزه خلیج فارس خواهد شد.
 
این خبر را امروز، روزنامه «البیان» امارات منتشر کرد، اما «خبرگزاری تسنیم» با این تیتر آن را پوشش داد: «توطئه اعراب و اسرائیل به زمین فوتبال رسید.» رسانه وابسته به سپاه پاسداران از ضیاء السبع، به عنوان «بازیکن صهیونیست» یاد کرده است.
 
این نخستین قراردادی است که به صورت رسمی میان یک باشگاه عربی و بازیکن اسرائیلی منعقد می‌شود؛ پس‌زمینه‌های توافق اسرائیل و امارات.
 
****
 
سال ۱۳۹۳ وقتی قرار بود «جام ملت‌های آسیا» در استرالیا آغاز شود، خبری میان رسانه‌های داخل کشور منتشر شد؛ تیم ملی فلسطین با ۵ بازیکن اسرائیلی به استرالیا می‌رود. کمتر از سه ساعت بعد از انتشار این خبر، وزارت اطلاعات ایران، در نامه‌ای محرمانه خطاب به تمامی رسانه‌های رسمی کشور، هرگونه پرداختن به این خبر را «ممنوع» و خلاف قوانین داخلی کشور اعلام کرد.
 
با این حال، ردپای این اتفاق باز هم در رسانه‌های اجتماعی محدود و معدود آن زمان مانند «فیسبوک» و گروه‌های «وایبر» دیده شد.
 
فدراسیون فوتبال اسرائیل تصمیم گرفته بود از پنج بازیکن که یا متولد جغرافیای اسرائیل بودند یا ملیت اسرائیلی داشتند، در ترکیب خود استفاده کند.
 
«اکلسیس نورامبوبنا»، متولد شیلی ولی با ملیتی اسرائیلی، «عبدالطیف بهداری»، «هیثم ذیب»، «احمد مجاجنته» و «رامی حماده» بازیکنانی بودند که «ملیت اسرائیلی» آن‌ها حتی در صفحات شخصی و پروفایل‌های اجتماعی آن‌ها هم به ثبت رسیده بود. همگی در جام ملت‌ها حضور داشتند و هیچ‌کس در داخل کشور اجازه این‌ را که در مورد ماهیت و ملیت آن‌ها کلامی بنویسد یا بگوید، نداشت.
 
ژانویه سال ۲۰۱۵ یعنی زمستان سال ۱۳۹۳، «فدراسیون فوتبال فلسطین» در نامه‌ای رسمی به «فدراسیون جهانی فوتبال» درخواست کرد که از دولت اسرائیل بخواهد، هر گونه محدودیت برای بازیکنان و باشگاه‌های فلسطینی را برای سفر به خاک اسرائیل لغو کند.
 
سال ۱۳۹۷ و در جام ملت‌های امارات، حضور اسرائیلی‌ها در تیم ملی فلسطین بار دیگر تکرار شد. روزنامه «کیهان» دو حضور متوالی تیم ملی فلسطین در دو جام ملت‌ها را «خار چشم صهیونیست‌‌ها» توصیف کرده بود؛ این تیم خار چشم هم اما از چهار بازیکن اسرائیلی در ترکیب تیمش استفاده می‌کرد؛ «شادی شعبان»، «رامی حماده»، «عبدالله جابر» و «محمد درویش.»
 
همچنین از میان ۲۳ بازیکنی که طی ۱۲ ماه اخیر به تیم ملی فوتبال فلسطین دعوت شده‌اند، ۳ بازیکن هم‌اکنون در باشگاه‌های اسرائیلی بازی می‌کنند؛ باشگاه‌هایی مانند «بنی سخنین»، «هاپواِل هادرا» و «کَفر کانا.»
 
با این حال خبرگزاری تسنیم، توافق ضیاء السبع با باشگاه النصر را با واژه‌هایی مانند «توطئه»، «اقدام کاملا سیاسی» و «واکنش‌برانگیز» تشریح می‌کند.
 
