روحانیِ منتقد جمهوری اسلامی: عمامه از سر برمی‌دارم و کلاه ایران‌دوستی بر سر می‌گذارم

ایران وایر :«عین‌الله رضازاده جویباری»، روحانی منتقد جمهوری اسلامی اعلام کرد در اعتراض به سیاست‌ورزی‌های روحانیون شیعه و به خاطر تزلزل بنیان‌های دین در اندیشه انسان ایرانی عصر حاضر، در یازدهم شهریور ۱۳۹۹ «عمامه» - به منظور لباس روحانیت - از سر برمی‌دارد و کلاه شرف ایران‌دوستی و میهن‌پرستی بر سر می‌گذارد.
او هم‌چنین به «اراده» و «خواست» مردم ایران در جهت «آزادی‌خواهی» اشاره کرده است.

این روحانی منتقد طی دهه‌های گذشته بارها بازداشت و زندانی شده است. یکی از اتهامات او که بارها در بازداشت‌هایش تکرار شده‌، «نشر اکاذیب» بوده است.

***

بنا بر اخبار «ایران‌وایر»، روحانی منتقد حکومت ایران به نام عین‌الله رضازاده جویباری که اولین‌بار در سال ۱۳۶۹ به خاطر مخالفت با مساله «ولایت فقیه» و رهبری آیت‌الله «علی خامنه‌ای» بازداشت شده بود، پس از سال‌ها فشارهای امنیتی، بازداشت، زندان و بعد تبعید، تصمیم گرفت که لباس روحانیت از تن در آورد.

او اولین‌بار در سال ۱۳۶۹ بازداشت و در بند ویژه روحانیت زندان مرکزی قم نگه‌داری شد  اما آخرین بار نبود. این روحانی در سال ۱۳۸۱ بارها بازداشت و هر بار بین یک هفته تا دو ماه زندانی شد.
او در سال ۱۳۸۵ پس از نوشتن نامه‌ای ۲۰۰ صفحه‌ای به علی خامنه‌ای از صحن حرم «حضرت زینب»، خواهر امام سوم شیعیان در سوریه، توسط عده‌ای لباس شخصی ربوده و به زندان فرستاده شد. گفته می‌شود پس از تحمل یک سال زندان، او با عفو رهبر جمهوری اسلامی از زندان آزاد شد.

عین‌الله رضازاده جویباری باز هم به زندان افتاد. این‌بار در سال ۱۳۹۶ بود که ماموران وزارت اطلاعات استان او را از خانه‌اش ربودند و به حبس بردند. حکم اولیه برای او هشت سال حبس و دو سال تبعید معین شده بود که بعد با عفو دوباره رهبر جمهوری اسلامی، پس از سپری کردن یک سال در زندان ساری، به تبعید در «تکاب» محکوم و به این شهرستان فرستاده شد.

پرونده قضایی این روحانی منتقد هم‌چنان باز است. ماموران وزارت اطلاعات او را در شب چهلم کشته‌شده‌های آبان ۱۳۹۸، ساعت چهار صبح در خانه‌اش بازداشت کردند. پنج شب را در بازداشتگاه اطلاعات ارومیه گذراند و ۱۳ شب را در زندان میاندوآب اعتصاب غذا و دارو کرد. این پرونده هم‌چنان در حال بررسی است.

عین‌الله رضازاده جویباری حالا با انتشار نامه‌ای خبر داده است که لباس روحانیت از تن در آورده است. در بخشی از این نامه که در اختیار «ایران‌وایر» قرار گرفته، آمده است: «آقایان فقه شیعه را دستاویز قدرت‌طلبی خود کردند به نام ولایت فقیه؛ احکام اولیه اسلامی را قربانی بقای حکومت خود کردند به نام اولویت وجوب حفظ نظام؛ راست‌گویی و درست‌کاری مرجعیت شیعه را قربانی مطامع خود کردند به نام خدعه؛ نان را از سفر عائله اسلام دزدیدند، به نام مبارزه با کفر. نه تنها سیاست این مملکت دینی نشد بلکه دین به مقاصد پست سیاسیون به ظاهر روحانی آلوده شد. آقایان علما و فقهای شیعه! ملت این سکوت شما را به همراهی تعبیر خواهد کرد. مخالفت آرام و بی‌هزینه، تنها دامن شما را تطهیر خواهد کرد. این جماعت نه تنها کسوت روحانیت را بی‌آبرو کرده‌اند که حرمت دین را نیز شکسته‌اند. این‌جانب نه تنها این کسوت را مایه ننگ خود می‌شمارم بلکه در پیشگاه ملت ایران و خون‌های به ناحق ریخته شده جوانان رشید این مرز و بوم، شهدایی که برای آرمان آزادی این ملت جانبازی کرده‌اند، دوستان و هم‌رزمان شهید و برادران شهیدم، از بابت گذشته خود در این کسوت عذر می‌خواهم.»

او هم‌چنین در ادامه نامه خود افزوده است: «اعتقاد راسخ داشتم که تنها راه نجات تتمه آبروی روحانیت شیعه، تطهیر این کسوت از آلودگی‌های اشتغالات سیاسی است. اما اکنون دغدغه این جانب، نه آبروی روحانیت که تزلزل بنیان‌های دین در اندیشه انسان ایرانی عصر حاضر است.»

این روحانی سابق در پایان نامه خود به صراحت اعلام کرده است: «عمامه از سر برمی‌دارم و کلاه شرف ایران‌دوستی و میهن‌پرستی بر سر می‌گذارم و در برابر اراده و خواست آزادانه ملت ایران که در آینده نه چندان دور تحقق خواهد یافت، سر تعظیم فرود می‌آوردم.»‌