رویارویی با اسرائیل، مانع جدی ورزشکاران ایرانجمله‌ای ماندگار از «نناد لالوویچ»، رییس «اتحادیه جهانی کشتی»، وجود دارد. او پس از شکست تعمدی «علیرضا کریمی»، کشتی‌گیر ایرانی، برای مبارزه نکردن با حریف اسرائیلی و حذف شدنش از مسابقات گفته بود: «فکر نمی‌کنم که حتی خود مردم فلسطین هم در جریان این همه ازجان‌گذشتگی کشتی‌گیرهای شما برای خاک‌شان باشند.» 
 
حکومت ایران، هر گونه رویارویی ورزشکاران ایرانی با ورزشکاران اسرائیلی را طی چهار دهه اخیر ممنوع کرده است.
 
بازیکنان فوتبال ایران در همین سال‌ها، بارها غرق در مشکلات سیاسی کشورشان شده‌اند. سال ۱۳۸۳ «وحید هاشمیان»، بازیکن تیم ملی ایران و «بایرن مونیخ» آلمان، در «لیگ قهرمانان اروپا» مقابل «مکابی» اسرائیل حاضر نشد. او در دو بازی رفت و برگشت مدعی شد که مصدوم است. همین اتفاق برای «اشکان دژاگه» هم افتاد؛ سال ۱۳۸۷ اشکان دژاگه بازیکن تیم ملی جوانان آلمان بود و در روزی که تیم ملی جوانان آلمان و اسرائیل باید روبه‌روی هم قرار می‌گرفتند، به سرمربی خود گفت که مصدوم است و نمی‌تواند تیمش را همراهی کند.
 
هر دو بازیکن هم به نوعی در خفا از سوی آلمانی‌ها تنبیه شدند. باشگاه بایرن قرارداد وحید هاشمیان را برای سال بعد تمدید نکرد. همان سال «علی کریمی» که تازه به بایرن پیوسته بود، در قرارداد خود با باشگاه بایرن مونیخ، بندی را گنجاند که بر اساس آن، تیم مونیخی را در دیدار با نمایندگان اسرائیلی همراهی نخواهد کرد. این بند امروز در قرارداد «سردار آزمون»، «علیرضا جهانبخش»، «سعید عزت الهی»، «علیرضا بیرانوند» و «مهدی طارمی» هم وجود دارد.
 
میان بازیکنان ایرانی، اشکان دژاگه بیشترین تاوان را پس داد. او که حضور در تمامی رده‌های فوتبال آلمان را تجربه کرده بود، پس از خودداری از بازی در مقابل تیم اسرائیلی و مصدومیت ساختگی، هرگز به تیم ملی آلمان دعوت نشد و به اجبار پیراهن تیم ملی ایران را پوشید.
 
همان زمان، «ولفگانگ شویبله»، وزیر کشور آلمان، از تصمیم دژاگه انتقاد کرد. او گفته بود: «هنگامی که یک بازیکن عضو تیم ملی است، نباید به دلیل سیاسی بگوید در این کشور بازی می‌کنم و در کشوری دیگر بازی نمی‌کنم.»
 
«مسعود شجاعی» و «احسان حاج‌صفی» سال ۱۳۹۶ به درخواست «باشگاه پانیونیوس» یونان در «لیگ اروپا» مقابل «مکابی» اسرائیل قرار گرفتند. پس از آن، موجی از حملات تندروها و مقامات سیاسی و امنیتی کشور به سوی این دو بازیکن آغاز شد.
 
مسئله فقط رویارویی با حریفان اسرائیلی نیست، حتی هم‌بازی شدن با آن‌ها هم می‌تواند برای ورزشکاران ایرانی خوفناک باشد.
 
سال ۱۳۹۷ و هم‌زمان با پیوستن «علیرضا جهانبخش» به «باشگاه برایتون» انگلیس، سایت آنلاین «روزنامه دولتی ایران» در گزارشی نوشت: «باشگاه برایتون انگلیس که علیرضا جهانبخش احتمالا با آن قرارداد امضا خواهد کرد، دو بازیکن اسرائیلی دارد.» سپس سایت «ورزش سه» در مطلبی با تیتر «مشکل غیر قابل پیش‌بینی» این سوال را مطرح کرد که «آیا حضور دو بازیکن اسرائیلی می‌تواند مانعی بر سر راه انتقال وینگر ایرانی به برایتون باشد یا نه؟»
 
«تومر هِمِد» و «بیرم کیال» مهاجم و هافبک اسرائیلی بودند که از قبل با برایتون قرارداد داشتند.
 
اما این نخستین بار نبود که بازیکنان فوتبال ایران با اسرائیلی‌ها هم‌نشین می‌شدند. سال ۲۰۰۶ «آندرانیک تیموریان»، بازیکن سابق تیم ملی ایران، به باشگاه «بولتون واندررز» پیوست. سه روز بعد از عقد قرارداد و در روز معارفه، متوجه شد که دو بازیکن اسرائیلی در این تیم حضور دارند.
 
آندو خودش با تهران تماس گرفت و موضوع را اطلاع داد. گفته بود امکان فسخ قرارداد برایش وجود ندارد، مگر با پرداخت جریمه‌ای سنگین. سازمان وقت تربیت بدنی و فدراسیون فوتبال، داستان را در سکوت کامل از بالاترین مقام سیاسی کشور پی‌گیری کردند. بر اساس آن‌چه عینا به آندرانیک تیموریان گفته شد، دفتر رهبر جمهوری اسلامی با حضور تیموریان در باشگاه انگلیسی مخالفتی نکرد.
 
بازیکنان اسرائیلی در امارات و تبعات آن برای ورزش ایرانحالا طبیعی به نظر می‌رسد که باشگاه النصر امارات به یکی از دغدغه‌های فوتبال ایران هم بدل شود؛ باشگاهی که یکی از پرافتخارترین تیم‌های اماراتی طی سال‌های گذشته محسوب می‌شود.
 
در پیشینه این باشگاه، می‌توان نام ستاره‌های ایرانی مانند «خداداد عزیزی»، «کریم باقری»، «فرهاد مجیدی»، «آرش برهانی»، «ایمان مبعلی»، «رضا عنایتی»، «ابراهیم قاسم‌پور»، «رضا عنایتی»، «مهرزاد معدن‌چی» و «محمد نصرتی» را دید. «لوکا تونی»، بهترین گل‌زن ایتالیا در جام جهانی ۲۰۰۶، یکی از مهم‌ترین چهره‌هایی است که تا امروز وارد این باشگاه شده است.
 
النصر به حضور دائمی در لیگ قهرمانان آسیا عادت دارد، پس عجیب نیست که سال آینده یکی از باشگاه‌های ایرانی با این اماراتی و ضیاع السبع اسرائیلی در یک گروه قرار بگیرند. کنار کشیدن نماینده ایرانی از مواجهه با النصر امارات، معنی قطعی و حتمی خروج تمام باشگاه‌های ایران از لیگ قهرمانان آسیا را خواهد داشت.
 
تا پیش از این، فوتبال تنها رشته‌ای بود که خیالی راحت از مواجه نشدن با تیم ملی اسرائیل و باشگاه‌هایش داشت. تیم ملی فوتبال اسرائیل هرگز در قواره حضور در جام جهانی نبود و میان اروپایی‌ها، ناکام می‌ماند. باشگاه‌هایش هم در آسیا حضور نداشتند.
 
اما حالا توافق اسرائیل و امارات و جذب بازیکنان اسرائیلی در باشگاه‌های حوزه خلیج فارس، فوتبال سیاست‌زده ایران را بیش از قبل تهدید خواهد کرد.